Ο Καραβάτζο ήταν αφοσιωμένος στο νατουραλισμό και σύμφωνα με έναν πρώιμο βιογράφο του,»πίστευε ότι μόνο η Φύση ήταν θέμα άξιο του χρωστήρα του». Ενίοτε όμως το παράκανε. Η Ανάσταση του Λαζάρου(1609) είναι το πιο ακραίο παράδειγμα. Θέλοντας να απεικονίσει τον Λάζαρο που ανασταίνεται μετά από τρεις μέρες στον τάφο, ο Καραβάτζο παράγγειλε να ξεθάψουν κάποιον φρεσκοπεθαμένο και πλήρωσε δύο εργάτες για να ποζάρουν βαστώντας το πτώμα. Εκείνοι δεν άντεξαν τη μυρωδιά του πτώματος και το άφησαν χάμω, οπότε ο Καραβάτζο τράβηξε στιλέτο. Εκείνοι, μην αμφιβάλλοντας ότι θα το χρησιμοποιούσε, ξανασήκωσαν το πτώμα.
