Οι καιροί που ζούμε είναι περίεργοι
πως να ζήσεις σου λένε αλλιώς είσαι παράλογη
Να μεγαλώσουμε πιο γρήγορα θέλουμε
αλλά με αυτό τι θα καταφέρουμε;
Είμαστε ακόμα παιδιά
Όχι λένε, τα παιδιά είναι χαζά
Μα είμαστε ακόμα παιδιά!
Όχι λένε, εγώ θα βγω να περάσω καλά
Αφού είμαστε ακόμα παιδιά!
Όχι λένε, τα παιδιά είναι ανώριμα
εμείς έχουμε μεγαλώσει πια
Όχι!, λέω
Είμαστε ακόμα παιδιά!
Η παιδικότητα είναι χαρά
όχι χαζομάρα και θέματα σαχλά
Είσαι πίσω θα πουν αν θέλω
παιχνίδια να παίξω να περάσω καλά
Δεν είμαστε πια παιδιά λένε
Όταν μεγαλώσουν όμως τα χρόνια αυτά θα αναπολούνε
Τα καλύτερα τους χρόνια, πως έτσι τα ξεχνούνε;
Μεγάλοι θέλουν να γίνουν, αλλά μετά που θα οφελούνε;
Την παιδικότητα, τι σημασία έχει στα σκουπίδια να πετούνε;
Επιμένω λοιπόν,
είμαστε ακόμα παιδιά!
Όχι μωρά, ούτε ανώριμα ή χαζά
Είμαστε παιδιά!
Η χαρά και η ενέργεια στις φλέβες μας κυλά
Τα καλύτερά μας χρόνια θα καίνε σαν φωτιά
Γι’ αυτό απολαύστε τα και άστε τα χαζά
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!
Ποίημα της μαθήτριας Μιχαέλα Ράπτη
Η μαθήτρια Μιχαέλα Ράπτη με πλησίασε μάλλον διστακτικά για να μου εμπιστευτεί το ποίημά της.
Το διάβασα με μεγάλη χαρά εκείνη τη στιγμή και την κοίταξα με θαυμασμό. Μέσα από το ποίημά της μαυτό ήταν σαν να μου εκμηστηρευόταν μεμιάς όλα της τα συναισθήματά και τα όνειρα ενός παιδιού, ενός κοριτσιού που βιάζεται να μεγαλώσει, αλλά έχει ακόμα την αγνή ματιά και την αγνή καρδιά ενός παιδιού! Και το μόνο που ψέλισσα εκείνη τη στιγμή είναι, ότι πιστεύω ότι θα ήταν καταπληκτικοί στίχοι για ένα τραγούδι…
Συγχαρητήρια Μιχαέλα μου,
από την καθηγήτριά σου Ι. Κασίμη
