Τα τελευταία χρόνια οι πυρκαγιές καίνε μεγάλες εκτάσεις σε όλη την Ελλάδα. Δυστυχώς δεν είναι ψέμα ούτε φαντασία είναι ένας εφιάλτης. Σε όλη τη μέχρι τώρα πορεία της ζωής μου θυμάμαι πως οι πυρκαγιές ήταν εκεί σχεδόν κάθε χρόνο. Την τελευταία δεκαπενταετία όμως είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται και παίρνει ραγδαίες διαστάσεις, καταστρέφοντας τεράστιες εκτάσεις γης, τη χλωρίδα και πανίδα της, που είναι σημαντικές για τη διατήρηση ενός υγιούς περιβάλλοντος. Αυτό, παράλληλα με άλλους παράγοντες, έχει ως αποτέλεσμα την κλιματική κρίση, καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία της γης, με συνέπεια να επηρεάζεται αρνητικά η σημερινή πραγματικότητα και το μέλλον των παιδιών μας.
Οι υπαίτιοι γι’ αυτή την κατάσταση είμαστε όλοι μας, πολιτεία και πολίτες. Πρώτα από όλα η πολιτεία πρέπει να προστατεύσει το περιβάλλον, κάνοντας κάποιες ίσως επιπλέον ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης. Για παράδειγμα να δημιουργηθούν αντιπυρικές ζώνες εκεί που δεν υπάρχουν για να μπορεί να υπάρχει εύκολη πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων και του ανθρώπινου δυναμικού σε στόχο την καταπολέμηση της φωτιάς. Να δημιουργηθεί ξανά ο θεσμός του δασοφύλακα και να ενισχυθεί ιδιαίτερα την αντιπυρική περίοδο από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο. Να επανδρωθεί το πυροσβεστικό σώμα με περισσότερους πυροσβέστες και να αυξηθούν τα πυροσβεστικά οχήματα καθώς και τα αεροπλάνα καλύτερης και νεότερης τεχνολογίας. Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητο να εκπαιδευτούν οι εργαζόμενοι για να μπορούν να χειρίζονται καλύτερα τα νέα μηχανήματα.
Ως πολίτες ο καθένας ατομικά μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, δεν πρέπει να είμαστε αμελείς και να πιστεύουμε πως όλα πρέπει να τα κάνουν οι άλλοι. Κάνοντας όλοι το χρέος μας ατομικά πετυχαίνουμε πολλά πράγματα στο σύνολο. Για παράδειγμα δεν πρέπει να πετάμε αναμμένα τσιγάρα από το αυτοκίνητο. Δεν πρέπει να ανάβουμε ψησταριές στα δάση με τη δικαιολογία ότι θα ψήσουμε για να κάνουμε εκδρομή. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε όσους έχουν μελίσσια, καθώς με το καπνιστήρι τους μπορεί να προκληθεί φωτιά άθελά τους. Να καθαρίζουμε το χωράφι μας ή τον κήπο μας από τα ξερά χόρτα και να έχουμε πάντα έτοιμο ένα λάστιχο σε περίπτωση που χρειαστεί. Τις ημέρες με καύσωνα ή με έντονο αέρα ας προσέχουμε τα εργαλεία που παράγουν σπίθες, όπως τροχό και ηλεκτροκόλληση.
Οι ευθύνες είναι μοιρασμένες όλοι μπορούμε να συμβάλουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Αν αφήσουμε τη φύση και τα δάση στην ησυχία τους! Αυτά έχουν ένα μοναδικό τρόπο, έναν υπέροχο μηχανισμό για να ξαναδημιουργούνται. Σεβασμός στη φύση!
Βαμβάκου Μαρία (μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου)
