ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ

(video clip από τους πυξ λαξ)

pix-lax-oi-palies-agapes-pane-sto-paradeiso-videoclip1.mp4

 Συνέντευξη με τον Φίλιππο Πλιάτσικα

Ο γνωστός τραγουδιστής μάς υποδέχεται στο Studio του για μια συνέντευξη με τα παιδιά της Γ΄ Γυμνασίου

Δευτέρα απόγευμα και κάπου στη Μεταμόρφωση συναντιέμαι με τα παιδιά της Γ” Γυμνασίου για να πάρουμε συνέντευξη από τον κ. Φίλιππο Πλιάτσικα. Κανονίζουμε τις λεπτομέρειες της τελευταίας στιγμής και μπαίνουμε στο studio, όπου μας υποδέχεται η γραμματέας και μας οδηγεί στο σαλόνι. Καθώς προχωράμε, βλέπω στον τοίχο τους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους των Πυξ-Λαξ και ταξιδεύω στα φοιτητικά μου χρόνια που τα τραγούδια τους με συντρόφευαν είτε στους πρώτους χωρισμούς που αναρωτιόμουν «γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις» είτε στη γλυκιά τρέλα που είχαμε με moto «είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα». Tα παιδιά έχουν κάτσει ήδη στο σαλόνι και ετοιμάζουν σαν άψογοι επαγγελματίες τα εργαλεία της συνέντευξης και κάπου εκεί έρχεται και ο κ. Πλιάτσικας με ένα πλατύ χαμόγελο και μια ζεστή καλησπέρα για να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη.

Ελένη: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Πλιάτσικας: Ήταν αναπόφευκτο. Κάποια στιγμή ανακαλύπτεις κάποια πράγματα για τον εαυτό σου και δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο.

Δέσποινα: Αντιμετωπίσατε δυσκολίες;

 Πλιάτσικας: Τις ίδιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος όταν κυνηγάει το όνειρό του και προσπαθεί να φέρει κάτι καινούριο στον χώρο με τον οποίο ασχολείται.

Παναγιώτα: Θα αλλάζατε κάτι στην πορεία της καριέρα σας;

Πλιάτσικας: Θα ξεκινήσω από την προτελευταία σου λέξη, τη λέξη καριέρα. Είναι μια λέξη που ποτέ δε μου άρεσε σε σχέση με εμένα. Δε θεωρώ ότι υπάρχει στους ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη η νοοτροπία της καριέρας – ή μάλλον δε θα έπρεπε να υπάρχει. Η τέχνη έχει άλλα ζητούμενα, πολύ διαφορετικά από την πορεία μιας καριέρας και αφορούν τη δική σου εξέλιξη στο να γίνεσαι εσύ καλύτερος άνθρωπος. Υπό αυτή την έννοια εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ να έχω μια εξέλιξη.

Δέσποινα: Γιατί διαλέξατε να υπηρετήσετε αυτό το είδος της μουσικής;

Πλιάτσικας: Πάλι αναπόφευκτο (γέλια). Είναι η μουσική που μου αρέσει, τα ακούσματα με τα οποία μεγάλωσα και με αντιπροσωπεύουν.

Κατερίνα: Ποια είναι τα αγαπημένα σας είδη μουσικής;

Πλιάτσικας: Πολλά… η πραγματική λαϊκή μουσική, τα ρεμπέτικα, ο Τσιτσάνης που κατά τη γνώμη μου ήταν ένας τεράστιος συνθέτης, ο Βαμβακάρης, ο Ζαμπέτας. Μου αρέσουν επίσης τραγουδοποιοί όπως οι Κατσιμιχαίοι , ο Παύλος Σιδηρόπουλος αλλά και ξένα συγροτήματα όπως οι  PinkFloyd, οι RollingStones, οι Beatles. Μου αρέσουν σύγχρονοι συνθέτες όπως ο FillipeGlass αλλά και επίσης η παραδοσιακή ελληνική μουσική. Γενικά έχω πολλά πράγματα στο κεφάλι μου που βγαίνουν και στη δική μου μουσική.

Κατερίνα: Η δημοσιότητα επηρέασε την προσωπική σας ζωή;

Πλιάτσικας: Στην αρχή όταν συνειδητοποίησα όλο αυτό είχα σοκαριστεί. Σιγά σιγά όμως συνηθίζεις  αυτή την κατάσταση. Εγώ προσωπικά έχω κρατήσει την ιδιωτική μου ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μόνο αυτοί που θέλουν βγάζουν στη φόρα την προσωπική τους ζωή για να προωθήσουν την εικόνα και την καριέρα τους μέσα από αυτό και όχι από τη δουλειά τους.

Ελένη: Πόσο άλλαξε η προσωπικότητά σας όλα αυτά τα χρόνια;

Πλιάτσικας: Πάρα πολύ και θεωρώ πως οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου τον αλλάζει. Αυτό μου φέρνει και στο μυαλό μια αγαπημένη φράση από μια συγγραφέα που λέει ότι «μόνο αλλάζοντας μένεις πραγματικά ίδιος».

Δέσποινα: Πώς πιστεύετε ότι η μουσική έχει επηρεάσει τον κόσμο;

Πλιάτσικας: Αυτό είναι μεγάλο θέμα. Σαφώς η μουσική – επειδή είναι το είδος της τέχνης που άμεσα αγγίζει την ψυχή περισσσότερο από κάποιο άλλο – έχει επηρεάσει πολύ τον κόσμο. Η μουσική μπορεί να προκαλέσει ερεθίσματα, να προκαλέσει εξελίξεις ή ακόμα και εσένα τον ίδιο να μάθεις πράγματα ή και να μπεις σε μια διαδικασία να μάθεις πράγματα. Γι” αυτό και έχει μεγάλη σημασία ποια ακούσματα έχουμε στη μουσική και μιλάω για τη νέα γενιά.  Αν κάποιος ακούει από το πρωί μέχρι το βράδυ «σκυλάδικα» δεν μπορεί να έχει ερεθίσματα ούτε να κάτσεις να μιλήσεις μαζί του για τα «100 χρόνια μοναξιάς»  του Μarquez.

Βασίλης: Πιστεύετε ότι η μουσική πηγαίνει προς μια τέτοια κατεύθυνση;

Πλιάτσικας: Η μουσική δεν πηγαίνει προς μια τέτοια κατεύθυνση, απλά είναι το τι επιλέγει να ακούει ο καθένας. Όλα είναι επιλογές ζωής που κάνουμε στην καθημερινότητά μας. Εκεί να ξέρετε γίνονται και οι μεγαλύτερες επαναστάσεις. Στην καθημερινότητα του καθενός μας. Οι επαναστάσεις πλέον δε γίνονται με τσιτάτα και λάβαρα. Αυτά πάει.. τελείωσαν. Η πραγματική επανάσταση πλέον θα είναι η σιωπηρή επανάσταση της καθημερινότητάς μας. Από το τι μουσική θα ακούσουμε, τι βιβλία θα διαβάσουμε, τι θα ψηφίσουμε, με ποιους ανθρώπους θα συναναστραφείς και πώς θα είσαι απέναντί τους.

Βασίλης: Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι πιο σημαντικές αλλαγές που έφερε η μουσική τις τελευταίες δεκαετίες;

Πλιάτσικας: Πολύ σημαντικές αλλαγές φέρανε οι PinkFloyd. Όταν για παράδειγμα έπεφτε το τείχος του Βερολίνου, ακουγόταν το «TheWall» των Floyd που μιλούσε για την εκπαίδευση στον σύγχρονο δυτικό κόσμο και πώς αυτή ισοπεδώνει τα άκρα των μαθητών. Μια εκπαίδευση που ισοπεδώνει τους μαθητές τούς βάζει στη μηχανή του κιμά και τους κάνει ίδιους. Για παράδειγμα, η «Έκθεση ιδεών» δεν είναι αυτό που λέει και δεν έχει να κάνει με την ιδέα αλλά με μια μεθοδολογία που πρέπει να ακολουθήσεις προκειμένου να πάρεις 20, γιατί αν ασχοληθείς με την ιδέα θα πάρεις 07. Υπάρχουν περιπτώσεις μουσικών που συνόδευσαν ολόκληρα κινήματα, αλλά φυσικά η μουσική δε φτάνει…. η μουσική δίνει απλά κάποια ερεθίσματα. Το θέμα είναι πώς εξελίσσεται όλο αυτό. Οι Beatles, για παράδειγμα, άλλαξαν τον τρόπο που κινούνταν, που ντύνονταν οι νέοι.

Ελένη: Πιστεύετε ότι κάποια μουσικά γεγονότα, όπως το Woodstock, επηρέασαν τη ροή της ιστορίας;

Πλιάτσικας: Σίγουρα και το επηρέασαν αλλά και εδώ γεννιέται το ερώτημα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Δηλαδή αν η ίδια η ιστορία έφερε ως ανάγκη αυτά τα κινήματα και γεγονότα, όπως οι hippies, ή αν αυτά τα γεγονότα επηρέασαν την ιστορία. Εγώ κλίνω περισσότερο προς το γεγονός πως ήταν ανάγκη της καθημερινότητας όλες αυτές οι αλλαγές και η μουσική απλά ακολούθησε.

Eλένη: Με ποιον τρόπο επηρέασε η σύγχρονη pop μουσική;

Πλιάτσικας:Toν τελευταίο καιρό υπάρχουν πολλά αντιφατικά φαινόμενα στη μουσική. Από τη μια βγαίνουν οι U2 και από την άλλη η Shakira ή οι Red hot chili pepers από τη μια και η Rihanna από την άλλη. Και εδώ γίνεται μια μάχη, όπως φυσικά γινόταν πάντα, για το ποια από τις δύο πλευρές θα επικρατήσει σαν ρεύμα στους ανθρώπους. Δείχνει να υπερτερεί λόγω της υπερπροβολής από τα media το «κομμωτηριακό» – όπως θα το ονομάσω εγώ – κομμάτι της μουσικής. Εκεί γίνεται μια πλύση εγκεφάλου ως προς το κομμάτι αυτό της μουσικής που στηρίζεται στο φαίνεσθαι. Δεν είμαι ρατσιστής και θέλω να το τονίσω αυτό. Πιστεύω ότι όλα χρειάζονται, όπως και αυτό το είδος της μουσικής που ξεκίνησε με παρουσίες όπως η WhitneyHoustonπαλιότερα και τις διαδέχτηκαν οι σύγχρονες, όπως η Beyonce. Aλλά  είναι φασιστικός, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ο τρόπος που αυτό το είδος μουσικής μονοπωλεί τα media.

Βασίλης: Υπάρχει δηλαδή και ένα άλλο είδος μουσικής που πρέπει να ακούγεται.

Πλιάτσικας:  Σαφώς και είναι αυτά τα αντιφατικά φαινόμενα που όμως δείχνουν ότι η μουσική δεν είναι μόνο μια καλλίγραμμη περσόνα όπως η Beyonce  με υψηλά vocals, αλλά και ένας ροκ τύπος με αρβύλες που είναι από το Breaston σε βαθιά κατάθλιψη αλλά παίζει καταπληκτική κιθάρα και  οργώνει μια σκηνή με αστείρευτη ενέργεια. Υπάρχει και η ροκ μουσική που είναι ένα είδος πιο προβληματισμένης μουσικής. Μουσική είναι και η συμφωνική της Πράγας που παίζει Beethoven αλλά  και Scorpions.

Δέσποινα: Πιστεύετε ότι περνώντας τα χρόνια, η μουσική δεν παράγει τόσο ισχυρά ακούσματα και ανθρώπους όπως ο MichaelJackson, η Madonna, οι Scorpions;

Πλιάτσικας: Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Έβλεπα προχτές έναν αγώνα basket και είχα εντυπωσιαστεί με την ταχύτητα, τους ρυθμούς και γενικότερα το πώς παίζεται σήμερα το basket. Μετά έβαλα ένα DVD με τους θρύλους του basket  που λέγαμε ότι δε θα ξαναβγούν, όπως ο Γκάλης. Ένιωσα ότι σε σχέση με τώρα έπαιζαν σε slow-motion (γέλια). Αν αυτοί οι παίκτες έπαιζαν σήμερα, δε θα έπιαναν ούτε την μπάλα. Με αυτό θέλω να πω ότι σε όλα τα πράγματα υπάρχει εξέλιξη και σε πολλούς τομείς τα πράγματα σήμερα γίνονται πολύ καλύτερα. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τα πράγματα παλιότερα γίνονταν καλύτερα. Εγώ προσωπικά δεν είμαι αυτής της «γεροντολάγνας» αντίληψης ούτε κολλημένος με το παρελθόν.

Βασίλης: Γιατί όμως αυτοί οι άνθρωποι έγραψαν ιστορία και οι σημερινοί δεν το καταφέρνουν;

Πλιάτσικας: Για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι οι ταχύτητες της σύγχρονης κοινωνίας που δεν επιτρέπουν σε κάποιον να αφήσει το στίγμα του. Ένα άλλο και πολύ σημαντικό είναι ότι σε εκείνες τις εποχές η αλλαγή πριμοδοτούνταν. Οι άνθρωποι την αναζητούσαν και την αγκάλιαζαν. Τώρα οι άνθρωποι τα έχουν δει όλα μέχρι τα 20, έχουν ζήσει τα πάντα και μετά βιώνουν θλίψη. Ψάχνουμε σε όλα τα επίπεδα το καινούριο και δεν ξέρουμε τι θα είναι αυτό.

Βασίλης: Ως προς τη μουσική, η σύγχρονη κρίση, το παράνομο down-lοαding που δεν πληρώνει δικαιώματα στους μουσικούς  θα επηρεάσουν τα μουσικά δρώμενα;

Πλιάτσικας: Η μουσική θα βρίσκει πάντα τον δρόμο της. Οι μουσικοί δεν ξέρω αν θα επιβιώσουν (γέλια). Μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει και εκπαίδευση στην Ελλάδα για το γεγονός ότι όταν «κατεβάζεις» κάτι και το βάζεις σε ένα CD, χωρίς να πληρώνεις κανέναν, αυτό θεωρείται κλοπή. Βέβαια, για κάποιους πολιτικάντηδες, οι οποίοι είναι χοντρόπετσοι όχι μόνο στην εμφάνιση αλλά και στην ψυχή, όταν τους μιλάς για κάτι τέτοιο δε σου δίνουν σημασία. Κι αυτό γιατί έχουν ταράξει τον κόσμο σε τόσους τομείς που στον συγκεκριμένο αδιαφορούν. Εξάλλου αυτό δεν τους βαραίνει στην τσέπη. Έτσι αντιμετωπίζει η πολιτεία την τέχνη.

Βασίλης: Ένα moto που σας συντροφεύει;

Πλιάτσικας: Ό,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο!

Συντάκτες:

Βασίλης Συμεώνογλου-  καθηγητής Μαθηματικών

Γιούλη Ελένη – μαθήτρια γ΄γυμνασίου.

Κουτάκου Δέσποινα  – μαθήτρια γ΄γυμνασίου

Κοντού Κατερίνα-  μαθήτρια  γ΄γυμνασίου

Μαυρουδή Παναγιώτα- μαθήτρια γ΄γυμνασίου