της Βικτώριας Τζαννέτου
Πέφτει η νύχτα στην πόλη… Σάββατο βράδυ… Οι δρόμοι, στα μεγάλα αστικά κέντρα, ξεχειλίζουν από γέλια, χαρά και διάθεση για καλοπέραση. Τα κέντρα διασκέδασης αναμένουν τους επισκέπτες τους. Επισκέπτες κάθε ηλικίας, με διαφορετικές ανάγκες και επιθυμίες, που χρησιμοποιούν τη διασκέδαση για διαφορετικό λόγο. Από τον έφηβο που θέλει να διασκεδάσει με τους φίλους του, μέχρι τον εργαζόμενο που περίμενε όλη την εβδομάδα για να αποφορτιστεί από τη φορτική καθημερινότητά του. Ωστόσο, είναι, όντως , η διασκέδαση ένα μέσον χαλάρωσης ή είναι παράγοντας ψυχικής διαφθοράς;
Στην εποχή της εικόνας και των τεχνολογικών εξελίξεων, όπου η ποιότητα θυσιάζεται στον βωμό της ποσότητας, μέσα σε όλα που τυποποιούνται, τυποποιείται και η διασκέδαση, η ποσοτική… Η διασκέδαση που έχει γίνει άρρηκτα συνδεδεμένη με το ποτό, τα τυχερά παιχνίδια, την ομαδική διασκέδαση σε χώρους με εκκωφαντική μουσική, τον ακανόνιστο χορό και ξενύχτια ως το πρωί. Η απεριόριστη, ανώφελη και «απάνθρωπη» διασκέδαση, η οποία αποκτηνώνει και αδρανοποιεί τον άνθρωπο. Το αποτέλεσμα; Ο εκφυλισμός των διαπροσωπικών σχέσεων, ως συνέπεια της έλλειψης ουσιαστικού διαλόγου και επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Ίσως, μπορεί να είναι και επιλογή του ατόμου να παραμερίσει την ουσιώδη αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους και να κλειστεί σ΄ ένα κλαμπ, πίνοντας και ακούγοντας δυνατή μουσική, πιστεύοντας πως έτσι θα ξεχάσει τον πόνο και τα προβλήματά του. «Γιατί η νόθα ψυχαγωγία είναι μια ψευδαίσθηση, ο διασκορπισμός των μεριμνών, η απόπειρα φυγής, η επιθυμία απόδρασης από τον κλοιό μιας ζωής που μόνο πληγές μας δίνει και απογοητεύσεις ή που μας έγινε αφόρητη από το αθεράπευτο κενό της. Απόπειρα φυγής και όχι φυγή, επιθυμία απόδρασης και όχι απόδραση. Είναι μια βραχυπρόθεσμη εκτόνωση, γιατί σε λίγο ξαναγυρίζουμε στην αρένα βαρύτερα πληγωμένοι, βρισκόμαστε και πάλι στο πηγάδι μας με μεγαλύτερο άγχος, χωρίς κουράγιο και ψυχική δύναμη. Η απελευθέρωση ήταν ψεύδος, τραγική αυταπάτη. Πίσω, λοιπόν, από τη νόθη ψυχαγωγία υπάρχει πανικός και μωρία». Επομένως, η διασκέδαση είναι ξόδεμα που φθείρει τον άνθρωπο και στο τέλος τον αλλοτριώνει… Τον αλλοτριώνει από τον ίδιο του τον εαυτό! Γιατί, όταν γυρίζει σπίτι του και κλείνει την πόρτα πίσω του, όταν μένει μόνος με τον εαυτό του, συνειδητοποιεί πως η διασκέδαση κατεύνασε για λίγο τον πόνο του, όμως, δεν τον εξάλειψε.
Η ψυχαγωγία, ωστόσο, μπορεί να μην εξαλείφει τον πόνο του, οξύνει, όμως το πνεύμα του. Η ενασχόληση με την πνευματική καλλιέργεια, μέσω δραστηριοτήτων που άγουν την ψυχή, εξασφαλίζεται η συναισθηματική και ψυχική ισορροπία. Ο άνθρωπος μαθαίνει να λύνει αποτελεσματικά τα προβλήματά του, χωρίς να προσπαθεί να τα καλύπτει. Η γνώση είναι δύναμη και η άγνοια φόβος. Ο άνθρωπος κοινωνικοποιείται, εθίζεται στην προσπάθεια, την επιμονή και την υπομονή, μαθαίνει να βάζει στόχους και να τους πραγματοποιεί. Ιδιαίτερα μέσα από μορφές ομαδικής ψυχαγωγίας, εξοικειώνεται με τον διάλογο, τη συνεργασία, τον αλληλοσεβασμό, την ευγενή άμιλλα, την ομαδική προσπάθεια, την υπευθυνότητα, τη συνέπεια. Αποδεσμεύεται από το αίσθημα του ατομικισμού και εγωισμού του. ‘Ετσι, εντάσσεται στο κοινωνικό σύνολο και δημιουργεί υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις. Επομένως, μέσα από την ουσιαστική ψυχαγωγία, ο άνθρωπος απομακρύνεται από συναισθήματα που τον βαραίνουν και αποκτά έναν σκοπό που νοηματοδοτεί τη ζωή του.
Ωστόσο, η ψυχαγωγία απαιτεί χρόνο, ενασχόληση και αναμονή για την εμφάνιση των θετικών αποτελεσμάτων της. Χρόνο, που δεν έχουμε να διαθέσουμε. Υπομονή που, επίσης, δε διαθέτουμε. Γιατί είμαστε παθητικά προσκολλημένοι στην ευκολία, την τυποποίηση και ο δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής φαίνεται πολύ μακρύς, κουραστικός και δύσκολος για να μπορούμε να τον διαβούμε…
