Ο ναυαγός

ΑΠΟ: Οι μικροί μας δημοσιογράφοι - Δεκ• 09•19

Κάποτε σε μια άλλη εποχή, ξεκίνησε το βραδινό καράβι  με μπόλικους επιβάτες από τη Ρόδο προς την Αθήνα. Ήταν Χριστούγεννα, βλέπετε, και όλοι θα ταξίδευαν. Άλλοι θα πήγαιναν να έβλεπαν γονείς, αδέρφια και διάφορους συγγενείς. Άλλοι θα πήγαιναν διακοπές ή για να περάσουν ένα όμορφο διήμερο ακόμα και τριήμερο ή τετραήμερο. Κανείς δεν ξέρει !

Στο πλοίο όλα ήταν πού ήσυχα, χαλαρωτικά και πολύ γιορτινά. Αυτό έκανε τους επιβάτες να μην θέλουν να βγουν από αυτό ή ακόμα  να κάνουν όλη την νύχτα βόλτες γύρω γύρω, μόνο και μόνο για να βλέπουν τον πολύ όμορφο και γιορτινό στολισμό.

Εκεί που όλα ήταν υπέροχα και όλοι οι επιβάτες χαρούμενοι, ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος. Οι άνθρωποι που κοιμόταν ξύπνησαν όλοι ξαφνιασμένοι και τρομαγμένοι και έτρεχαν, για να ρωτήσουν   το πλήρωμα τι είχε συμβεί … Μόνο ένας είχε μείνει πίσω . Ένας άνθρωπος σε μεγάλη και κρίσιμη ηλικία που όμως δεν τρόμαξε καθόλου. Όλοι τρομαγμένοι του φώναζαν να τους ακολουθήσει, αυτός όμως δεν άκουγε τίποτα, όχι επειδή ήταν κουφός ή κάτι τέτοιο απλώς, όταν ήταν πιο νεαρός πριν πολλά χρόνια, είχε ζήσει την εμπειρία   του ναυαγού, μάλιστα  σε εκείνο το ταξίδι είχε χάσει  τη πολυαγαπημένη του γυναίκα! Αυτή η εμπειρία, λοιπόν,  ήταν πολύ δυσάρεστη για εκείνον. ..

Μέχρι οι άνθρωποι να τρέξουν για να μάθουν τι γίνεται, η θάλασσα είχε αρχίσει να γίνεται ανήσυχη και τα κύματα όλο και δυνάμωναν. Ηταν σωστή φουρτούνα! Ο καπετάνιος ήταν πολύ ανήσυχος γιατί   είχε καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Όλα τα λαμπάκια ήταν ανοιχτά, οι σειρήνες χτυπούσαν, οι ναύτες   τρομαγμένοι να σταυροκοπιούνται και να κλαίνε. Οι επιβάτες -ακόμα με την απορία- να φωνάζουν θυμωμένοι. Τα μωρά φυσικά να κλαίνε. Όλοι ήταν τρομοκρατημένοι!!

Όλοι; Όχι όλοι. Εκτός πάντα από τον ναυαγό. Αυτός  καθόταν στο κρεβάτι του αγκαλιά με ένα κουκλάκι σε σχήμα  δελφινιού, γιατί έλεγε ότι ήταν το τελευταίο πράγμα που ακούμπησε η γυναίκα του. Επίσης έλεγε ότι ήταν το αγαπημένο της ζώο και για αυτό το κρατούσε πάντα μαζί του και σε κάθε ταξίδι που πήγαινε μετά τον θάνατό  της !

Μετά  από πολλές ώρες αναμονής από το πλήρωμα αλλά και από επιβάτες , μόλις είχε ξημερώσει, μάθανε  από το μεγάφωνο ότι όλα ήταν καλά και ότι όλα ήταν υπό έλεγχο γιατί απλώς ήταν μια μπόρα που πέρασε !

Άραγε  φταίει το τυχερό δελφίνι του ναυαγού ή οι ψύχραιμες ενέργειες του καπετάνιου για την  αποφυγή του ναυαγίου;

                                                                                                                                                                                                                        Χριστίνα Βασιλάκη.

Top