«Η αιωνιότητα»
η Μαρίσια Μελά μοιράζεται τη σκέψη της
Κάθε τικ τακ του ρολογιού
σαν αιωνιότητα
που σβήνει όπως το κερί
από το φύσημα της ανάμνησης
του παρελθόντος
αποκτώντας την επόμενη
του μέλλοντος
κλειδωμένο στης Πανδώρας το κουτί
γεμάτο μυστικά.
Κάθε βήμα λαβύρινθος φαντάζει.
Κάθε νέα αρχή ισορροπεί
σε τεντωμένο σχοινί.
Οι σταγόνες νερό σημείο εκκίνησης
σημάδι της φύσης
να υποδεχθεί τη νέα ζωή
σημαίνοντας ξανά ζωή.
Σπόροι μικροί, χωρίς μια ροή
φροντίδα της μητέρας,
μια αγκαλιά από την ανοχικότητα
της παρηγοριάς του φεγγαριού
που με την πανσέληνο
ετοιμάζει υποδοχή.
Νέα πλάσματα
ακόμα και εκείνα
που την ημέρα σιωπούν με φωνή βροντερή
χάνοντας την λάμψη που τόσο επιζητούν
από του εκτυφλωτικού του ήλιου το φως
της ιδανικότερης τελειότητας
φαίνονται φανερά ξανά
στου σκοταδιού το φως.
(Το ποίημα κέρδισε το 2ο βραβείο στον Μαθητικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης)
