Όλοι μας έχουμε λύσει έστω και μια φορά στη ζωή μας σταυρόλεξο. Ακόμα και η προγιαγιά μου , αλλά με τον δικό της τρόπο… Αν και οι λέξεις που ζητούνταν ήταν στη Νέα Ελληνική , αυτή επέμενε να τις γράφει στα Σουφλιώτικα. Έλεγε, ας πούμε, ο ορισμός : «άλλη ονομασία για το ρόδο» κι αυτή έγραφε «τριαντάφλου», ή έλεγε: «τα έντερα αλλιώς» κι αυτή έγραφε «λιάκατα». Αν περίσσευαν κουτάκια τα μαύριζε μόνη της κι αν δεν έφταναν συμπλήρωνε. Μάλιστα, ένιωθε πολύ περήφανη για τον εαυτό της , που τα κατάφερε για άλλη μια φορά.
