Από τη Βασιλά Ευδοκία
Η μέδουσα είναι ασπόνδυλο κοιλεντερωτό ζώο, το οποίο ζει στη θάλασσα. Η επαφή ορισμένων ειδών, όπως οι τσούχτρες, με το ανθρώπινο δέρμα είναι ιδιαιτέρως επώδυνη.
Στην ελληνική μυθολογία η Μέδουσα ήταν θνητό τέρας, μία από τις Γοργόνες. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «μέδω» που σημαίνει «κυβερνώ, άρχω».
Πιο συγκεκριμένα, η Μέδουσα ή Γοργώ και οι δύο αδελφές της, η Σθενώ και η Ευρυάλη, ήταν κόρες των θαλάσσιων θεών Φόρκυος και Κητούς. Οι Γοργόνες ήταν φοβερά τέρατα, που στο κεφάλι είχαν φίδια, μεγάλα δόντια όμοια με των αγριόχοιρων, χέρια χάλκινα και χρυσές φτερούγες. Η Μέδουσα απολίθωνε όποιον την αντίκριζε. Η ίδια ήταν θνητή, ενώ οι αδελφές της αθάνατες. Η Μέδουσα συνδέεται με το μύθο του Περσέα, γιου του Δία και της Δανάης. Ο ήρωας κατάφερε να κόψει το κεφάλι του τέρατος χωρίς να το κοιτάζει κατά πρόσωπο, αλλά μέσα από την ασπίδα του. Από το λαιμό της Μέδουσας ξεπήδησαν ο Πήγασος – το γνωστό άλογο – και ο πολεμιστής Χρυσάορας, τους οποίους είχε συλλάβει από τον Ποσειδώνα. Ο Περσέας καταδιώχθηκε από τις αδελφές της Μέδουσας και σώθηκε χάρις στην επέμβαση της Αθηνάς. Το κεφάλι της Μέδουσας, το Γοργόνειο, το παρέλαβε η θεά ως δώρο από τον Περσέα και το έθεσε ως έμβλημα στην αιγίδα της – ένα περιθωράκιο από το δέρμα της Χίμαιρας – και ως επίσημα στην ασπίδα της. Οι αρχαίοι θεωρούσαν τόπο κατοικίας της το τέρμα της Δύσης.
Ο μύθος της Μέδουσας εξελισσόταν μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια και οι όποιες αλλαγές συμβάδιζαν με τις επιταγές και την ιδεολογία του χρόνου και του εκάστοτε τόπου. Έτσι, η Μέδουσα μετατράπηκε σε μια όμορφη, αλλά περήφανη και υπεροπτική κοπέλα, η οποία τόλμησε να συγκρίνει την ομορφιά της με της Αθηνάς. Η θεά για τιμωρία άλλαξε τα μαλλιά της σε φίδια.
Σύμφωνα με τον αρχαιοελληνικό μύθο, η Μέδουσα ήταν ιέρεια της Αθηνάς, στο ιερό της οποίας ενώθηκε με τον Ποσειδώνα, μεταμορφωμένο σε άλογο. Η Αθηνά, εξοργισμένη από την ιεροσυλία, μεταμόρφωσε τη Μέδουσα σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια.
ΠΗΓΕΣ
1. Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
2. Τσοτάκου-Καρβέλη, Αικ. (2007). Λεξικό της ελληνικής μυθολογίας, εκδ. Σοκόλη.
3.https://www.namuseum.gr/monthly_artefact/to-moiraio-vlemma-tis-medoysas/
