Συνέντευξη από την αναπληρώτρια φιλόλογο της τάξης ένταξης ΖΕΠ, Βάγιου Αικατερίνη
Δημοσιογράφοι: Οι μαθήτριες της Α Λυκείου Σίσκου Γεωργία και Φωτιάδου Φωτεινή
1. Πώς σας φάνηκε το σχολείο μας, σε σχέση με άλλα που έχετε δουλέψει;
Με ιδιαίτερη χαρά και θετικές εντυπώσεις θα θυμάμαι την εμπειρία μου από το Λύκειο Λαγκαδικίων. Πρόκειται για ένα σχολείο με έντονο παιδαγωγικό χαρακτήρα, σύγχρονη αντίληψη για τη μάθηση και έναν ζωντανό σχολικό παλμό που δύσκολα συναντά κανείς. Τόσο οι καθηγητές όσο και οι μαθητές δημιουργούν ένα περιβάλλον αλληλοσεβασμού, συνεργασίας και διαρκούς εξέλιξης, με έμφαση όχι μόνο στη γνώση αλλά και στις ανθρώπινες αξίες.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν η ενεργή συμμετοχή των παιδιών, τόσο των μαθητών γενικής παιδείας όσο και των παιδιών του ΖΕΠ, καθώς και η πρόθυμη στάση τους απέναντι στη μάθηση. Η ενσωμάτωση και η αλληλεγγύη είναι εμφανείς στην καθημερινή λειτουργία του σχολείου, κάτι που το καθιστά πραγματικό παράδειγμα συμπεριληπτικής εκπαίδευσης. Το Λύκειο Λαγκαδικίων είναι, χωρίς υπερβολή, από τα σχολεία που σου αφήνουν ελπίδα για το μέλλον της εκπαίδευσης.
2. Ποια ήταν η πιο ωραία στιγμή σας φέτος στο σχολείο μας;
Μία από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της χρονιάς στο σχολείο ήταν η ουσιαστική σύνδεση που αναπτύξαμε με τους μαθητές της ΖΕΠ. Οι κοινές μας εμπειρίες μέσα στην τάξη, μέχρι τα διαδραστικά παιχνίδια και τις δημιουργικές δραστηριότητες, μας βοήθησαν να γνωριστούμε σε βάθος, να εκφραστούμε ελεύθερα και να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίου σεβασμού.
Αυτό που έκανε πραγματικά μοναδική την εμπειρία ήταν το φιλικό κλίμα που δημιουργήθηκε. Δεν ήμασταν απλώς μαθητές και καθοδηγητές, ήμασταν μια ομάδα που στήριζε ο ένας τον άλλον, που άκουγε, ένιωθε και προσπαθούσε μαζί. Η επαφή μας συνεχίστηκε και έξω από την τάξη, με αληθινό ενδιαφέρον και επικοινωνία, κάτι που έκανε τη φετινή χρονιά όχι μόνο ξεχωριστή, αλλά και βαθιά ανθρώπινη.
3. Υπήρξε κάτι που σας δυσκόλεψε;
Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο στο σχολείο ήταν η πρόκληση της διαφορετικότητας στις μαθησιακές ανάγκες και τα βιώματα των παιδιών, ειδικά όταν προσπαθούσα να βρω τον κατάλληλο τρόπο να ανταποκριθώ στις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε μαθητή. Η επιθυμία να είμαι δίκαιη, υποστηρικτική και ουσιαστικά χρήσιμη για όλους απαιτούν συνεχή προσαρμογή, ενσυναίσθηση και ευελιξία, κάτι που δεν ήταν πάντα εύκολο, αλλά τελικά με δίδαξε πολλά.
4. Αν δεν ήσασταν καθηγήτρια, τι επάγγελμα θα επιλέγατε;
Αν δεν ήμουν καθηγήτρια, πιθανότατα θα επέλεγα ένα επάγγελμα που συνδέεται με την ψυχική υγεία και τη στήριξη των ανθρώπων, όπως η ψυχολογία ή η συμβουλευτική. Πάντα με ενδιέφερε βαθιά η κατανόηση του ανθρώπινου νου, των συναισθημάτων και των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους. Η ιδέα του να μπορώ να προσφέρω έναν χώρο ασφάλειας και κατανόησης σε κάποιον που το έχει ανάγκη, είναι κάτι που με συγκινεί και με εμπνέει. Εναλλακτικά, θα μπορούσα να ασχοληθώ με ένα δημιουργικό επάγγελμα, όπως η συγγραφή ή η θεατρική αγωγή, όπου θα μπορούσα να εκφράζω συναισθήματα και σκέψεις με έναν πιο καλλιτεχνικό τρόπο. Η δημιουργικότητα ήταν πάντα κομμάτι της προσωπικότητάς μου, και μέσα από αυτά τα μονοπάτια θα ένιωθα πως συνεχίζω να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, να αγγίζω τις ζωές τους και να αφήνω το αποτύπωμά μου, έστω και με διαφορετικό τρόπο από τη διδασκαλία.
5. Πιστεύετε ότι το σημερινό σχολείο προετοιμάζει σωστά τους νέους για την ζωή;
Το σημερινό σχολείο προσπαθεί, σε μεγάλο βαθμό, να προετοιμάσει τους νέους για τη ζωή αν και υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης. Παρέχει βασικές γνώσεις, καλλιεργεί την κριτική σκέψη και αναπτύσσει κοινωνικές δεξιότητες μέσα από τη συνεργασία και τη συμμετοχή σε δράσεις. Επιπλέον, όταν οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν με μεράκι και ανοιχτό πνεύμα, όπως συμβαίνει σε πολλά σχολεία, δημιουργείται ένα ζωντανό μαθησιακό περιβάλλον που εμπνέει και διαμορφώνει υπεύθυνους και σκεπτόμενους πολίτες.
Ωστόσο, πολλές φορές το σχολείο παραμένει προσκολλημένο σε παραδοσιακά μοντέλα διδασκαλίας και αξιολόγησης, τα οποία δεν ανταποκρίνονται πλήρως στις ανάγκες της σύγχρονης ζωής. Οι νέοι καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα γεμάτη ραγδαίες αλλαγές, απαιτήσεις και προκλήσεις, για τις οποίες δεν προετοιμάζονται επαρκώς μέσα από το αναλυτικό πρόγραμμα. Χρειάζεται περισσότερη έμφαση στην εκπαίδευση για τη συναισθηματική νοημοσύνη, την επίλυση συγκρούσεων, τη διαχείριση άγχους και την καλλιέργεια δεξιοτήτων ζωής που θα τους βοηθήσουν να σταθούν αυτόνομα, υπεύθυνα και ισορροπημένα στο μέλλον.
