pro-TΥΠΟΣ

 Ποια είναι η εμπειρία σας με τα παιδιά του 1ου Πρότυπου Γυμνασίου Ιλίου;

Είμαι σε αυτό το σχολείο εδώ  και 8 χρόνια και έζησα την μετατροπή του σχολείου σε Πρότυπο Σχολείο. Η εμπειρία μου είναι βαθιά συγκινητική και δημιουργική. Τα παιδιά του σχολείου μας με εμπνέουν καθημερινά με την ειλικρίνειά τους, τη φαντασία τους και τη διάθεσή τους για συμμετοχή. Είναι χαρά και τιμή να διδάσκω και να συνεργάζομαι με τόσο δραστήριους και σκεπτόμενους μαθητές.

Ποια είναι η γνώμη σας για το νέο κτήριο;

Το νέο κτήριο είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια της εκπαιδευτικής κοινότητας. Μας προσφέρει τις υποδομές και την τεχνολογική υποστήριξη που απαιτούνται για καινοτόμες δράσεις. Ελπίζω στο μέλλον να αξιοποιηθεί ακόμα περισσότερο για βιωματική μάθηση και δημιουργικότητα.

Ποιο είναι το κίνητρο που σας ώθησε να γίνετε καθηγήτρια;

Η αγάπη μου για τις γλώσσες, τα βιβλία και το να εξηγώ πράγματα στους άλλους με έσπρωξε σιγά σιγά προς την εκπαίδευση. Αλλά το τελειωτικό χτύπημα ήταν όταν κατάλαβα ότι δεν μπορώ να περάσω τη ζωή μου σε ένα γραφείο χωρίς μαθητικά αστεία, ζωγραφιές στα τετράδια και την ατάκα «κυρία, να πω κάτι άσχετο;»

Στην πραγματικότητα, ήθελα να είμαι μέρος μιας διαδικασίας όπου οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέφτονται, να δημιουργούν, να γελούν και – γιατί όχι – να διορθώνουν και τα λάθη τους με στυλ. Γιατί η τάξη δεν μόνο μία στείρα μετάδοση γνώσεων. Είναι κάτι πολύ πιο ζωντανό και ουσιαστικό!

Ποια ήταν η έμπνευσή σας για τον όμιλο της εφημερίδας;

Η ανάγκη των μαθητών να εκφραστούν ελεύθερα, να πουν τη γνώμη τους, να φωτίσουν τον σχολικό και κοινωνικό τους κόσμο με τη δική τους ματιά. Ήθελα να δώσω φωνή σε όλους – και το πετύχαμε!

Άλλωστε, και εγώ στα μαθητικά μου χρόνια συμμετείχα σε ομάδα δημοσιογραφίας και θυμάμαι πάντα πόσο όμορφα περνούσαμε με τους συμμαθητές μου και τις συμμαθήτριές μου σε αυτή την ομάδα.

Τι πιστεύετε ότι αποκομίζουν οι μαθητές σας από τον όμιλο σας;

Καλλιέργεια της συνεργασίας, της υπευθυνότητας, της δημιουργικής γραφής, της κριτικής σκέψης, της δημοσιογραφικής δεοντολογίας – και, κυρίως, την αίσθηση ότι ανήκουν σε μια ομάδα με κοινό όραμα.

Πιστεύετε ότι έχει επιτυχία ο όμιλος σας;

Όταν βλέπω την προσμονή σας κάθε εβδομάδα, τη χαρά σας όταν βγαίνει το τεύχος, το γέλιο και την αλληλοϋποστήριξη μεταξύ σας – ναι, τότε ξέρω ότι ο όμιλος έχει πετύχει. Η επιτυχία δεν μετριέται μόνο με τα τεύχη, αλλά με τις σχέσεις που χτίζονται.

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο ελκυστικό χαρακτηριστικό του ομίλου σας;

Η ελευθερία έκφρασης. Το ότι κάθε μαθητής και μαθήτρια μπορεί να φέρει τον εαυτό του και τις ιδέες του χωρίς φίλτρα, με ασφάλεια και ενθάρρυνση.

Ποια είναι η γνώμη σας για το άλυτο μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων;

Το βρίσκω συναρπαστικό! Είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα είτε για αστικούς μύθους, νομίζω ότι τέτοια μυστήρια μάς δείχνουν πόσο ανεξερεύνητος παραμένει ο κόσμος – και γι’ αυτό αξίζει να συνεχίζουμε να ρωτάμε και να ψάχνουμε.

Τι θα αλλάζατε από τον σημερινό τρόπο διδασκαλίας;

Θα έδινα περισσότερο χώρο σε διαθεματικά projects, ομαδοσυνεργατική μάθηση, βιωματικές δράσεις, χρήση των τεχνών και λιγότερο σε εξεταστικοκεντρικές μεθόδους.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον τρόπο που έχει εξελιχθεί η κοινωνία στις μέρες μας;

Η κοινωνία μας βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. Έχει προοδεύσει σε πολλούς τομείς, αλλά έχει ακόμα δρόμο όσον αφορά την ενσυναίσθηση, τη συμπερίληψη και την κριτική σκέψη. Ελπίζω η δική σας γενιά να είναι ο καταλύτης για θετικές αλλαγές.

Ποια συμβουλή θα δίνατε στον παλιό σας εαυτό;

Να μη φοβάται να πει «δεν ξέρω», να ζητά βοήθεια και να πιστεύει περισσότερο στη διαδρομή και όχι μόνο στον προορισμό.

Πιστεύετε ότι θα μας αντικαταστήσει το AI στο μέλλον;

Το AI μπορεί να υποστηρίξει, να εμπνεύσει, να οργανώσει – αλλά δεν μπορεί να νιώσει, να συγκινηθεί, να αγαπήσει. Η εκπαίδευση είναι πρώτα σχέση. Οπότε… όχι, αν κρατήσουμε την ανθρωπιά μας.

Προτιμάτε σουβλάκι ή πίτσα;

Χμ… δύσκολη επιλογή! Πιθανόν σουβλάκι, μου αρέσει το κρέας και το τζατζίκι! ????

Πιστεύετε ότι το πρόγραμμα των μαθητών είναι κουραστικό;

Ναι. Χρειάζεται αναδιάρθρωση με σεβασμό στον ελεύθερο χρόνο, στον ύπνο, στη χαλάρωση και στη δημιουργικότητα των παιδιών.

 Πώς νιώθετε με τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας;

Με ανάμεικτα συναισθήματα: ελπίδα για τη νέα γενιά και λύπη για τα εμπόδια που συνεχίζει να αντιμετωπίζει. Αλλά πιστεύω στους ανθρώπους που δρουν με όραμα και αλληλεγγύη.

 Τι νομίζετε ότι συμβαίνει μετά τον θάνατο;

Ένα μυστήριο που μάλλον δεν θα λύσουμε ποτέ. Θέλω να πιστεύω πως κάτι παραμένει – η αγάπη, το αποτύπωμά μας στους άλλους, η μνήμη μας.

Και τέλος, πώς νιώθετε που μας έχετε στον όμιλό σας για τέσσερις χρονιές σερί και πάμε και για πέμπτη????;

Νιώθω ευγνωμοσύνη και χαρά. Είστε ο λόγος που αυτός ο όμιλος είναι τόσο ξεχωριστός. Το ότι συνεχίζετε για τέταρτη χρονιά λέει τα πάντα. Μαζί χτίζουμε κάτι που ξεπερνά τις σελίδες ενός περιοδικού – μια μικρή κοινότητα δημιουργών, συνοδοιπόρων και φίλων. Ανυπομονώ για όσα ακόμα θα γράψουμε… μαζί!

Γρυσμπολάκης Δ., Μωραΐτη Στ., Νικήτα Στ.