13 Μαρτίου γεννήθηκε στην Σμύρνη ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης. ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Η ποίησή του συνδυάζει τη μοντέρνα γραφή με τη βαθιά ελληνικότητα, αντλώντας έμπνευση από τη μυθολογία και την ιστορία. Το έργο του επηρεάστηκε από τις τραυματικές εμπειρίες του ξεριζωμού και του Β” Παγκοσμίου Πολέμου. Από τα πιο γνωστά του ποιήματα είναι η «Στροφή», η «Στέρνα» και το «Μυθιστόρημα».
Ο Σεφέρης θεωρούσε τον ευατό του αγράμματο στην μουσική καθώς δεν είχε μουσικές γνώσεις, δεν έπαιζε κάποιο μουσικό όργανο . Κατά την διάρκεια της θητείας του ως πρόξενου στο Lονδίνο είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει πλήθος συναυλιών Άκουσε Bach, Haydn, Chopin, Strauss, Ravel, Stravinsky. Είχε αδυναμία στη μουσική baroque του Bach και τον κλασικό Beethoven. » «Τα έχω χαμένα, γνώρισα τόσους που ήταν έμπειροι στη μουσική, δε βρέθηκε ένας να μου πει πώς κάποτε ο Μπετόβεν είχε εκφράσει μ’έναν τόσο χειροπιαστό τρόπο την ωριμότητα του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο, την ελευθέρωση από το θάνατο με τόσο ανθρώπινο τρόπο» και στον μουσικό impressionism του Debussy και στην γαλλική μουσική των Frank και Ravel. Η τέχνη της Ραβελικής ενορχήστρωσης τον μαγεύει.
Γράφει στο ημερολόγιό του:
Ο Σεφέρης στα 1932 εξηγεί ότι ‘‘ο μουσικός στολίζει τη σιωπή, όπως ο γλύπτης το μάρμαρο με εξοχές, εσοχές και τρύπες’’.
«Ξαναπιάνω από την αρχή φράσεις. Προσπαθώ να συνηθίσει το αυτί μου να ξεχωρίσει διάφορα όργανα, να παρακολουθεί τι γίνουνται και πώς αλλάζουν τα μοτίβα, και ποιάν ανταπόκριση έχουν τέλος πάντων μ΄εκείνον το ζωντανό άνθρωπο που τα δημιούργησε και με τη μουσική…………»Τα έχω χαμένα, γνώρισα τόσους που ήταν έμπειροι στη μουσική, δε βρέθηκε ένας να μου πει πώς κάποτε ο Μπετόβεν είχε εκφράσει μ’έναν τόσο χειροπιαστό τρόπο την ωριμότητα του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο, την ελευθέρωση από το θάνατο με τόσο ανθρώπινο τρόπο»……. «Άκουσα το δεύτερο μέρος της συμφωνίας του Frank, εκείνο που αρχίζει με τις άρπες, και άρχισε ένα ποίημα που λέγεται “Τυφλοί». Ένα κεφάλαιο από το επερχόμενο βιβλίο θα λέγεται «Ιντερμέδιο για χαμηλή φωνή» …..Αν ήμουν ελεύθερος θα πήγαινα στο Παρίσι να σπουδάσω μουσική» (29 Νοέμβρη 1931).
«Αγόρασα χθες ένα φωνογράφο και τις πρώτες πλάκες της Συμφωνίας σε ré mineur του Φρανκ. Έτσι άκουσα πάλι ένα κομμάτι που αγαπώ ιδιαίτερα και κάπως εξωκαλλιτεχνικά. Είναι ο μόνος τρόπος να μορφωθώ μουσικά με την ασυγχώρητη αμάθειά μου. (22 Νοεμβρίου 1931 )
Ανάμεσα στα κείμενά του που σχετίζονται με τη μουσική ξεχωριστή θέση έχει ο πρόλογος που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στη δεύτερη (1970) αγγλική έκδοση της Μουσικής ποιητικής του Igor Stravinsky (1882-1971) (Stravinsky 1998, vii-xiii). Το διάσημο αυτό βιβλίο περιέχει τις έξι ομιλίες-μαθήματα που έδωσε ο Ρώσος συνθέτης στο Πανεπιστήμιο του Harvard ως κάτοχος της έδρας Charles Eliot Norton κατά το ακαδημαϊκό έτος 1939-1940, δηλαδή στα τέλη, κατά πολλούς, της περιόδου του μοντερνισμού.(Πηγή: https://www.ogdoo.gr/erevna/thema/giorgos-seferis-enas-erastis-tis-mousikis).
Τέλος, η ενασχόληση του Σεφέρη με τη μουσική δείχνει, μεταξύ πολλών άλλων, την προσωπικότητα και τα ενδιαφέροντα, την παράλληλη σχέση της μουσικής (αλλά των άλλων τεχνών) με την ποίηση και τον αντίκτυπο στον ψυχισμό του ανθρώπου. (Πηγή: neoplanodion.gr/2021/12/27/a-daniil-he-mousike-sto-ergo-tou-g-sefere/)
Ζιάννη Φωτεινή ΠΕ03
