Η ελληνική γλώσσα είναι από τις ελάχιστες γλώσσες του κόσμου που διατηρήθηκε ενιαία και αδιάσπαστη για χιλιετίες, καθώς μιλιέται αδιάκοπα επί 4.000 χρόνια και γράφεται επί 3.500 χρόνια. Είναι γεγονός ότι υπέστη σημαντικές αλλαγές και διαφοροποιήσεις κατά τη μακραίωνη εξέλιξή της (όπως εξάλλου και όλες οι γλώσσες του κόσμου), καθώς πρόκειται για «ζωντανό οργανισμό», διατήρησε ωστόσο ακέραια την ιστορική της ενότητα και συνέπεια
Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως η νέα ελληνική είναι μία εντελώς ξένη γλώσσα, σε αντιδιαστολή με τα αρχαία ελληνικά .Η άποψη του Οδυσσέα Ελύτη ίσως πείσει όσους θεωρούν πως κάτι τέτοιο ισχύει: «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μια γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία». Ο διαχωρισμός σε νέα και αρχαία ελληνική προκαλεί τη σύγχυση αν και δεν θα έπρεπε. Ο διαχωρισμός προκύπτει ως προς τη μορφή, προκειμένου να ανταποκρίνεται στο συνεχές της αλλαγής από τους φυσικούς ομιλητές της.
Ο ενιαίος χαρακτήρας της ελληνικής γλώσσας μπορούμε να πούμε ότι οφείλεται σε τρεις κυρίως παράγοντες: στην ετυμολογική συνέπεια και συνέχεια του λεξιλογίου της, στη διαχρονική ομοιομορφία της γραφής της και στη δομική συνοχή της Έτσι, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι χιλιάδες λέξεις είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ολόιδιες και κοινές σε όλες τις ιστορικές περιόδους και φάσεις της μακραίωνης διαδρομής της.
Επίσης, είναι μια γλώσσα με τεράστια γραμματεία, στην οποία από την αρχαιότητα διατυπώθηκε η επιστημονική, λογοτεχνική, φιλοσοφική και θεολογική σύλληψη και σκέψη και δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη των σύγχρονων επιστημών.
Σήμερα, ανά τον κόσμο, η ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός φαίνεται να έχουν κερδίσει επάξια τη θέση που τους αξίζει. Έδρες και τμήματα ελληνικής φιλολογίας, ανά την υφήλιο, αποδεικνύουν πως είναι ζωτικής σημασίας να συνεχίζει να ερευνάται και να μεταδίδεται ο όγκος γνώσης που περικλείει στους κόλπους της. Σε χώρες όπως η Μ. Βρετανία, η Ιταλία, η Δανία, η Γαλλία, η Ισπανία, το Βέλγιο διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά.
Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν, την αξία και τη σπουδαιότητα της γλώσσας μας και ας την διαφυλάξουμε με μεγάλη προσοχή και συνέπεια, ιδιαίτερα εμείς οι νέοι που είμαστε το μέλλον της Ελλάδας.
