Βασ. Φώτ.
Αφήγηση μιας θεατρικής παράστασης που παρακολούθησα και μου άρεσε. (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σταμπουλίδου Αικατερίνη)
Την προηγούμενη εβδομάδα όλη η πρώτη γυμνασίου παρακολουθήσαμε στα πλαίσια διδακτικής επίσκεψης τη θεατρική παράσταση «το καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη στο Θεσσαλικό θέατρο.
Το έργο δείχνει δύο κοριτσάκια τη Μυρτώ και τη Μέλια που μένουνε στο νησί της Σάμου. Κάνουνε μαθήματα κατ” οίκον μαζί με τον παππού τους και η Μυρτώ είναι στην τετάρτη τάξη του δημοτικού, ενώ η Μέλια στη δεύτερη τάξη. Τα καλοκαίρια πηγαίνουνε στο εξοχικό τους, στο Λαμαγάρι, όπου εκεί τα παιδιά συναντάνε τους φίλους τους, τον Νόλη, την Άρτεμη, την Πιπίτσα. Το έργο αυτό βασίζεται σε μία βαλσαμωμένη τίγρη, το καπλάνι, το οποίο βρίσκεται στη σάλα του σπιτιού τους. Τα παιδιά περιμένουν κάθε καλοκαίρι τον ξάδελφό τους τον Νίκο να έρθει από την Αθήνα για να τους διηγηθεί τις φανταστικές ιστορίες με το καπλάνι. Φέτος όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, γιατί υπάρχει η δικτατορία του Μεταξά και ο Νίκος μιλάει στα παιδιά για την δικτατορία. Γι” αυτό θα αναγκαστεί να φύγει από το Λαμαγάρι και να πάει στην Ισπανία να πολεμήσει.
Αυτό το θεατρικό μου έκανε εντύπωση, επειδή τα κορίτσια είχανε επινοήσει μία δικιά τους γλώσσα, το ΕΥ-ΠΟ και το ΛΥ-ΠΟ. Το ΕΥ-ΠΟ σήμαινε ότι ήταν χαρούμενες και το ΛΥ-ΠΟ ότι ήτανε λυπημένες. Επίσης είχε πολύ ωραίες χορογραφίες, καταπληκτική μουσική που δεν σε έκανε να βαρεθείς. Είχε πολύ ωραία κοστούμια, όπως του καπλανιού και οι ηθοποιοί έπαιζαν καταπληκτικά.
Ήτανε ένα πολύ ωραίο θεατρικό και ευχαριστήθηκα που πήγα και πέρασα τον χρόνο μου όμορφα. Το έργο μας περνάει και πολλά μηνύματα, κατά της βίας, κατά της δικτατορίας και υπέρ της φαντασίας. Πιστεύω ότι, αυτό το βιβλίο της Άλκης Ζέη, είναι το καλύτερο βιβλίο της και δικαίως έχει γίνει μία τεράστια επιτυχία.
Βασ. Φώτ. (τμήμα Α4)
