Β. Ουγκώ, Οι Άθλιοι

Του Λάζαρου Τσιτιρίδη, Β2

 

Παρακολουθήσαμε την παράσταση  «Οι Άθλιοι» στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος. Το θέατρο ήταν μεγάλο και άνετο. Η υπόθεση του έργου ξεκίνησε με τον πρωταγωνιστή Γιάννη Αγιάννη που βγήκε από τη φυλακή. Κανένας δεν ήθελε να τον βοηθήσει. Δεν είχε που να κοιμηθεί. Μόνο ο παπάς τον κοίμισε στον χώρο του. Το πρωί όμως άρπαξε τα ασημικά κι έφυγε χωρίς να σκεφτεί ότι ήταν ο μόνος που τον βοήθησε.

Όμως τον συλλαμβάνει η αστυνομία κι ο παπάς λέει ότι δεν είναι κλέφτης ο Αγιάννης και του δίνει άλλα δύο ασημικά. Φεύγει από την πόλη, καταλαβαίνει το λάθος του , γίνεται τίμιος και αργότερα γίνεται δήμαρχος. Βοηθά τους ανθρώπους και την πόλη του και δεν είναι πια φτωχός. Αλλάζει και το όνομά του. Τώρα λέγεται κύριος Μαγδαληνής.

Κάποια στιγμή γνωρίζει μια κοπέλα, την Κοζέτ που κινδυνεύει, τη βοηθά. Εκείνη του λέει ότι η κόρη της ζει σε μια καλή οικογένεια, την ψάχνει κι έχει χρόνια να τη δει. Έτσι ο Μαγδαληνής την αναζητά και θέλει να την πάει στη μητέρα της. Ο Ιαβέρης είναι ένας αστυνομικός που τον ξέρει από τη φυλακή. Είχε συλλάβει έναν πρώην κατάδικο που νόμιζε ότι είναι ο Αγιάννης. Ο Μαγδαληνής φτάνει στο δικαστήριο, γιατί δε θέλει να αδικηθεί ο πρώην κατάδικος. Παρουσιάζεται με την αληθινή του ταυτότητα. Με ένα σωρό δυσκολίες βρίσκει την κόρη της Κοζέτ. Η οικογένεια που την είχε της φερόταν απαίσια, την παίρνει και την πηγαίνει στην άρρωστη μαμά της.

Η κόρη της Κοζέτ μεγαλώνει κι ερωτεύεται έναν φοιτητή τον Μάριο. Γίνεται μια επανάσταση. Ο Ιαβέρης έρχεται σε συμπλοκή με τους φοιτητές . Απειλεί τον Αγιάννη πως θα τον πυροβολήσει αφού προσπαθεί να σώσει τον Μάριο. Ο Ιαβέρης αυτοκτονεί κι  ο Μάριος τραυματισμένος πηγαίνει στο νοσοκομείο. Εκεί συναντά την αγαπημένη του και τον παππού του.

Η παράσταση είχε πολύ ωραία μηνύματα. Στην αρχή η φυλακή είδαμε ότι είχε αλλάξει τον Αγιάννη. Δεν εκτίμησε τη βοήθεια που του έδωσε ο παπάς. Μετά όμως που ο παπάς τον έσωσε για δεύτερη φορά, εκείνος άλλαξε, έγινε δίκαιος, τίμιος και προσπαθούσε να προσφέρει καλά έργα στον τόπο του. Άρα πήραμε το μήνυμα ότι κάποιες φορές η καλοσύνη έχει μεγαλύτερη αξία από την τιμωρία.

Οι φοιτητές επαναστάτησαν για τα δικά τους πιστεύω και τα δικά τους ιδανικά κι αυτό είναι σημαντικό. Παρατήρησα ότι όπως και τότε , έτσι και σήμερα γίνονται κοινωνικές αδικίες.

Οι σκέψεις μου για την παράσταση είναι όμορφες. Συνήθως κουράζομαι με τις μεγάλες παραστάσεις αλλά Οι άθλιοι δεν με έκαναν να βαρεθώ. Είχε δράση, γρήγορη πλοκή, ωραία σκηνικά, υπέροχη μουσική και εντυπωσιακά ρούχα. Οι ηθοποιοί ήταν τέλειοι.Οι θέσεις ήταν άνετες και έβλεπα καλά τη σκηνή. Σκέφτομαι ότι θα ήθελα ο κόσμος να γίνει καλύτερος με λιγότερη φτώχια και λιγότερες αδικίες.

 Με εντυπωσίασε ο ρόλος του Αη Γιάννη, καθώς είχε περάσει πολλές δυσκολίες αλλά αυτός δεν το έβαλε κάτω. Λυπήθηκα που αυτοκτόνησε ο αστυνόμος Ιαβέρης. Θα προτιμούσα να μην το είχε κάνει. Μου άρεσε που οι φοιτητές αγωνίζονταν για ένα καλύτερο αύριο. Δεν περίμενα ότι ο παπάς θα στηρίξει και δεύτερη φορά τον Αγιάννη και εντυπωσιάστηκα από την απέραντη καλοσύνη του. Αν θα με ρωτούσε κάποιος θα του έλεγα να δει αυτή την παράσταση. Αξίζει. Καλή επιλογή!

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης