Την προηγούμενη Παρασκευή 2ο Νοεμβρίου μας περίμενε μία έκπληξη! Οι κυρίες μας χώρισαν σε δύο ομάδες τη ροζ και την κίτρινη και μας ανακοίνωσαν ότι θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Εγώ που ήμουν στη ροζ ομάδα έμεινα με τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας μου έξω από την αίθουσα, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά της κίτρινης ομάδας μπήκαν μέσα και έκλεισαν την πόρτα. Όταν άνοιξε η πόρτα για να μπούμε και εμείς, αντικρίσαμε κάτι περίεργο.

Τα παιδιά της ροζ ομάδας κάθονταν γύρω από ένα στρωμένο τραπέζι με διάφορες λιχουδιές επάνω, τυροπιτάκια , πατατάκια, καραμέλες, γλυκά και έτρωγαν. Εμάς μας ανακοίνωσαν ότι σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού  έπρεπε να μείνουμε όρθιοι και απαγορευόταν να φάμε. Επίσης υπήρχε στημένο ένα laptop στο οποίο τα άλλα παιδιά μπορούσαν να παρακολουθήσουν ό,τι θέλουν, ενώ εμείς όχι.

Οι αντιδράσεις των παιδιών της ομάδας μου ήταν αναμενόμενες. Κάποιοι διαμαρτύρονταν , κάποιοι προσπαθούσαν να κλέψουν κάτι, κάποιοι απλώς κάθονταν σε μία γωνία  και κάποιοι άλλοι φώναζαν έντονα. Τα παιδιά της  κίτρινης ομάδας μας κοιτούσαν αδιάφορα, ενώ άλλα έτρωγαν επιδεικτικά . Στο τέλος , επειδή μας λυπήθηκαν μας έδωσαν να φάμε κάτι ψίχουλα και τις καραμέλες που δεν ήθελαν.

Στη συνέχεια οι κυρίες ρώτησαν τα παιδιά των δύο ομάδων ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή  και τι αισθανθήκαμε για τα παιδιά της άλλης ομάδας. Τότε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τη σημασία του παιχνιδιού.  Η κίτρινη ομάδα αντιπροσώπευε τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και η ροζ τις εύπορες . Παίζοντας λοιπόν το παιχνίδι μπορέσαμε να καταλάβουμε πώς αισθάνονται οι συνάνθρωποί μας όταν τους λείπουν τα αναγκαία και βλέπουν τους υπόλοιπους να έχουν και να αδιαφορούν για αυτούς.

Ευτυχώς στο τέλος μας περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Υπήρχαν λιχουδιές και για εμάς! Οι κυρίες παίρνοντας το ρόλο των ΜΚΟ , φρόντισαν έτσι ώστε να μη μείνει κανείς παραπονεμένος.

Κολγιώνης Θεοδόσης Γ΄2