Ο Λόφος Πιερίας βρίσκεται σε ένα ύψωμα απέναντι από τις πλαγιές του Ολύμπου και των Πιερίων. Απέχει δεκατρία χιλιόμετρα από την Κατερίνη και βρίσκεται σε υψόμετρο διακοσίων πενήντα μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.
Μέσα στο δάσος των Πιερίων είναι κρυμμένα τα απομεινάρια του παλιού χωριού με το όνομα «Ζιάζιακος», σημερινός «Παλιοζιάζιακος», που στάθηκε η μάνα για το σημερινό χωριό του Λόφου. Ήταν κεφαλοχώρι και οι κάτοικοι είχαν στην ιδιοκτησία τους ένα μεγάλο και πλούσιο δάσος στα Πιέρια. Ο οικισμός αυτός δε διατηρείται σήμερα. Σώζεται μόνο ο Ιερός Ναός που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Ο Ζιάζιακος ιδρύθηκε γύρω στα 1750-70. Οι πρώτες δεκαοχτώ οικογένειες που εγκαταστάθηκαν και πρωτοΐδρυσαν το χωριό προέρχονταν, κυνηγημένοι από την καταπίεση των Τούρκων στην Ήπειρο και συγκεκριμένα από τη Λάκα Σουλίου.
Ονομαζόταν Ζιάζιακος, κατά μία εκδοχή, από τη ζέα, την οποία παρήγαγε και παράγει η περιοχή. Άρα Ζιάζιακος σημαίνει τόπος που παράγει ζέα.
Το σημερινό χωριό του Λόφου ιδρύθηκε γύρω στο 1850. Μέχρι το 1926 το χωριό έφερε το παλιό όνομα. Έκτοτε φέρει το δικό του όνομα και αναφέρεται ως Λόφος, λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους και του ανάγλυφου της περιοχής.
Πηγή: «Διαδρομή στις ρίζες και στον τόπο», Χρυσάφη Φωτεινή
Νίκος Φωτίου
