Από τον Λιβάνιο Αλέξανδρο
Η λέξη «πειθώ» προέρχεται από το ρήμα «πείθω» της αρχαίας ελληνικής. Η πειθώ είναι η δύναμη και η ικανότητα να πείθει κανείς τους άλλους. Είναι το σύνολο των μέσων με τα οποία επιδιώκουμε να επηρεάσουμε, να αλλάξουμε τις αντιλήψεις και τις πράξεις των άλλων. Παραπλήσιοι είναι οι όροι «ρητορική» και «επιχειρηματολογία», οι οποίοι αναφέρονται στη διαδικασία επηρεασμού του δέκτη. Η «ρητορική» αφορά στη συστηματική εφαρμογή μέσων πειθούς και η «επιχειρηματολογία» στη διαδικασία υποστήριξης ή κατάρριψης μιας θέσης.
Οι τρόποι πειθούς είναι: η επίκληση στη λογική (οπότε επιστρατεύουμε ως μέσα τα επιχειρήματα και τα τεκμήρια, τις αποδείξεις), η επίκληση στο συναίσθημα (οπότε καταφεύγουμε σε διάφορες τεχνικές, για να επηρεάσουμε συναισθηματικά το δέκτη) και η επίκληση στο ήθος του ομιλητή και στην αυθεντία (οπότε μεταχειριζόμαστε ποικίλα μέσα, για να παρουσιαστούμε στα μάτια του ως αξιόπιστοι).
Η πειθώ αξιοποιείται στη διαφήμιση, στο δικανικό λόγο, στον πολιτικό λόγο, στον επιστημονικό λόγο.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία η Πειθώ είναι η κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, η οποία με τη δύναμη του λόγου ασκεί επίδραση στα θέματα του Έρωτα και του γάμου. Η λατρεία της Πειθούς στα Μέγαρα Αττικής συνδέεται με τη λατρεία της θεάς Αφροδίτης, την οποία συχνά συνοδεύει.
Η κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης επιμελήθηκε με τις Χάριτες τον καλλωπισμό της Πανδώρας, της πρώτης γυναίκας. Μεταγενέστερα, θεωρήθηκε η προσωποποίηση της πειθούς.
ΠΗΓΕΣ
1.Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
2.Τσοτάκου-Καρβέλη Αικατερίνη (2007), Λεξικό της ελληνικής μυθολογίας, εκδ. Σοκόλη.
4.http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2678/Ekfrasi-Ekthesi_G-Lykeiou_html-empl/indexa_01.html
