Η Σεχραζάτ της Ανατολής άφησε απόγονο και στην Ελλάδα…

( ή άλλως πως, αναγνώθοντας τα «Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού», του Ισίδωρου Ζουργού, από τις εκδόσεις Πατάκης)

Ούτε που κατάλαβα πώς κύλησαν τόσες σελίδες, από τον πρώτο ως τον έβδομο τόμο του «Χίλιες και μία νύχτες», που η καλλίστη των εκδόσεων, ο Ηριδανός, μας χάρισε, μ” εκείνη την εντελή μετάφραση του Κώστα Τρικογλίδη, το θαυμάσιο Γλωσσάρι και τις δεκάδες γκραβούρες που συνδέονται με τη Χαλιμά… Ήμουν τότε στο τρίτο έτος της Φιλοσοφικής, μας μύησε στο παραμύθι η αλησμόνητη δασκάλα μας, η Άλκη Κυριακίδου Νέστορος, μέσα από το μάθημα της Λαογραφίας…

Γνήσιος απόγονος της ανατολίτισσας Σεχραζάτ, ο Ισίδωρος Ζουργός, ο σύγχρονος συγγραφέας μας, που τα μυθιστορήματά του μπήκαν σε πάμπολλα σπίτια και αγαπήθηκαν τα μέγιστα.

«Στη σκιά της πεταλούδας», «Ανεμώλια», «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο», «Λίγες και μία νύχτες», «Οι ρετσίνες του βασιλιά», «Περί της εαυτού ψυχής», «Η αηδονόπιτα», «Φράουστ», «Παλιές και νέες χώρες» και άλλα τινά…

Η Τέχνη, δηλονότι, δεν σταματά ποτέ, είναι ποτάμι που ρέει στην αιωνιότητα, αφήνοντας την ιλύ της να γονιμοποιεί τα χωράφια του Πολιτισμού…

«Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού», μυθιστόρημα που μοιάζει να ξεπόρτισε από τα παραμύθια της Σεχραζάτ, για να μεταλλάξει τους αναγνώστες σε συγκαιρινές Ντουνιαζάτ, «ακροατές» ιστοριών που γαληνεύουν την ψυχή, δαρμένη από τα δεινά της εποχής, από τα «πάθια του κόσμου»…

Λόγος εμπνευσμένος «που φωτίζει με μαγικό τρόπο τη Μεσόγειο θάλασσα, την ιστορία της και, κυρίως, τους αρχετυπικούς της μύθους», όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Και στη συνέχεια:

«Ένα βράδυ, ύστερα από μια δυνατή καταιγίδα, σ” ένα μικρό νησί του Αιγαίου, κάποιος άγνωστος διηγείται αποσπάσματα ενός βιβλίου που δε γράφτηκε ποτέ. Μιλά για ένα ιστιοφόρο που ξεκίνησε από τη Σύρα το τελευταίο καλοκαίρι του 19ου αιώνα με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Πάνω σ” αυτό, ένας γέρος Ανατολίτης παραμυθάς αφηγείται κάθε βράδυ στους συνταξιδιώτες του τους δικούς του μύθους για το Αρχιπέλαγος: ιστορίες πλαισιωμένες από μυθικά όντα της λαϊκής παράδοσης, δράκους, νάνους, ξωθιές, βρικόλακες, μοίρες, σε τόπους ιστορικούς αλλά και στα παλάτια του κάτω κόσμου, σε στοιχειωμένους ανεμόμυλους, σε ξηροπήγαδα, σε ελαιώνες με ξωτικά…»

Μικρά παραμύθια συμπυκνωμένης σοφίας ξετυλίγονται στις σελίδες του Ζουργού, σ” ανεβάζουν στον Πήγασο του νου και σε ταξιδεύουν στον κόσμο τους, ακυρώνοντας την φρικιώσα πραγματικότητα των ημερών μας – πόλεμοι αναίτιοι και λαοί που μαρτυρούν, με χιλιάδες νεκρούς, με παιδιά που θα” πρεπε να ακούν παραμύθια στην αγκαλιά των γονιών τους, γυναικοκτονίες σε χώρες «πολιτισμένες», φτώχεια και πανδημίες, προσφυγιά και νέα μετανάστευση…

Δείτε πόσο θαυμαστές, πόσο ευρηματικές είναι οι παρομοιώσεις του: «να τα ζήσει μαζί σφιχτά δεμένα, σαν δυο σκαντζόχοιρους που ζευγαρώνουν», «είχε μια ερημιά, σαν του πελαργού που του’σπασε το ράμφος», «οι μέρες περνούσαν αργά, απελπιστικά αργά, σαν να κάθεσαι να βλέπεις έναν πλάτανο να μεγαλώνει και να γερνάει», «Μείναμε κάτω απ” την ίδια στέγη βουβά, σα να’χε στερέψει τις φράσεις του ο Θεός», «Το βήμα τους ήταν ταχύ, σαν να είχαν ρίξει από πάνω τους ένα σακούλι χρόνια», «το δέρμα της φλούδας του καλοκαιριού που τη γυάλιζε σαν μπρούντζο ο αέρας». Παρομοιώσεις που επισφραγίζουν την καταγωγή του συγγραφέα μας από τον Όμηρο…

Είναι, εντέλει, το βιβλίο τούτο, αληθινό βάλσαμο στην αρρωστημένη κατάσταση των καιρών, τρυφερό χάδι στην ψυχή, πνευματική ηδονή, νηνεμία του νοός…

Ο Ισίδωρος Ζουργός συνεχίζει το οδοιπορικό του στο σύμπαν της Λογοτεχνίας, δεν κάνει εκπτώσεις, «κοιλιά» το λέμε λαϊκιστί, στέκει υψηλά, τον αγαπήσαμε οι βιβλιόφιλοι, θα τον αγαπήσουν και όσοι χτυπήσουν την πόρτα του…

Ανέστης Ακριτίδης, Φιλόλογος, Συνεργάτης του «Πρίσματος»

*Ας αναφερθεί ότι έγινε ένα πρώτο μοίρασμα της επίγευσης του βιβλίου σε κλειστή ομάδα κοινωνικής δικτύωσης του κ. Ακριτίδη, αφιέρωση στους παλιούς μαθητές του εκεί -προτροπή στο όνειρο και στην πραγματικότητα- και εδώ σε όλους και όλες εμάς…