Συνέντευξη από την υπεύθυνη του θεατρικού ομίλου, κυρία Χρ. Σωτηροπούλου

Τι σας ενέπνευσε να ξεκινήσετε τον θεατρικό όμιλο;

Το θέατρο ως εκπαιδευτική διαδικασία είναι μέσο μάθησης, αισθητικής και κοινωνικής αγωγής. Συμβάλλει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των εφήβων, οξύνει την παρατηρητικότητα και τη συγκέντρωσή τους, καλλιεργεί τις κοινωνικο-συναισθηματικές και τις εκφραστικές δεξιότητες τους μέσα από το λόγο και τη δράση. Αναπτύσσει τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, την επινοητικότητα,  την ανάληψη πρωτοβουλιών, τον ομαδοσυνεργατικό τρόπο δουλειάς, την κατανόηση του εαυτού και των άλλων, τη συνύπαρξη και τη συνεργασία. Θεώρησα λοιπόν αναγκαίο να δημιουργήσουμε έναν θεατρικό όμιλο στο σχολείο μας, όπου οι μαθητές μετά από σχεδόν δύο χρόνια τηλεκπαίδευσης θα μπορούν να συμμετάσχουν, να δημιουργήσουν και να εκφραστούν.

Είστε ευχαριστημένη από την συμμετοχή των παιδιών;

Η συμμετοχή των μαθητών ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Νιώθω ότι το χαίρονται και αυτό με χαροποιεί. Ξεδιπλώνουν τα ταλέντα τους, εκφράζουν τους προβληματισμούς τους για τον κόσμο μέσα από την τέχνη, αλληλεπιδρούν, συνεργάζονται και δημιουργούν. Προβάλλουν καθένας τη μοναδική προσωπικότητά του και όλοι μαζί συνθέτουν ένα σύνολο, μια δυναμική ομάδα που θέλει να παρουσιάσει το έργο της, να ακουστεί η φωνή της.

Τι θα θέλατε να αλλάξετε στον όμιλο, τώρα που τελειώνει η χρονιά και έχετε παρακολουθήσει την πορεία του ομίλου;

Απολύτως τίποτε. Παρότι είναι η πρώτη χρονιά που λειτουργεί  ο όμιλος, με τις γνωστές δυσκολίες για όλο τον κόσμο εν μέσω μιας πανδημίας, οι μαθητές και οι μαθήτριες αγκάλιασαν την ιδέα να κάνουμε ένα δικό μας θεατρικό έργο και το κάνουν με κέφι. Πρέπει να σου πω, Γιώργο, ότι το έργο που αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε στο τέλος της χρονιάς, είναι δικό μας. Έγραψα το σενάριο με αφόρμηση μια ιδέα των παιδιών, να φτιάξουμε δηλαδή ένα έργο εμπνευσμένο από τη σχολική μας πραγματικότητα. Και με τη δική τους φωνή οι μαθητές εκφράζουν τις ιδέες τους για τον κόσμο μας, ιδέες που έγραψαν οι ίδιοι. Πολύτιμη βοηθός στη σκηνοθεσία του έργου είναι μια Εμψυχώτρια της Εφηβικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα του οποίου συμμετέχουμε. Είναι λοιπόν μια συλλογική δουλειά. Ένας τρόπος έκφρασης αλλά και επικοινωνίας με τους άλλους.

Τι αγαπάτε περισσότερο στον όμιλο αυτό;

Είναι υπέροχο να βλέπεις άτομα να ξεδιπλώνουν τα ταλέντα τους, τόσο που καμιά φορά σε ξαφνιάζουν. Είναι επίσης μαγευτικό να βλέπεις πώς μια ιδέα που αρχικά είχαμε στο μυαλό μας, σταδιακά παίρνει μορφή. Πώς κάθε άτομο διαμορφώνει, ζωντανεύει το δικό του ρόλο και πώς «δένουν» όλοι οι ρόλοι σε ένα σύνολο. Είναι όλα τα παιδιά άτομα με αστείρευτη ζωντάνια, ταλέντο και δυναμισμό, που θέλουν κάτι να εκφράσουν. Η τέχνη, βλέπεις, έχει αυτή την δύναμη, σε βοηθά να εκφράσεις τα συναισθήματα και  τις ιδέες σου και να τα μοιραστείς με τον κόσμο.

Έχετε συνεργαστεί με κάποιον άλλον όμιλο; Αν ναι, είστε ευχαριστημένη με την συνεργασία; Σκοπεύετε να συνεργαστείτε με κάποιον όμιλο στο μέλλον;

Δεν έχω συνεργαστεί με άλλον όμιλο στο παρελθόν. Είχαμε ανεβάσει παλαιότερα μαζί με συναδέλφους το θεατρικό έργο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» με τη θεατρική ομάδα άλλου σχολείου και έχω εμπειρία από σχολικές παραστάσεις.  Ελπίζω ότι θα μας δοθεί η δυνατότητα να συνεχίσουμε τον όμιλο μας του χρόνου.

Ποιο είναι η αγαπημένη σας παράσταση και γιατί;

Αγαπώ το θέατρο από τότε που ήμουν παιδί και πήγαινα με την οικογένειά μου. Μία από τις θεατρικές παραστάσεις που είναι χαραγμένη στο μυαλό μου είναι η παράσταση «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην» στην οποία έπαιζε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Θυμάμαι ότι καθόμασταν στην πρώτη σειρά και μπροστά μας σε λίγα βήματα έπαιζαν οι ηθοποιοί. Ένιωθα σαν να απευθύνονταν μόνο σε μας, σαν να έπαιζαν μόνο για μας, σαν να ήμασταν βουβά πρόσωπα της παράστασης. Να σου πω επίσης ότι και γω σαν μαθήτρια είχα συμμετάσχει σε θεατρική παράσταση του σχολείου μου. Αυτές νομίζω ότι είναι πολύτιμες εμπειρίες που γίνονται όμορφες αναμνήσεις. Και αυτό ελπίζω για τα παιδιά του ομίλου μας, να θυμούνται τα σχολικά τους χρόνια με αγάπη.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης