Της Μαρίας Μισχοπούλου, μαθήτριας Γ΄ Λυκείου
Το βιβλίο που θα πραγματευτούμε σε αυτό το τεύχος είναι η “Τιμάνδρα” του Θοδωρή Καλλιφατίδη.
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους της Λακωνίας το 1938. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, στο οποίο αργότερα δίδαξε φιλοσοφία. Άρχισε να γράφει στα σουηδικά το 1969 ενώ η Τιμάνδρα αποτελεί το πρώτο έργο του που γράφτηκε κατευθείαν στα ελληνικά και όπως αναφέρει «…είναι κι αυτός ένας τρόπος να επιστρέφεις στην πατρίδα σου…», γεγονός που ισχύει, καθώς η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ένα πασίγνωστο πρόσωπο της ελληνικής αρχαιότητας, τον Αλκιβιάδη.
Ωστόσο ο Καλλιφατίδης δεν παραθέτει απλά την ζωή του μεγάλου στρατηγού. Αντιστρέφει την κατάσταση και αναδεικνύει τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραμάτισε στη ζωή του Αλκιβιάδη η Τιμάνδρα, μία εταίρα.
Βέβαια, η Τιμάνδρα δεν ήταν απλώς μία εταίρα. Μπορεί να αγαπήθηκε από τους περισσότερους, διάσημους και μη, άντρες της εποχής της, εκείνη όμως, λάτρεψε μόνο έναν: τον Αλκιβιάδη. Και έμεινε δίπλα του μέχρι το τέλος της ζωής του. Διότι η Τιμάνδρα εκπαιδεύτηκε από τη μητέρα της για το πώς πρέπει να γδύνεται μια γυναίκα όταν την κοιτάζει ο εραστής της, αλλά ταυτόχρονα διδάχθηκε από τον Πυθαγόρειο παιδαγωγό, Μίδα. Διότι στο σπίτι της συναντιούνταν για να διασκεδάσουν μα και να συζητήσουν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες της εποχής: Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοφάνης.
Στις αφηγήσεις της ξετυλίγεται το κουβάρι των αναμνήσεών της και παρακολουθούμε την Τιμάνδρα να μας παρουσιάζει κάθε φορά και διαφορετική πτυχή της ζωής της: την έφηβη που ερωτεύεται τον Αλκιβιάδη, την σπουδαία γυναίκα που καταπλήσσει με την ομορφιά της αλλά και την ευφυΐα της, προσελκύοντας γνωστούς και άγνωστους Αθηναίους, την ερωμένη, την μάνα και τέλος την τρελά ερωτευμένη γυναίκα, που εγκαταλείπει και αψηφά τα πάντα, για να ακολουθήσει τον εκλεκτό της καρδιάς της. Η Τιμάνδρα το ήξερε πως “δεν μπορούσε ποτέ να απελευθερωθεί απ’ αυτόν, γιατί αυτός ήταν η ελευθερία της”.
Παράλληλα αντλούμε ποικίλες πληροφορίες για την ζωή του μεγάλου Αλκιβιάδη κι ανακαλύπτουμε κρυφές και πιο ευαίσθητες πλευρές της προσωπικότητας και της καρδιάς του, η οποία όπως έλεγε και ο ίδιος “ποτέ δεν κοιμόταν, γι’ αυτό κι εκείνος κοιμόταν πάντα με την αριστερή πλευρά προς τα πάνω. Ο σκληρός και ανίκητος στη μάχη στρατηγός παρουσιάζεται εδώ ως ένας παθιασμένος ερωτευμένος άνδρας, ο οποίος, όταν η απειλή και το τέλος της ζωής του πλησιάζουν, κρατάει την Τιμάνδρα σφιχτά στην αγκαλιά του θέλοντας έντονα να την κάνει δική του για μία τελευταία φορά.
Αγωνία, ο φόβος, το πάθος και ο έρωτας ισορροπούν σε ένα τεντωμένο σκοινί.
Η γραφή του συγγραφέα λιτή αλλά ουσιώδης και περιεκτική, προκαλεί στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα, βυθίζοντάς τον σε μία ενδιαφέρουσα ιστορία γεμάτη έρωτα, πάθος και αναδεικνύοντας την ασυναγώνιστη ομορφιά της Αρχαίας Ελλάδας.
