Τον περασμένο Μάιο οι μαθητές κατά την είσοδο τους στο σχολείο μας βρήκαν δύο μικρά κουταβάκια, ξετρελάθηκαν μαζί τους κι άρχισαν το παιχνίδι, αγαπηθήκανε από την πρώτη στιγμή. Οι καθηγητές όμως είχαν άλλη άποψη και προσπάθησαν να τα απομακρύνουν, οι προσπάθειες τους όμως δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, τα σκυλάκια αποφάσισαν ότι είναι μέλη της οικογένειας του 5ου Γυμνασίου.
Την φροντίδα τους ανέλαβαν το βοηθητικό προσωπικό, κάποιοι καθηγητές και μαθητές. Η φύλακας και η υπεύθυνη του κυλικείου ήταν οι νονές. Διαπιστώνοντας ότι είναι θηλυκά τις ονόμασαν Κόμισσα και Δούκισσα. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού φύλαγαν το σχολείο μαζί με την φύλακα, έτσι συνδέθηκαν περισσότερο. Η Κόμισσα υιοθετήθηκε από κάποιον κύριο και η Δούκισσα έμεινε μόνη αλλά δεν εγκατέλειψε το σχολείο.
Η χαρά της Δούκισσας την μέρα του αγιασμού δεν περιγράφεται! Υποδέχθηκε τους μαθητές με παιχνίδια και χαρές και έτσι μας υποδέχεται ακόμα και σήμερα. Η έκπληξη μας ήταν μεγάλη όταν αντιληφθήκαμε ότι μένει στο σχολείο μέχρι τον ερχομό του πρώτου μαθητή, τότε βγαίνει έξω στον δρόμο και φυλάει την είσοδο. Δεν γαβγίζει ποτέ και είναι φιλική με όλους.
Μια νέα έκπληξη μας περίμενε στις 18 Νοέμβρη. Η Δούκισσα γέννησε μέσα στην αυλή δίπλα στο γήπεδο του μπάσκετ πίσω από έναν μεγάλο θάμνο εννέα όμορφα κουταβάκια. Οι μαθητές συγκινημένοι απομακρύνθηκαν από το γήπεδο και για δύο μέρες δεν την ενόχλησαν καθόλου. Την άφησαν να ανταπεξέλθει καλύτερα στα μητρικά της καθήκοντα. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε έξω από την αυλή, σε σπιτάκι που μας δώρισε μια φιλόξενη γειτόνισσα. Η Δούκισσα φρόντιζε τα μωρά της με υποδειγματικό τρόπο. Οι μαθητές παρατηρούμε, αναγνωρίζουμε και θαυμάζουμε αυτή την υπέροχη μητέρα. Έχουμε επτά θηλυκά και ένα αρσενικό σκυλάκι παρόλο που συνολικά γέννησε εννέα υπέροχα σκυλάκια.
Τα παρακολουθούμε καθώς μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν και τα αγαπάμε περισσότερο. Πολλοί μαθητές εκδήλωσαν την επιθυμία να υιοθετήσουν. Μήπως θα θέλατε κι εσείς ένα;