Συνέντευξη από την Βαρβάρα, μια πρώην εθελόντρια στον φιλοζωικό σύλλογο ΣΑΖΑ

Ελένη: Ποιος ήταν ο ρόλος σας στο ΣΑΖΑ;

Βαρβάρα:  Όταν πήγαινα στο κέντρο καθάριζα τα κλουβιά των ζώων, τους ετοίμαζα το φαγητό και τα έβγαζα βόλτα σε ένα οικόπεδο εκεί κοντά για να παίξουν. Τα περισσότερα όμως δεν ήξεραν να παίζουν ή φοβόντουσαν.

Ελένη: Σας αρέσει πως μεταχειρίζονται τα ζώα στο ΣΑΖΑ;

Βαρβάρα:  Ναι! Τα προσέχουμε πολύ γιατί κάποια είναι γέρικα ή άρρωστα και χρειάζονται φροντίδα.

Ελένη: Πως αντιδρούν τα ζώα;

Βαρβάρα:  Το καθένα έχει το χαρακτήρα του, αλλά τα περισσότερα είναι φοβισμένα.

Ελένη: Πόσο καιρό ήσασταν εκεί;

Βαρβάρα:  Βοηθούσα εκεί πριν από δύο χρόνια.

Ελένη: Έχετε κατοικίδιο;

Βαρβάρα:  Ναι, έχω.

Ελένη: Ήταν αδέσποτο;

Βαρβάρα:  Όχι δεν ήταν.

Ελένη: Μπορεί ένα παιδί να γίνει εθελοντής;

Βαρβάρα:  Ναι, βέβαια μπορεί.

Ελένη: Πως καταλήγουν τα ζώα στο ΣΑΖΑ;

Βαρβάρα:  Συνήθως γονείς παίρνουν για δώρο ζωάκια στα παιδιά τους αλλά δεν μπορούν να τα φροντίζουν και καταλήγουν να τα παρατάνε και γίνονται αδέσποτα. Ακόμα κι αν δεν τα παρατήσουν τα δένουν σε μπαλκόνια και ταράτσες και τα κακομεταχειρίζονται.

Ελένη: Πείτε μας μια ιστορία για κάποιο αδέσποτο.

Βαρβάρα:  Ο αγαπημένος μου ήταν ένας μεγάλος σκύλος ο Μπετόβεν. Ήταν πολύ φοβισμένος. Του άφηνα φαγητό σε μια γωνία και με δυσκολία τον έβγαζα βόλτα στο δρόμο επειδή ήταν άρρωστο και του πονούσαν πολύ τα πόδια. Ο Μπετόβεν δε ζει πια. Μου έκανε πολύ εντύπωση ότι δεν τον άκουσα ποτέ να γαβγίζει ούτε να κουνάει την ουρά του. Δεν εμπιστευόταν ποτέ τους ανθρώπους, μόνο τα σκυλιά.

Ελένη: Ευχαριστώ πολύ!

Βαρβάρα:  Κι εγώ ευχαριστώ!

Συντάκτρια: Ελένη Μυλωνάκη

4 Σχόλια

  1. Ελένη μου άρεσαν πολύ οι πληροφορίες τις διάβαζα με υπομονή και σαν να ήταν παραμύθι μπράβο και στην κυρία Βαρβαρα δεν έχω να ρωτήσω κάτι εγώ συγκινήθηκα παντος !!!

    Ελευθερια

Υποβολή απάντησης