Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ
Του μαθητή της Α Λυκείου, Σπανού Αθανάσιου
Η βία και η επιθετικότητα στα σχολεία αποτελούν ένα σοβαρό και διαδεδομένο πρόβλημα που επηρεάζει τόσο τους μαθητές όσο και τους εκπαιδευτικούς και έχει δυσάρεστες προεκτάσεις την κοινωνία σε πολλά επίπεδα Αν και συχνά αντιμετωπίζεται ως λύση σε συγκρούσεις και διαφορές, η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η βία δεν επιφέρει μόνιμες ή εποικοδομητικές λύσεις. Αντιθέτως, εντείνει τα προβλήματα και εμποδίζει την επίτευξη ειρηνικών λύσεων.
Ας αναρωτηθούμε όμως τι προκαλεί τη συνεχώς αυξανόμενη εκδήλωση βίαιων περιστατικών σε άτομα σχολικής ηλικίας. Η πιο συνηθισμένη αιτία είναι η ανατροφή των παιδιών. Συχνά ένα βίαιο οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να ωθήσει τα παιδιά στη μίμηση ανάλογων πρακτικών. Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ήπιο, φιλικό και χαρούμενο κλίμα, τότε ανάλογη θα είναι και η συμπεριφορά του με τους συμμαθητές του. Αν αντιθέτως εκτίθεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου οι διαφορές λύνονται με εντάσεις και φωνές ή αν έχει δεχτεί σωματική κακοποίηση, τότε θα φέρεται κι αυτό με τη σειρά του με ανάλογο τρόπο.
Επίσης, μια ακόμη αιτία επιθετικής συμπεριφοράς είναι η επιρροή που ασκούν οι παρέες. Η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή από τους συνομηλίκους και ο φόβος του αποκλεισμού μπορεί να οδηγήσει τους μαθητές σε επιθετική συμπεριφορά.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση ορισμένοι μαθητές να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον έλεγχο των συναισθημάτων τους και στη διαχείριση της οργής τους, και έτσι να οδηγούνται σε επιθετική συμπεριφορά.
Τα αποτελέσματα της βίας είναι καταστροφικά. Οι άμεσες επιπτώσεις περιλαμβάνουν τραυματισμούς, γρατζουνιές, σημάδια, πληγές και κάθε είδους τραυματισμούς και μπορεί να φτάσουν ακόμη και στον θάνατο. Η βία προκαλεί επίσης ψυχολογική και συναισθηματική βλάβη καθώς οι μαθητές που είναι θύματα ή μάρτυρες επιθετικότητας μπορεί να υποφέρουν από άγχος και κατάθλιψη. Επιπλέον, η επιθετική συμπεριφορά μπορεί να προκαλέσει έναν κύκλο βίας που είναι δύσκολο να σπάσει.
Αν βρεθούμε μάρτυρες μπροστά σε ένα βίαιο περιστατικό τότε μπορούμε να δράσουμε με τους εξής τρόπους: Αν η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου, τότε καλό θα είναι να ειδοποιήσουμε την άμεση δράση. Αν κρίνουμε ότι μπορούμε να επέμβουμε, τότε θα το κάνουμε για να διακόψουμε το περιστατικό φυσικά χωρίς χρήση βίας. Επιπλέον, αν μαθαίνουμε κάποια πολεμική τέχνη, τότε πρέπει να χρησιμοποιούμε τις γνώσεις μας μόνο για να αμυνθούμε σε περίπτωση που δεχτούμε επίθεση και όχι για να επιτεθούμε. Γενικώς πρέπει να έχουμε αυτοέλεγχο και να ασκούμε συχνά αυτοκριτική στη συμπεριφορά και στις αντιδράσεις μας ώστε να διορθώνουμε τον χαρακτήρα μας και να βελτιωνόμαστε ως άτομα.
Συνοψίζοντας, με τη χρήση βίας αυτό που καταφέρνουμε είναι να επιβαρύνουμε τη ζωή μας αλλά και τη ζωή των άλλων. Πρέπει να σκεφτόμαστε και να δείχνουμε ενσυναίσθηση πριν αντιδράσουμε με τον οποιοδήποτε τρόπο. Η καλύτερη λύση για την επίλυση των διαφορών μας με τα άτομα του περίγυρού μας είναι ο διάλογος και σε καμία περίπτωση η άσκηση βίας. Τότε μόνο μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα βασίζεται στην ειρήνη, την αλληλεγγύη και την αλληλοσεβασμό.
Επιμέλεια: Αλβανίδου Γεωργία
