..παρέα με την Κωνσταντίνα Καραγιάννη
Ο μύθος
Κάστωρ και Πολυδεύκης – ή κοινώς Διόσκουροι: γιοι του Δία, όπως λέει και το όνομά τους. Ήταν
δίδυμα αλλά ετεροθαλή αδέλφια, με μητέρα τους τη Λήδα. Η Λήδα, όταν έσμιξε με τον Δία, απέκτησε τον
Πολυδεύκη, γενναίο πολεμιστή και πυγμάχο, και την Ωραία Ελένη, περίφημη για την ομορφιά της. Είχε
άλλα δύο – θνητά – παιδιά με τον βασιλιά Τυνδάρεω, την Κλυταιμήστρα και τον Κάστορα, επιδέξιο οδηγό
αρμάτων. Σύμφωνα με τον μύθο, τα τέσσερα αδέλφια προήλθαν από δύο αυγά.
Ο Τυνδάρεως είχε δύο αδέλφια, τον Αφαρέα και τον Λεύκιππο. Οι δυο γιοι του Αφαρέα, ο Ίδας και
ο Λυγκέας, θέλησαν να παντρευτούν τις κόρες του Λεύκιππου, τη Φοίβη και την Ιλαρέα. Όμως στην τελετή
οι Διόσκουροι απήγαγαν τις δύο κοπέλες και με βάση κάποια εκδοχή του μύθου τις παντρεύτηκαν. Οι
Αφαρητίδες δεν θύμωσαν, αλλά κάποτε, όταν τα τέσσερα ξαδέλφια έκλεψαν ένα κοπάδι βόδια, ο Ίδας
αδίκησε τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη παίρνοντας το μερίδιό τους. Οι Διόσκουροι έκαναν εκστρατεία
για να το ανακτήσουν. Ο Λυγκέας βλέποντας τον Κάστορα να καταφτάνει, ειδοποιεί τον αδελφό του κι
εκείνος τον σκοτώνει. Ο Πολυδεύκης τους καταδίωξε και σκότωσε τον Λυγκέα με το δόρυ του. Εκείνη τη
στιγμή ο Ίδας χτύπησε τον Πολυδεύκη με μια πέτρα αφήνοντάς τον νεκρό. Ο Δίας κατακεραύνωσε τον Ίδα
και ανέβασε τον Πολυδεύκη στον ουρανό. Επειδή, όμως, εκείνος δεν ήθελε να γίνει αθάνατος όσο ο
αδελφός του κειτόταν νεκρός, ο Δίας τους παραχώρησε το δικαίωμα να είναι μια μέρα κοντά στους θεούς
και μια μέρα ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η αποθέωση και η λατρεία
Η εκτεταμένη λατρεία των Διόσκουρων δεν μπορούσε να εξηγηθεί μόνο από την ηρωική τους
υπόσταση. Για τον λόγο αυτό λογίστηκαν για θεοί, εξομοιώθηκαν με τα άστρα και τοποθετήθηκαν στον
ουρανό από τον ίδιο τον Δία σχηματίζοντας τον αστερισμό των Διδύμων. Λατρεύτηκαν σε πολλά μέρη,
όπως στην Αρκαδία και την Άμφισσα, και θαυμάστηκαν οι επιφάνειές τους στους ανθρώπους είτε πάνω στα
άσπρα φτερωτά τους άλογα είτε έχοντας οι ίδιοι πάνω τους φτερά. Λεγόταν ότι εμφανίζονταν στους
θνητούς ως ξενιζόμενοι (ξένοι που ζητούσαν φιλοξενία) και, ανάλογα με τη συμπεριφορά εκείνων, τους
αντάμειβαν ή τους τιμωρούσαν. Θεωρούνταν θεοί-προστάτες και σωτήρες από διάφορους κινδύνους στον
πόλεμο, στην ασθένεια και τη θάλασσα.
