Από την Πατέλη Αικατερίνη

Η λέξη «μακιαβελισμός» μαρτυρείται από το 1821 και προέρχεται από το όνομα του Ιταλού πολιτικού, συγγραφέα και φιλοσόφου Niccolo Machiavelli (Φλωρεντία, 1469-1527). Ο Μακιαβέλλι ήταν γνωστός για τις διπλωματικές του ικανότητες και για την πολιτική θεωρία που διατύπωσε στο έργο του «Ο ηγεμών» (1513). Το έργο αυτό, που εκδόθηκε το 1532, αποτελεί δοκίμιο πολιτικής τέχνης και χαρακτηρίζεται από πολιτικό κυνισμό.

Ο μακιαβελισμός είναι πολιτικό δόγμα που διατυπώθηκε από τον Μακιαβέλλι. Σύμφωνα με το δόγμα αυτό, η άσκηση της εξουσίας από τον ηγεμόνα γίνεται με κάθε δυνατό μέσο, χωρίς ηθικό φραγμό, προκειμένου ο ηγεμόνας να κρατηθεί στην εξουσία.

Ο Μακιαβέλλι υπήρξε Γραμματέας της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας και ανέλαβε διπλωματικές αποστολές στην Ιταλία, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Αναδιοργάνωσε το στρατό, αλλά απομακρύνθηκε από την εξουσία με την ανατροπή της Δημοκρατίας από τους Μεδίκους, το 1513. Κατόπιν στράφηκε στη συγγραφή ιστορικών έργων, κωμωδιών και άλλων. Το θεωρητικό του έργο αποτελεί αντιστροφή της πολιτικής φιλοσοφίας των Ελλήνων. Ο Μακιαβέλλι δεν περιγράφει το βέλτιστο καθεστώς.

Κατ’ επέκταση, ως μακιαβελισμός χαρακτηρίζεται η χρήση μηχανορραφιών στην άσκηση πολιτικής, η δόλια συμπεριφορά, χωρίς ενδοιασμούς και ηθικές αναστολές.

ΠΗΓΕΣ

1.Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

2.Πάπυρος Larousse – το παπυράκι (2003). Εικονογραφημένο εγκυκλοπαιδικό λεξικό και πλήρες λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα: Πάπυρος.