«Η Καροτία» της Ελευθερίας Μαθιουλάκη Α3

Βρισκόμαστε σε ένα κόσμο μαγικό, φανταστικό και εξωπραγματικό, την Καροτία. Αυτή η χώρα βρίσκεται κοντά στην Ντοματία, βόρεια από την Αγγουρία και αρκετά μακριά από την Λαχανία. Σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ζουν άνθρωποι αλλά εξελιγμένα τεχνολογικά και πνευματικά καρότα.
Η ιστορία μας ξεκινάει σε ένα σπίτι στην Καροτία την ώρα που ο Καρότης βλέπει τηλεόραση και ανυπομονεί να δει τις ειδήσεις που παρουσιάζει ο γιος του.
«Καλησπέρα, κυρίες και κύριοι! Έχουμε να σας ανακοινώσουμε ευχάριστα και δυσάρεστα νέα. Ένα δυσάρεστο είναι ότι σε λίγες μέρες θα έρθουν οι άνθρωποι και θα προσπαθήσουν να μας κυριεύσουν, ευτυχώς όπως μας πρόβλεψε ο Κίμων, το μέντιουμ το 2019, δεν θα τα καταφέρουν! Ο Κίμων είναι έξυπνος και οι προβλέψεις του είναι πάντα σωστές, οπότε θα τον εμπιστευτούμε. Ένα άλλο νέο είναι ότι χτίσαμε ένα πύργο οποίος μπορεί να μας σώσει αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα… Σ’ αυτόν τον πύργο έχουμε φτιάξει μια μαγική κλειδαριά που αν την ξεκλειδώσεις θα αντικρίσεις ένα πελώριο κουμπί που αν το πατήσεις μπορούμε να κάνουμε την πόλη μας όπως ήταν πριν τον πόλεμο, όλοι θα μεταμορφωθούν ξανά σε καρότα. Το κακό είναι ότι στην κατασκευή χάσαμε αυτό το κλειδί και έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Εσείς πρέπει να μείνετε ψύχραιμοι. Καλό απόγευμα!»
Ο Καρότης άρχισε να χάνει την ψυχραιμία του αλλά όχι από φόβο αλλά από νεύρα. Όπως προείπα ο γιος του παρουσίαζε τις ειδήσεις και ήταν γνωστός πλακατζής της Καροτίας.
Ο Καρότης φυσικά δεν τον πίστεψε και εκνευρισμένος πάει στο στούντιο να ρωτήσει γιατί λέει ψέματα και τον λόγο που τρομοκρατεί άδικα τους ανθρώπους. Μόλις μπήκε μέσα άρχισε να φωνάζει οργισμένος «Βρε τι πας και λες στις ειδήσεις; Γιατί τρομάζεις τον κόσμο άδικα λέγοντας μύθους;»
« Όχι, μπαμπά μου, δεν κάνω πλάκα αυτήν την φορά. Δυστυχώς σε λίγο καιρό σύμφωνα με τις προβλέψεις του Κίμωνα θα έχουμε πόλεμο και ποτέ δεν πέφτει έξω στις προβλέψεις του.»
Ο Καρότης γύρισε σπίτι του πνιγμένος από τον φόβο, τρομοκρατημένος και αγχωμένος για το τι θα γίνει. Όλα αυτά τα συναισθήματα τον έκαναν να μην αισθάνεται καλά και να λιποθυμήσει. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε η γυναίκα του.
-«Καρότη! Καρότη! Τι έπαθες; Γιατί είσαι ξαπλωμένος, το παιδί μας πάλι σε έβγαλε έξω από τα ρούχα σου;»
-«Δυστυχώς, ο γιος μας λέει την αλήθεια».
Η γυναίκα του πάει να φέρει από το ξύλινο συρτάρι μια βεντάλια, ξαφνικά βλέπει ένα παλιό, κιτρινωπό χαρτί.
-«Καρότη! Κοίτα τι βρήκα! Μοιάζει με γράμμα»
-«Γράμμα; Για φέρε το εδώ να το διαβάσω»
« Αγαπητέ μου γιε,
Έχω κάνει μια πρόβλεψη ότι σε λίγες μέρες θα έχουμε πόλεμο. Όπως άκουσες και στις ειδήσεις έχουμε χτίσει ένα πύργο που δυστυχώς ή ευτυχώς χάσαμε το κλειδί για να τον ξεκλειδώσουμε και να πατήσουμε το κουμπί. Αυτός που θέλω να ψάξει το κλειδί είσαι εσύ. Έχω ένα υπόγειο σπίτι και θέλω όσο γίνεται ο πόλεμος να είσαι κρυμμένος εκεί κάτω αλλά όχι συνέχεια γιατί ταυτόχρονα θα ψάχνεις το κλειδί. Στο υπόγειο σπίτι θα σε περιμένουν πολλές εκπλήξεις. Παραλίγο να το ξεχάσω!! Το κλειδί βρίσκεται…….»
Για κακή μας τύχη είχαν σβήσει οι τελευταίες λέξεις έτσι δεν ήξερε πού θα έπρεπε να πάει όμως δεν έχασε ούτε λεπτό και άρχισε αμέσως το ψάξιμο, ήταν τόσο αφοσιωμένος να βρει το κλειδί που δεν θυμήθηκε να επισκεφτεί το υπόγειο σπίτι του.
Έψαξε στην πελώρια θάλασσα, στα ψηλά βουνά, στα καταπράσινα δάση, στις βαθιές λίμνες, στον μπλε ουρανό, στα όμορφα σύννεφα, στην πόλη και στο χωριό. Δεν ήταν πουθενά.
Ο Καρότης είχε απελπιστεί. Στεναχωρημένος πάει στο υπόγειο σπίτι τους. Εκεί όμως τον περίμενε μια έκπληξη. Το κλειδί! Ο Καρότης χαρούμενος που τόσους μήνες το έψαχνε και αυτό ήταν « κάτω από την μύτη του», πάει στον πύργο.
Όταν έφτασε με ανυπομονησία ξεκλειδώνει την κλειδαριά και πατάει το κουμπί. Όμως πριν πατήσει το κουμπί ένα δεύτερο γράμμα τον περιμένει.
«Γιε μου,
Χαίρομαι που έφτασες ως εδώ παιδί μου. Στο προηγούμενο γράμμα μου παρέλειψα να σου πω ότι αν πατήσεις το κουμπί θα είμαστε με τους ανθρώπους και δεν θα έχουμε πόλεμο αλλά το άτομο που θα πατήσει αυτό το κουμπί θα πεθάνει»
Στην αρχή ήταν διστακτικός. Το σκέφτηκε αρκετή ώρα προτού το κάνει. Ξαφνικά ακούγονται δυνατά βήματα ανθρώπων. Τότε ήταν η στιγμή που προτίμησε να θυσιάσει τη ζωή του για να μη πεθάνουν οι υπόλοιποι.
Χωρίς να το καταλάβουμε βλέπουμε τους ανθρώπους στρατιώτες να αγκαλιάζουν τα καρότα και να κάνουν διάφορες δραστηριότητες μαζί. Ο Καρότης έσωσε την χώρα και προς τιμή του έστησαν ένα άγαλμα δίπλα στον πύργο.