Συνέντευξη από τον κύριο Μάριο Ξένο (όμιλος Ρομποτικής)

  1. Τι προσδοκίες είχατε στην αρχή από τον όμιλο ρομποτικής;

Με βάση τον αρχικό σχεδιασμό του ομίλου, ανέμενα την ενεργή εμπλοκή των μελών σε δραστηριότητες και μικρά έργα ψηφιακών προγραμματιζόμενων κατασκευών.

2. Είστε ικανοποιημένος από τον όμιλό σας; Τι θα μπορούσατε να κάνετε καλύτερα και ποια ήταν τα πολύ θετικά του σημεία;

Εκτιμώ ότι ο όμιλος και οι δραστηριότητες σε αυτόν προκάλεσαν τους μαθητές να ασχοληθούν με αυθεντικά προβλήματα, να διερευνήσουν, να προτείνουν, να δοκιμάσουν και τελικά να τα επιλύσουν. Συνολικά είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τη συμμετοχή στη διαδικασία και τα αποτελέσματα. Παρόλα αυτά το μεγάλο πλήθος των μελών του ομίλου σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ανασταλτικός παράγοντας όταν αξιοποιούνταν νέα στοιχεία στα έργα οπότε και η επίβλεψη ή βοήθεια του εκπαιδευτικού ήταν κρίσιμη.

3. Θα θέλατε να συνεχίσετε τον όμιλό σας και του χρόνου;

Ναι, θα ήθελα να επαναλάβω τον όμιλο με νέα μέλη και του χρόνου.

4. Θεωρείτε ότι η γνώση προγραμματισμού για παιδιά της ηλικίας μας είναι σημαντική;

Ο προγραμματισμός αποτελεί μέσο ανάπτυξης της Υπολογιστικής Σκέψης η οποία με τη σειρά της, αποτελεί βασική δεξιότητα απαραίτητη για την ψηφιακή κοινωνία του 21ου αιώνα. Επιπρόσθετα μπορεί να αποτελέσει και ένα μέσο έκφρασης μαζί με τον προφορικό και γραπτό λόγο, αφού με τη βοήθεια του προγραμματισμού μπορούμε να επιλύσουμε προβλήματα, να σχεδιάσουμε και να κατασκευάσουμε ψηφιακά και πραγματικά έργα.

5. Ποια τα οφέλη της ρομποτικής στη σημερινή κοινωνία;

Η ρομποτική ως βιομηχανικός κλάδος μας δίνει ποιοτικά και οικονομικά προιόντα. Στον τομέα της Υγείας βελτιώνει τη ζωή και την καθημερινότητα ασθενών και γιατρών. Γενικότερα, δεν υπάρχει τομέας της ζωής μας που δεν επηρεάζεται λιγότερο ή περισσότερο από την ρομποτική. Παλαιότερα εκτιμούσαν ότι τα ρομπότ θα αντικαταστήσουν τον άνθρωπο σε πολλούς τομείς. Αν και αυτό δεν φαίνεται να πραγματοποιείται στο άμεσο μέλλον, εντούτοις η ρομποτική βρίσκει τρόπους να κάνει την ζωή μας καλύτερη!

6. Πότε και γιατί ασχοληθήκατε εσείς προσωπικά με τη ρομποτική; Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις τότε από την ενασχόλησή σας με τη ρομποτική;

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την εκπαιδευτική ρομποτική πολλά χρόνια πριν προσπαθώντας να αξιοποιήσω τα νέα τότε σετ LEGO στην εισαγωγή των μαθητών/τριών στον προγραμματισμό. Οι πρώτες εντυπώσεις αποτελούν και τη σημερινή μου άποψη για την ρομποτική: Είναι ένας τομέας που δεν έχει «ταβάνι» και όσο θα περνούν τα χρόνια θα ξεκινά και από ψηλότερο «πάτωμα»!

7. Έχετε συνεργαστεί τη φετινή χρονιά με τον όμιλο των εικαστικών. Μπορείτε να μας εξηγήσετε, πώς συνάδει η τέχνη με την τεχνολογία;

Η τέχνη αποτελεί ένα μέσο έκφρασης ιδεών και συναισθημάτων. Ο καλλιτέχνης δημιουργώντας τα έργα του προσπαθεί να εμπλέξει τον θεατή σε αυτά που ο ίδιος νιώθει και πιστεύει. Η τεχνολογία μπορεί να φέρει τον θεατή πιο κοντά στο έργο τέχνης, να τον προκαλέσει, να διαδράσει με το έργο και τελικά να δημιουργήσει συναισθήματα και αναμνήσεις.

8. Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη συνεργασία σας και με άλλους ομίλους ή συναδέλφους σας; Σε ποιο πλαίσιο;

Η τεχνολογία και ειδικότερα η ρομποτική και ο προγραμματισμός μπορούν να αξιοποιηθούν τόσο από τις θετικές επιστήμες και τα αντίστοιχα σχολικά μαθήματα όσο και από τις θεωρητικές. Φυσική, Μαθηματικά, Χημεία μπορούν να αξιοποιήσουν ρομποτική και προγραμματισμό για την συλλογή μετρήσεων, μελέτη φαινομένων, επίλυση προβλημάτων. Ιστορία και Γλώσσα μπορούν να βρουν το δρόμο τους μέσα από εναλλακτικές αναπαραστάσεις που παρέχει ο προγραμματισμός. Με αυτά τα δεδομένα, η συνεργασία με άλλα αντικείμενα είτε στα πλαίσια ομίλου είτε και στα πλαίσια της τυπικής εκπαίδευσης είναι πολύ πιθανή.

9. Θα θέλατε να διδάξετε αυτό που διδάσκετε στον όμιλο σε κάποια σχολή; Για ποιον λόγο;

Η συνεργασία τέχνης και τεχνολογίας δεν είναι κάτι καινούργιο. Πολλοί καλλιτέχνες δημιουργούν αυτό που αποκαλούμε «ψηφιακές εγκαταστάσεις». Η ρομποτική προστίθεται σε αυτό το καλλιτεχνικό «ρεύμα».  Θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρον και προκλητικό να συνεργαστώ με φοιτητές καλλιτεχνικών σχολών.

Συνέντευξη από τον μαθητή Ηρακλή Καραγιαννίδη

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης