Από τις Λάπα Φιόνα και Μήλιου Παναγιώτα-Τατιάνα
Η λέξη «βανδαλισμός» προέρχεται από τους Βανδάλους, οι οποίοι ήταν γερμανικός λαός, που κατά την προέλασή τους στην Ευρώπη και τη Β. Αφρική κατέστρεψαν μνημεία πολιτισμού. Εγκαταστάθηκαν στις νότιες περιοχές της Βαλτικής τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Στις αρχές του 5ου αιώνα εισέβαλαν μαζί με άλλα βαρβαρικά φύλα στη Γαλατία και στην Ισπανία. Με ηγέτη τον Γκιζέριχο, κατέκτησαν τη ρωμαϊκή Αφρική και ίδρυσαν ένα βασίλειο που περιλάμβανε και τη Σικελία, διατηρώντας σε μεγάλο βαθμό τις διοικητικές δομές των Ρωμαίων. Το εν λόγω κράτος διαλύθηκε το 533, ύστερα από την κατάκτηση της Β. Αφρικής από τους Βυζαντινούς.
Η λέξη «βανδαλισμός» σημαίνει «σκόπιμη πρόκληση φθοράς ή καταστροφή καλλιτεχνικών δημιουργημάτων». Γενικότερα, η σκόπιμη φθορά ή προσβολή της αισθητικής κτισμάτων και μνημείων με αναγραφή συνθημάτων σε τοίχους ή η καταστροφή ταφικών μνημείων κ.τ.ό. καλείται «βανδαλισμός».
ΠΗΓΕΣ
1. Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας
2. Πάπυρος Larousse – το παπυράκι (2003). Εικονογραφημένο εγκυκλοπαιδικό λεξικό και πλήρες λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα: Πάπυρος
