Από τον Λιναρδή Ιωάννη-Νεκτάριο

Η λέξη «δελφίνος» χρησιμοποιείται για να δηλώσει «κάθε επίδοξο διάδοχο αξιωματούχου ή πολιτικής προσωπικότητας» (π.χ. «πόλεμος δελφίνων για τη διαδοχή στο κυβερνόν κόμμα». Πρόκειται για απόδοση στην ελληνική γλώσσα της γαλλικής λέξης «dauphin» (<λατ. delphinus < μτγν. δελφίν «δελφίνι»· η αρχαία λέξη «δελφίς» ανάγεται στο ουσιαστικό «δελφύς», που προσδιορίζει κάθε νεογέννητο ζώο, αλλά και γενικά τη «μήτρα», βλ. και λέξη «αδελφός» = ο προερχόμενος από την ίδια μήτρα, μητέρα).

Η ιστορία της λέξης ξεκινά από τον 12^ο αιώνα, όταν ένας φεουδάρχης χρησιμοποίησε το δελφίνι ως σύμβολο της εξουσίας του στην περιοχή του, η οποία για το λόγο αυτό ονομάστηκε «δελφινάτο». Ο Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας, όταν ανακηρύχθηκε βασιλιάς, παραχώρησε στον γιο και διάδοχό του το δελφινάτο του δίνοντάς του συγχρόνως την ονομασία «δελφίνος». Η ονομασία αυτή επικράτησε τελικά και χρησιμοποιήθηκε από το 1350 έως το 1830 για όλους τους διαδόχους του γαλλικού θρόνου.

ΠΗΓΕΣ

1. Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

2.https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82&dq=

3.https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%28%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF%CF%82%29