pro-TΥΠΟΣ

Εγώ δεν καταλαβαίνω, γιατί να αλλάζει ο χρόνος όσο πάει και μεγαλώνω. Γέρασα. Δεκατρία έφτασα. Κάτσε να ανεβάσω snap. Πρέπει να απαθανατίσω κάθε στιγμή.

Dear Snap,

Σήμερα θα μιλήσουμε για την βαρετή μου οικογένεια.

 Η μητέρα μου πάντα:

Μην πειράζεις παιδί μου!

Άσε τον κουραμπιέ κάτω!

Μην τολμήσεις να ακουμπήσεις το μελομακάρονο!

Μην κάνεις ψίχουλα. Μόλις σκούπισα!

Πρέπει να είναι όλα τέλεια. Θα έρθει η πεθερά!
Ο ξερόλας πατέρας: Ε παιδί φέρε άλλη μία μπύρα και πέτα και αυτήν στα σκουπίδια!

Α πες και στη μάνα σου να μαγειρέψει κάτι καλό σήμερα. Βαρέθηκα

τα ίδια και τα ίδια!

Ένα-ένα με την Καλλιθέα; Μα είναι δυνατόν;

Βάλε ποδόσφαιρο να δούμε!

Η πεθερά της μάνας: Καλέ τί είναι αυτό το φαγητό; Ούτε να μαγειρεύεις δεν ξέρεις;

Πολυαγαπημένε μου υιέ τί τη παντρεύτηκες αυτή; Ούτε ένα φαγητό

της προκοπής δεν ξέρει να κάνει!

Τα επόμενα Χριστούγεννα στον ἐμόν οἶκο.

Η γενναιόδωρη θεία: Έλα εδώ ανιψάκι μου. Πάρε αυτό το πενηντάρικο να πάρεις μία

τυρόπιτα στο σχολείο!

Πάρε και αυτό το εικοσάρικο για τα κάλαντα!

Πότε θα έρθετε στο σπίτι μου να φάμε σουβλάκια; Πότε;

Η γιαγιά: Εγγονάκι κάθε φορά που σε βλέπω είσαι ακόμα πιο λεπτό. Δεν σε ταϊζει η μάνα

σου;

Όλο φασολάκια και φασολάκια. Δεν βαρέθηκες;

Μελίνα Κωστάκη, Ρέγκλη Μαρίζα