pro-TΥΠΟΣ

Όσο διαφορετικοί και αν είμαστε, όλοι οι μαθητές έχουμε κάποιες μικρές χαρές τις οποίες μοιραζόμαστε! Με πολύ σεβασμό και ειλικρίνεια (απολογίες στους εκπαιδευτικούς), όσα και να είναι, όλα έχουν σχέση με το να χάνουμε μάθημα, πράγμα που δυστυχώς δε συμβαίνει συχνά. Για να μη πολυλογούμε, τα πιο σημαντικά είναι:

•  Πρώτ” απ” όλα, όλοι οι μαθητές λατρεύουν τα καινά (αυτά χωρίς αναπλήρωση βασικά), γιατί έχουμε χρόνο να περάσουμε ευχάριστα με τους φίλους μας για πάνω από ένα τέταρτο, αντί να κάνουμε κι άλλο βαρετό μάθημα όπως όλη την υπόλοιπη βδομάδα (ντάξει καλό και το μάθημα, δε λέω αλλά…όχι.)
•  Αυτό πάλι θα ακουστεί κακό, αλλά δεν υπάρχει καμιά άλλη σαν τη χαρά  όταν παίρνεις πάνω από 18 χωρίς να έχεις διαβάσει (ΤΙΠΟΤΑ). Σιγά μη διάβαζες Δευτεριάτικα έντεκα η ώρα το βράδυ. Είδες όμως; Η τύχη είναι με το μέρος σου!
•  Α, και δε ξεχνάμε τα πεντάωρα και τα συνεπτυγμένα προγράμματα, περνάει τόσο γρήγορα η ώρα, πράγμα όχι απαραίτητα αρνητικό.
• Έχεις το χειρότερο πρόγραμμα όλης της βδομάδας; Τι καλύτερο από έναν περίπατο; Κατ” αρχήν, δε θα πρέπει να διαβάσεις τη προηγούμενη μέρα, το οποίο είναι παράδεισος!
• Πόσο τέλεια νιώθεις όταν σου λένε οι συμμαθητές σου ότι γράψανε απροειδοποίητο, όταν εσένα σε είχε πάρει καθηγητής για κάποια δουλειά; Γλύτωσες τη μονάδα που θα “παιρνες (άμα έγραφες σωστά το όνομά σου βέβαια).
• Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αίσθηση όταν βγαίνεις από το σχολείο στο τέλος της μέρας, ειδικά αν είναι Παρασκευή. Περιμένεις με τόση υπομονή να χτυπήσει το κουδούνι. Έχεις παρατηρήσει κάθε δευτερόλεπτο στο ρολόι, και τελικά το κουδούνι χτυπά και νιώθεις απελευθερωμένος.
• Όλοι ξέρουμε πως τα καλύτερα θρανία είναι τα τελευταία. Δε πιστεύω να διαφωνείς; Ντάξει και το προτελευταίο δεν είναι τόσο χάλια. Ειλικρινά, αρκεί να μην κάτσεις πρώτο θρανίο (προσωπικές εμπειρίες).
• ΠΕΙΝΑΣ; Δεν έχω να σου δώσω φαγητό, αλλά θυμάσαι το όγδοο θαύμα του κόσμου, που πεινάς απεγνωσμένα, και προλαβαίνεις να φτάσεις πρώτος στο κυλικείο και να πάρεις ζεστό και φρέσκο αυτό που θέλεις;
• Και ιδού το ένατο θαύμα: όταν η φιλόλογος λέει «Σήμερα θα κάνουμε λογοτεχνία αντί για ιστορία». Προσωπικά δακρύζω από συγκίνηση.

Γενικά καταλαβαίνεις ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το να μην κάνουμε μάθημα, αλλά να περάσουμε καλά. Θα το ανεχτούμε να κάνουμε χιλιάδες ώρες μάθημα, όμως θέλουμε να ζήσουμε και μερικές από αυτές τις χαρές που αναφέραμε.

Αριστέα Κουμαρτζάκη

Λαμπρινή Δημοπούλου