της Χρυσής Χριστουλάκη
Υπαρχει αραγε καποιος που να «καταλαβαινει» εναν εφηβο; Οχι να καταλαβαινει τι ανθρωπος ειναι , ουτε τι του αρεσει. Να καταλαβαινει την κουραση του, τον θυμο του, την αδιαφορια του, γενικοτερα τα συναισθηματα του. Δεν μπορουμε να πουμε σιγουρα ναι `Η οχι , ομως μπορουμε να πουμε πως ειναι περιπλοκο και δυσκολο καθως καθε εφηβος ειναι ξεχωριστος. Τι μπορουν αληθεια να κανουν οι μεγαλυτεροι για να «καταλαβουν» εναν εφηβο; Μπορει η συμπεριφορα του να “ναι η απαντηση; Κι ομως η συμπεριφορα καθε εφηβου μπορει να εξηγησει πολλα συναισθηματα του. Οι εφηβοι στις μερες μας , εχει παρατηρηθει πως κλεινονται στον εαυτο τους , χωρις να μιλανε για τους προβληματισμους τους και κρατώντας τα «ασχημα» συναισθηματα μεσα τους με αποτελεσμα ολα οσα κρατούν μεσα τους να γινονται ολο και περισσοτερα μεχρι την στιγμη που θα «εκραγουν». Δηλαδη να ξεσπασουν με νευρα, φωνες, κλαματα, παραβατικη συμπεριφορα ακομα και απομονωση, οπως ειπα καθε εφηβος ειναι διαφορετικος και ξεχωριστος, αλλοι ειναι πιο ευαισθητοι, αλλοι νευρικοι κλπ. Παραλληλα καθε εφηβος εχει τον δικο του τροπο να ηρεμει απο μια δυσκολη στιγμη, για παραδειγμα την μουσικη, την τηλεοραση, τον υπνο, το τσιγαρο, μια εξωδο με καποια αγαπημενα ατομα οπως επισης καποιο αθλημα που να απολαμβανουν. Πολλες φορες βρισκονται σε καταστασεις οπου δεν μπορουν να ελεξουν, με αποτελεσμα να βλαπτουν στον εαυτο τους και στους γυρω τους με διαφορους τροπους. Σε μια τετοια κατασταση οι εφηβοι θα επρεπε να ζητουν «βοηθεια» απο τους γονεις τους ομως το μεγαλυτερο ποσοστο δεν αναφερει τετοιου ειδους προβληματα στο σπιτι καθως δεν πιστευουν πως θα τους καταλαβουν και δεν θα το παρουν στα σοβαρα.Γενικοτερα η εφηβια μπορει να δημιουργησει πολλα μπερδεμενα συναισθηματα, οι συνομιλικοι μπορουν να ταυτιστουν μεταξυ τους απο διαφορους παραγωντες, απο το να μοιραζονται βιωματα εως και στην αλληλοβοηθεια οταν δεν εχουν καποια αμεση βοηθεια απο εναν γονιο ή καποιον ειδικο.
Εν τελει γιατι οι ενηλικες δεν μπορουν να καταλαβουν την κατασταση αυτη ενω εχουν περασει απο αυτην; Στα περισσσοτερα σπιτια και σχολεια δεν εχει δημιουργηθει ενα περιβαλλον καταλληλο για ενα παιδι να εκφρασει τα συναισθηματα του. Εξαιτιας της συμπεριφορας των παιδιων οι γονεις και οι καθηγητες θεωρουν πως «ειναι μια φαση που εχουμε περασει ολοι» αλλα ταυτοχρονα δεν βοηθουν τα παιδια και «χειροτερευουν» την κατασταση με τις απαιτησεις στις οποιες δεν μπορει ενα παιδι να ανταπεξελθει καθε μερα, καθως δεν γινεται καθε μερα να ειναι ιδια, υπαρχουν καλες και δυσκολες και ενδιαφεροντα διαφορετικα για καθε ανθρωπο.
