- Καλημέρα σας, δεσποινίς Ζήση! Θα σας ζητήσω να γυρίσετε για λίγο πίσω στα σχολικά σας χρόνια και να μου μιλήσετε για το πέρασμά σας από το ΓΕ.Λ. Πολυγύρου.
- Καλημέρα, αγαπητή Μελίνα! Μαθήτρια στο ΓΕ.Λ. Πολυγύρου υπήρξα από το 2013 έως το 2016. Έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις το 2016 και πέρασα στη Νομική Θεσσαλονίκης, που ήταν η πρώτη μου επιλογή. Από εκεί και πέρα, όλα πήραν τον δρόμο τους …
- Ποιος ήταν αυτός ο δρόμος;
- Θα σου έλεγα ότι ο δρόμος δεν «ήταν», ο δρόμος «είναι». Εννοώ, πως πήρα πτυχίο το 2020, μεταπτυχιακό στο Διοικητικό Δίκαιο το 2022 και είμαι «επίσημα» δικηγόρος από το καλοκαίρι του 2022. Ωστόσο, το πού είμαι και τι κάνω παραμένει ρευστό…
- Τι εννοείτε με αυτό;
- Εννοώ πως, για κάποιες γενιές πριν τη δική μου, η εργασιακή μονιμότητα ήταν η «φυσιολογική» και επιθυμητή κατάσταση. Αντιθέτως, η δική μου γενιά μου είναι πιο συμφιλιωμένη με την εργασιακή ρευστότητα – από κάθε άποψη, σε ό,τι αφορά και το τι δουλειά κάνεις και το πού δουλεύεις, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό…
- Εσείς, δεσποινίς Ζήση, πού δουλεύετε τώρα και με τι ακριβώς ασχολείστε;
- Αυτή τη στιγμή ζω και εργάζομαι στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Είμαι νομικός στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), δηλαδή στο δικαιοδοτικό όργανο που λειτουργεί στο πλαίσιο του Συμβούλιου της Ευρώπης, με κύρια αρμοδιότητά του την εξέταση ατομικών προσφυγών, αναφορικά με παραβιάσεις των δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) για τα κράτη που μετέχουν σε αυτή.
- Σε ποιες γλώσσες εργάζεστε; Πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή σε ένα «διεθνές» περιβάλλον;
- Στη δουλειά μου δουλεύω σε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά. Την προσαρμογή δεν τη βίωσα ποτέ σαν πραγματική δυσκολία ή πρόκληση, γιατί έγινε σταδιακά και φυσιολογικά, καθώς έφτασα να δουλεύω σε ένα διεθνές και πολυγλωσσικό περιβάλλον, μέσα από πολλές εμπειρίες που είχα την τύχη να κερδίσω και, αναμφίβολα, με την καθοριστική συμβολή των «τυπικών» προσόντων του βιογραφικού μου…
- Ποιες ήταν αυτές οι εμπειρίες που θεωρείτε ότι διαμόρφωσαν την πορεία σας;
- Σίγουρα οι σπουδές μου, τέσσερα πολύ παραγωγικά χρόνια προπτυχιακών σπουδών στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, κατά τη διάρκεια των οποίων είχα την ευκαιρία να σπουδάσω για ένα εξάμηνο στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus. Αυτό ήταν το πρώτο «διεθνές» βίωμα και θεωρώ ότι του χρωστάω πολλά, όσον αφορά την οπτική που μου έδωσε στα πράγματα. Έπειτα, το πρώτο άνοιγμα στον επαγγελματικό κόσμο έγινε στην Ελλάδα, και πάλι στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάστηκα ως ασκούμενη δικηγόρος περίπου για δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ολοκλήρωσα και το μεταπτυχιακό μου. Μπορώ να πω ότι αυτό το διάστημα ήταν υπό μια έννοια «άχαρο», στη σκιά της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης που έφερε η πανδημία. Όμως, επαγγελματικά πολύ ουσιαστικό, κυρίως γιατί είχα την ευκαιρία να δουλέψω με ανθρώπους που μου έμαθαν πρωτίστως, πέρα και πάνω από τις δικηγορικές γνώσεις, να συμπεριφέρομαι επαγγελματικά και συναδελφικά. Έπειτα, λειτούργησαν πολλαπλασιαστικά πάνω σε αυτό δύο πρακτικές που είχα την τύχη να κάνω, για ένα πεντάμηνο στο Στρασβούργο, στο όργανο όπου και τώρα βρίσκομαι, και για ένα πεντάμηνο στο Λουξεμβούργο, στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χάρη σ’ αυτές τις εμπειρίες, θεωρώ πως μπόρεσα να τοποθετήσω τον επαγγελματισμό μου στο πλαίσιο ενός διεθνούς περιβάλλοντος, να νιώσω πρώτα οικεία με αυτό και έπειτα, σταδιακά, να αποκτήσω κάποια συγκρατημένη αυτοπεποίθηση. Πιστεύω ότι σε κάνει πολύ πιο ευέλικτο όλο αυτό, όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά, κυρίως, κοινωνικά. Γι’ αυτό, δε θα μπορούσα να φανταστώ πώς θα μπορούσαν να πάνε τυχόν καλύτερα τα πράγματα στην πορεία μου και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
- Θα επιδιώξετε να παραμείνετε στο εξωτερικό, ή στη Γαλλία ειδικότερα, ή θα θέλατε να γυρίσετε στην Ελλάδα;
- Αυτό είναι κάτι που δεν είναι άσπρο – μαύρο. Στην παρούσα φάση, η δουλειά μου μου προσφέρει μια εργασιακή καθημερινότητα και ποιότητα ζωής, που, μάλλον, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να μου προσφέρει κάποια δουλειά στην Ελλάδα. Αυτό, όμως, είναι ρευστό. Οι συνθήκες μεταβάλλονται, οι εναλλακτικές επηρεάζονται, οι προσωπικές προτεραιότητες αλλάζουν. Συνεπώς, για να απαντήσω στο ερώτημα σου, θα ζούσα οπουδήποτε θα μπορούσα να νιώθω ότι έχω μια ζωή που με κάνει να νιώθω συνολικά καλά. Και δεν αποκλείω την Ελλάδα σε αυτό. Δύσκολα, πάντως, θα έφευγα εκτός Ευρώπης.
- Για να κλείσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε: θα ζούσατε στον Πολύγυρο;
- Το θεωρώ μάλλον μη ρεαλιστικό σενάριο, από άποψη εργασίας. Δεν υπάρχει, πραγματικά, τίποτε που να μπορώ να με φανταστώ να κάνω, όχι μόνο στον Πολύγυρο, αλλά ευρύτερα στην επαρχία. Θα μπορούσε, συνεπώς, να συμβεί, μόνο εάν είχα μια remote δουλειά, να εργαζόμουν, δηλαδή, από το σπίτι, και να επέλεγα τον Πολύγυρο ως βάση, για προσωπικούς λόγους.
- Δεσποινίς Ζήση, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μου διαθέσατε και για όσα μοιραστήκατε μαζί μου. Σας εύχομαι μια δημιουργική και επιτυχημένη συνέχεια στην καριέρα και στη ζωή σας!
- Αγαπητή Μελίνα, σ’ ευχαριστώ κι εγώ και σου εύχομαι καλή επιτυχία στον όμορφο αγώνα της ζωής! Ευχαριστώ, φυσικά, και τους παλιούς καθηγητές μου, που με θυμήθηκαν και υπήρξαν ο σύνδεσμος μεταξύ μας, για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη! Το εκτιμώ πολύ και τους θυμάμαι, επίσης, με αγάπη!
