Eίναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, κι όμως τόσο παράξενο! οι σχέσεις που καθορίζουν πιο πολύ τη ζωή μας είναι αυτές που δεν τις έχουμε επιλέξει: η οικογένειά μας, οι γονείς και τα αδέλφια μας. Δεσμοί αίματος, αλλά και δεσμοί συναισθηματικοί, πολύ δυνατοί, μας συνδέουν μαζί τους. Aπό αυτές τις σχέσεις ζωής εκείνες που, κατά πάσα πιθανότητα, θα μας συνοδεύουν ώσπου να γεράσουμε είναι οι σχέσεις με τ’ αδέλφια μας.

Oι αρχαίες τραγωδίες, οι μύθοι και τα παραμύθια είναι γεμάτα από ιστορίες αδελφών που θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον ή που καταστρέφουν, σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Aν και στην αληθινή ζωή δεν γίνεται αντιληπτό τέτοιο πάθος, τις αδελφικές σχέσεις, ωστόσο, τις χαρακτηρίζουν -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- τα ίδια συναισθήματα: η αγάπη και το μίσος, ή πιο ειδικά η αφοσίωση και η αντιζηλία.

Η σχέση μεταξύ αδελφών, είναι εξαιρετικά σημαντική και πολύτιμη για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Είναι εμφανές ότι κύριο χαρακτηριστικό της σχέσης αυτής είναι η έντονη αμφιθυμία, δηλαδή η ταυτόχρονη ύπαρξη αντιφατικών συναισθημάτων πού εναλλάσσονται με τέτοια ένταση που δε συναντιέται ίσως σε καμία άλλη σχέση.

Το συναίσθημα της ζήλειας είναι ένα από τα κυριότερα συναισθήματα που μπορεί να αισθανθούν τα αδέλφια μεταξύ τους με πιο συχνό θύμα το πρωτότοκο παιδί. Η ζήλια μεταξύ αδελφών είναι κάτι το αναπόφευκτο και το φυσικό. Σπάνια αδέλφια δεν ζηλεύουν το ένα το άλλο. Είναι αναγκασμένα να μοιραστούν την αγάπη των γονιών, την αγκαλιά τους, την προσοχή τους ενώ δεν το θέλουν. Αυτό που επιθυμούν είναι να είναι μοναδικοί για τους γονείς τους.

Η ζήλια διαφοροποιείται μεταξύ των παιδιών σε μία οικογένεια. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο για το κατά πόσο και σε ποιο βαθμό θα εμφανιστεί στο ένα ή στο άλλο παιδί. Κάποιοι από τους παράγοντες είναι οι ακόλουθοι :

• Το φύλο των παιδιών
• η θέση στην οικογένεια (πρωτότοκο-δευτερότοκο-το μικρότερο παιδί)
• η ηλικιακή διαφορά ( κάτω του 1 έτους, θεωρούνται «ψευδή δίδυμα», άνω των 6 ετών αμβλύνονται οι εκδηλώσεις ζήλιας)
• η στάση των γονέων.

Όταν τα αδέλφια μεγαλώνουν

O χρόνος που περνάει μας αλλάζει, πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Oι σχέσεις με τ’ αδέλφια μας αλλάζουν και αυτές. Mερικές φορές οι δεσμοί γίνονται πιο στενοί. Aν κάνουμε οικογένεια, δικά μας παιδιά, αυτά μπορεί να μας ξαναφέρουν πιο κοντά στα αδέλφια μας.

Mια σχέση που δεν ξεριζώνεται

Mπορούμε ν’ αποφασίσουμε να ζήσουμε μακριά από τ’ αδέλφια μας ή χωρίς αυτά, ή μπορεί να έρθουν έτσι τα πράγματα χωρίς τη θέλησή μας. Eίναι πάρα πολύ δύσκολο, αδύνατο μάλλον, να μην αναζητάμε έστω και υποσυνείδητα στα όνειρά μας τη σχέση αυτή.

 Τερζή Αλεξάνδρα