Από τον Στεφάνου Λευτέρη
Τον 2ο αιώνα π.Χ. στην Πέργαμο, μια πλούσια πόλη της Μικράς Ασίας, ο βασιλιάς Ευμένης ο Β΄ θέλησε να δημιουργήσει μία βιβλιοθήκη. Ωστόσο, οι Αιγύπτιοι αρνήθηκαν να του προμηθεύσουν πάπυρο, επειδή φοβήθηκαν ότι η νέα βιβλιοθήκη θα επισκίαζε τη φήμη της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Η λύση που βρήκαν ήταν να επεξεργαστούν κατάλληλα δέρματα ζώων, ώστε να κάνουν δυνατή τη γραφή πάνω σε αυτά. Συγκεκριμένα, τα δέρματα προέρχονταν από νεαρά πρόβατα, κατσίκια ή μοσχάρια, τα οποία μούσκευαν σε ασβεστόνερο, έπλεναν και καθάριζαν από τις τρίχες και το κρέας. Στη συνέχεια, τα τέντωναν και τα έτριβαν με ελαφρόπετρα, για να εξαφανιστούν όλες οι κηλίδες και τα εξογκώματα.
Η Πέργαμος έγινε το κέντρο παραγωγής και εμπορίας της περγαμηνής που ανταγωνίστηκε τον πάπυρο του οποίου τη χρήση τελικά περιόρισε, καθώς η περγαμηνή ήταν συγκριτικά ανθεκτικότερη, φθηνότερη, μπορούσε κανείς να γράψει και στις δυο όψεις της, μπορούσε εύκολα να διπλωθεί, απορροφούσε το μελάνι και φθείρονταν δύσκολα. Από τον 9ο έως τον 13ο αιώνα απετέλεσε τη μοναδική γραφική ύλη για βιβλία και χάρτες. Το μειονέκτημα ήταν ότι απαιτούνταν η σφαγή πολλών μικρών ζώων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι για ένα βιβλίο 400 σελίδων, διαστάσεων 27 x 18 cm, χρειάζονταν το δέρμα από πενήντα ζώα. Συχνά, λοιπόν, έξυναν την περιοχή της περγαμηνής όπου ήταν γραμμένο ένα κείμενο και έγραφαν από πάνω νέα κείμενα. Πρόκειται για τα λεγόμενα «παλίμψηστα» [πάλιν+ψήω (= ξύνω)]. Πρόσφατα οι επιστήμονες κατάφεραν να αποκαλύψουν σε ένα παλίμψηστο του 950-975 μ.Χ., χειρόγραφα του Αρχιμήδη. Πάνω στο χειρόγραφο μοναχοί είχαν γράψει εκκλησιαστικά κείμενα. Πρόκειται για ένα βιβλίο 174 σελίδων, στο οποίο αποκαλύφθηκαν 7 πραγματείες και 55 σχέδια του Αρχιμήδη.
ΠΗΓΕΣ
http://www.vellum-pergamini.com/el/parchment-vellum-history
