<< Αν κάποτε σ’ αγάπησα >>
Αν κάποτε σ’ αγάπησα,
ήταν τότε…
Εκείνη την ημέρα του καλοκαιριού
πλάι με τη θάλασσα και το άνθος του εφηβικού ειδυλλίου.
Αν κάποτε σ’ αγάπησα,
ήταν για τα όμορφά σου μάτια
με τις κόρες των, ορθάνοιχτες σαν πόρτες
που διευρυμένες, με κοίταξαν στην ψυχή.
Αν κάποτε σ’ αγάπησα,
ήταν επειδή σ’ αγκάλιασα,
σε κοίταξα
και μου είπες … << σ’ αγαπώ>>.
Αν κάποτε σ’ αγάπησα,
ήταν γιατί τρέχαμε μαζί στην αμμουδιά
και σ’ έσφιξα στην αγκαλιά μου
ατενίζοντας το γλυκάλμυρο ηλιοβασίλεμα.
Αν κάποτε σ’ αγάπησα
ήταν όταν ανέμιζαν τα πυρόξανθα μαλλιά σου
αντανακλώντας τα ερωτικά τερτίπια.
Το αγέρι ψιθύρισε … << εφηβικός έρωτας >>.
Αν κάποτε σ’ αγάπησα
ήταν για τα ειλικρινή σου συναισθήματα.
Ποτέ δεν ξεγέλασες,
Τα δικά μου τα αισθήματα.
Αν κάποτε σ’ αγάπησα
ήταν, λοιπόν, εκείνη την ημέρα.
Έδυσε ο ήλιος … σε αγκάλιασα, σε αποχαιρέτισα,
Όπως τα αστέρια χάνουν τον ήλιο στην αυγή.
Κι αν κάποτε έζησα μια στιγμή μαζί σου,
έζησα όλη μου τη ζωή.
Ωραίο το ταξίδι του έρωτα,
Θυμίζει καλοκαιρινή μελαγχολία.
Σα ξάφνιασμα η νιότης,
ένας πρωτόγνωρος ενθουσιασμός,
Θα σε ακολουθώ παντοτινά
και σε κάθε σου βήμα … υπομονετικά…
Γ.ΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Α2
