Στα 1898 η αμερικανική σκηνοθεσία περιορίζεται πλέον στις ταινίες του Τόμας Έντισον και σε άλλες μικρότερες της Biograph. Μια περίοδος με αισθητή την απώλεια του ανταγωνισμού, παρουσιάζει ταινίες προσκολλημένες στη μετριότητα. Τι ήταν αυτό που έστρεψε το βλέμμα του θεατή μακριά από τη μεγάλη οθόνη; Δεν θα εξετάσουμε τόσο τον πραγματικό λόγο της απομάκρυνσης από τον κινηματογράφο (αφού αυτό απαιτεί αναλυτική αξιολόγηση των ταινιών της εποχής), όσο την ενδιαφέρουσα και τραγική ιστορία που αποτέλεσε την αφορμή για όσα ακολούθησαν.
4 Μαΐου 1897
Το ετήσιο “Bazar de la Charité” του Παρισιού οργανώνεται για 13η χρονιά από την αριστοκρατική τάξη, με σκοπό τη συγκέντρωση χρηματικού ποσού για διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις, μέσω της πώλησης αντικειμένων.
Φανταστικές κατασκευές, μινιατούρες σπιτιών, μαγαζιά και πάγκοι προσελκύουν στο δημοφιλές κοινωνικό γεγονός 1.800 άτομα.
Ανάμεσά τους, ένας κινηματογράφος προβάλλει ταινίες μικρού μήκους.
Ξαφνικά, η λάμπα με αιθέρα ενός προβολέα μεταδίδει τη φωτιά στα εύφλεκτα σκηνικά και 126 άτομα της “καλύτερης κοινωνίας” απανθρακώνονται.
Οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ευνοϊκές ως προς τη διάδοση της φωτιάς. Τα αριστοκρατικά φορέματα, με τα οποία περήφανα έχουν ντυθεί οι γυναίκες, εμποδίζουν την έγκαιρη έξοδό τους. Φλεγόμενη πίσσα στάζει από το ταβάνι, καίγοντας τη σάρκα και τα μαλλιά, τα οποία μάλιστα είναι εξίσου “εύφλεκτα”, αφού τα σχετικά προϊόντα της εποχής έχουν ως βάση το πετρέλαιο.
Ο κινηματογράφος θεωρήθηκε επικίνδυνο θέαμα, μια επιστημονική επίδειξη χωρίς μέλλον. Πράγματι, η τότε μορφή του είχε ίσως εξαντλήσει τις δυνατότητές της και η πλήξη οδήγησε τον θεατή έξω από τις σκοτεινές αίθουσες.
Η κρίση εκείνη έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να μοιράζονται στις οικίες δωρεάν εισιτήρια και να πληρώνεται κάθε θεατής που γέμιζε μια από τις άδειες θέσεις…