Η 3η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 1992 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Στα άτομα με αναπηρία ανήκουν όσοι έχουν τύφλωση, κώφωση, νοητική αναπηρία ή κινητική αναπηρία.
Στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Θάσου πραγματοποιήθηκε μία εκδήλωση ενημέρωσης της τοπικής κοινωνίας σχετικά με την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία. Η εκδήλωση αυτή ήταν αφιερωμένη στη Θάσια αθλήτρια της Εθνικής Ομάδας Κωφών του Ταεκβοντο, κ. Δήμητρα Πασχάλη.
Οι μαθητές της ΣΤ τάξης παρουσίασαν ένα θεατρικό σχετικά με την κώφωση και οι μαθητές της Γ και της Δ τάξης νοημάτισαν διάφορα τραγούδια στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
Ένα από τα βίντεο που παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση ήταν το βίντεο που ακολουθεί… Τα μηνύματα υπήρξαν ΣΑΦΗ!!! Κάποια άτομα με κώφωση κάτι έχουν να μας πουν…
Αγαπητοί ακούοντες, έχουμε κάποια πράγματα που θέλουμε να σας πούμε σχετικά με εμάς. Μερικές φορές χρησιμοποιούμε μία διαφορετική γλώσσα για να επικοινωνήσουμε. Κάποιοι από εμάς μπορούν να μιλήσουν, άλλοι όχι. Σε μερικούς από εμάς αρέσει να φοράμε ακουστικά ή κοχλιακά εμφυτεύματα. Κάποιοι από εμάς χρειαζόμαστε διερμηνείς για να επικοινωνήσουμε με άλλους ανθρώπους. Σας παρακαλούμε μην μας αναγκάζετε να φοράμε ακουστικά ή να κάνουμε χειλεανάγνωση για τη δική σας διευκόλυνση. Αυτή είναι δική μας προσωπική επιλογή. Μην παίρνετε αποφάσεις για εμάς χωρίς τη συμμετοχή μας ή την άδειά μας. Θα εκπλαγείτε. Είμαστε γιατροί, δικηγόροι, κινηματογραφιστές, οδηγοί αγώνων ταχύτητας, δάσκαλοι, εφευρέτες, διευθύνοντες σύμβουλοι, μάγειρες, κατασκευαστές ηλεκτρονικών παιχνιδιών, μουσικοί, τραγουδιστές, κωμικοί, συγγραφείς και γονείς. Χρειάζεται να πούμε τίποτε περισσότερο; Μερικές φορές είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με το ποιοι είμαστε. Τις περισσότερες φορές οι αγώνες μας στην κοινωνία συμβαίνουν όταν κάποιοι άνθρωποι μας δυσκολεύουν. Μερικές φορές είμαστε πολύ κουρασμένοι για να εξηγήσουμε το ποιοι είμαστε. Προτείνουμε απλά να μας κάνετε ερωτήσεις και να είστε ανοιχτοί. Μην φοβάστε. Μην τρέχετε μακριά. Το να απομακρύνεστε σημαίνει ότι συνεχίζετε να μην μας καταλαβαίνετε. Η έλλειψη κατανόησης απλά θα μας πληγώσει ακόμη περισσότερο. Είμαστε κι εμείς άνθρωποι με σκέψεις και συναισθήματα, όπως ο οποιοσδήποτε άλλος. Απλά πείτε γεια!
Οι μαθητές μόλις ενημερώθηκαν για την Θάσια αθλήτρια έδειξαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Έτσι, ο Α. και η Μ. σκέφτηκαν να της πάρουν μία μικρή συνέντευξη. Έτσι κι έγινε!!! Ακολουθεί η συνέντευξη…
Α.: Πόσο χρονών είστε;
Δ.Π.: Είμαι 29 χρονών.
Α.: Πότε και πού γεννηθήκατε;
Δ.Π.: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στις 4 Μάϊου του 1987.
Α.: Σε ποιο σχολείο πηγαίνατε όταν ήσασταν μικρή;
Δ.Π.: Πήγα στο Δημοτικό Σχολείο Ποταμιάς και στο Γυμνάσιο Λιμένα Θάσου.
Α.: Σπουδάζετε σε κάποια σχολή;
Δ.Π.: Σπουδάζω στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στα ΤΕΦΑΑ (σχολή επιστήμης φυσικής αγωγής και αθλητισμού)
Α.: Πότε ξεκινήσατε το ταεκβοντο;
Δ.Π.: Ξεκίνησα όταν ήμουν 9-10 χρονών.
Α.: Υπάρχει κάποια κίνηση που σας δυσκολεύει πιο πολύ;
Δ.Π.: Όχι, δεν υπάρχει. Απλά όλα θέλουν δουλειά και τότε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Α.: Πόσα μετάλλια έχετε;
Δ.Π.: Έχω 18 μετάλλια (με την Εθνική Κωφών, άλλα και από αγώνες με ακούοντες)
Α.: Γιατί διαλέξατε το ταεκβοντο κι όχι κάποιο άλλο άθλημα;
Δ.Π.: Γιατί παλιά δεν υπήρχαν πολλά αθλήματα στη Θάσο. Επίσης, είχα δοκιμάσει και άλλα αθλήματα, αλλά μου άρεσε πολύ το ταεκβοντο, με έκανε να νιώθω όμορφα και χαρούμενη. Όταν ήμουν μικρή έβλεπα καράτε στην τηλεόραση.
Α.: Πόση ώρα προπόνηση κάνετε κάθε μέρα;
Δ.Π.: Κάθε μέρα κάνω 2 ώρες προπόνηση taekwondo, αλλά δεν είναι μόνο αυτές, γιατί πρέπει να κάνω και άλλες προπονήσεις για να είμαι σωστή και ολοκληρωμένη αθλήτρια. Συνολικά την μέρα γενικά κάνω περίπου 5/6 ώρες.
Μ.: Πόσα νταν έχετε;
Δ.Π.: Έχω 3 νταν και σύντομα θα πάρω 4 νταν κορεάτικα που είναι τα παγκόσμια. Έχω και 2 ελληνικά από την ΕΛΟΤ και 1 ευρωπαϊκό.
Μ.: Πόσο συχνά έρχεστε στη Θάσο;
Δ.Π.: Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στη Θάσο. Ανάλογα βέβαια με το πρόγραμμα μου στην εθνική κωφών.
Μ.: Ποιο μέρος της Θάσου σας αρέσει πιο πολύ;
Δ.Π.: Αγαπώ πολύ την Θάσο, αλλά φυσικά πιο πολύ αγαπώ το χωριό μου (την Ποταμιά).
Μ.: Ο καλύτερός σας φίλος είναι αγόρι ή κορίτσι;
Δ.Π.: Η καλύτερη φίλη μου είναι κορίτσι. Έχουμε μεγαλώσει μαζί. Είναι η Βασιλική Εμμανουήλ.
Μ.: Ποια στιγμή στο ταεκβοντο θυμάστε πιο έντονα;
Δ.Π.: Από το 2009 τους Ολυμπιακούς Αγώνες κωφών την Ταϊβάν!!!
Μ.: Υπήρξε κάποια στιγμή που σκεφτήκατε να σταματήσετε το ταεκβοντο;
Δ.Π.: Ναι, υπήρξε μια περίοδος που ήταν πολύ δύσκολη για εμένα. Σταμάτησα για λίγο, αλλά ξέρω ότι η μητέρα μου δεν θα ήθελε ποτέ να τα παρατήσω. Έτσι και εγώ μετα απο αρκετο καιρό, άρχισα παλι το taekwondo.
Μ.: Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
Δ.Π.: Θα ήθελα πολύ να πάρω το χρυσό μετάλλιο για να δω την ελληνική σημαία μας ψηλά. Αυτός είναι ο στόχος μου με την εθνική κωφών. Εύχομαι να είναι όμορφο το μέλλον του αθλήματος και να μπορέσω να βοηθήσω όσο πιο πολύ μπορώ.
Καλή επιτυχία Δήμητρα σε ό,τι κάνεις!!! Μακάρι να πραγματοποιηθούν όλα σου τα όνειρα.
Οι μαθητές Α. και Μ. του Τμήματος Ένταξης του 1ου Δ.Σ. Θάσου.
Οι μαθητές του 9ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς ασχολήθηκαν με την κινητική αναπηρία. Αναζήτησαν πληροφορίες για τη ζωή ατόμων με κινητική αναπηρία και έκαναν μία μικρή έρευνα.
Η ιστορία της Σαρλότε Νοτ
Η Σαρλότε Νοτ αρρώστησε από μηνιγγίτιδα τον Δεκέμβριο του 2010.Ηταν μόλις δυο χρονών. Τελικά κατάφερε να πάρει εξιτήριο απο το νοσοκομείο αλλά έχασε τα χεριά και τα πόδια της. Το 2013 φόρεσε τα πρόσθετα πόδια της.
Από τότε κάθε Χριστούγεννα ζητάει για δώρο ένα ποδήλατο. Τον Αύγουστο του 2015 το όνειρο της έγινε πραγματικότητα. Ενώ λοιπόν παρακολουθούσε τους αγώνες για την Εθνική Παραολυμπιακή Ημέρα στο Λονδίνο είδε ένα ποδήλατο με τρεις τροχούς. Η εταιρία που κατασκευάζει τα ποδήλατα έκανε δώρο στην Σαρλότε το ποδήλατο που τόσο επιθυμούσε.
Οι 3 κατάσκοποι του 9ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς
Π., Α., Γ.
Ο Νίκος Παπαγγελής ξέρει να ξεχωρίζει…
Η ιστορία του ξεκίνησε το 2012 οπού τότε έπαιζε ποδόσφαιρο. “Ξαφνικά είχα εντόνους πόνους στο αριστερό μου πόδι. Κάναμε εξετάσεις επί εξετάσεων και διαγνώστηκα με οστεοσάρκωμα. Οπού ήταν και ο λόγος που ακρωτηριάστηκα 2 χρόνια μετά.”Σήμερα είναι ένας σπουδαίος αθλητής ποδηλασίας και μας λέει πόσο περήφανος είναι που κατέλαβε την 11η θέση στην ατομική χρονομέτρηση και 13η θέση στην αντοχή στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδηλασίας στην Ισπανία.
Σας παρουσιάζουμε τα αγαπημένα μας αποσπάσματα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Νίκος στον Ευάγγελο Καστραμούλα.
«Δυσκολίες στην καθημερινότητα μου μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν. Κάνω τα ιδία πράγματα που έκανα και πριν.. ίσως και παραπάνω. Πιστεύω ότι η κάθε στιγμή της καθημερινότητας έχει την δική της ομορφιά. Ζω την κάθε στιγμή και προσπαθώ να χαίρομαι την κάθε στιγμή. Αν λοιπόν με ρωτούσε κάποιος ποιά είναι η φράση που με χαρακτηρίζει θα απαντούσα, να ζούμε την κάθε μας στιγμή ξεχωριστά και έντονα. «
Σε ερώτηση για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό ο Νίκος απάντησε «Ο προπονητής μου ήταν αυτός που με παρακίνησε να ασχοληθώ με την ποδηλασία και το τρίαθλο. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να ασχοληθεί ένα άτομο με αναπηρία με τον αθλητισμό στην Ελλάδα. Δεν έχουμε τις προδιαγραφές ώστε να μπορέσουν να στηρίξουν τις προσπάθειες μας. Σε αντίθεση άλλες χώρες οι αθλητές με αναπηρία έχουν τεράστιες βοήθειες από το κράτος και την Ομοσπονδία.»Συνεχίζει αναφέροντας «Αν μπορούσα να ζητήσω οτιδήποτε από την πολιτεία αυτό θα ήταν:
Τον σεβασμό τους απέναντι σε εμάς τους αθλητές και στις θυσίες που κάνουμε. Αξίζουμε κάτι καλύτερο, όχι προσωπικά εγώ αλλά όλος ο κόσμος.»
Ο Νίκος δεν θεωρεί τον εαυτό του παράδειγμα για μικρότερα παιδιά που έχουν κινητικές δυσκολίες και αναφέρει. «Το κάθε παιδί με κινητικά προβλήματα αποτελεί παράδειγμα προς θαυμασμό από τον κόσμο και από τον εαυτό του καθώς ξεπερνά τις διαφορές δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν.»
Ενώ η συμβουλή που θέλει να δώσει σε όλους τους ανθρώπους με αναπηρία
είναι να βγουν έξω από το σπίτι και να ζήσουν μια όμορφη ζωή. «Έχουμε τα ιδία δικαιώματα και τις ίδιες ανάγκες όπως όλος ο κόσμος. Και το σημαντικότερο να μην ντρέπεστε για τον εαυτό σας. Είμαστε πολύ πιο δυνατοί από όσο νομίζει ο κόσμος.»
Τα χρυσά παιδιά του 9ου Δημοτικού Καστοριάς
Κ., Χ., Ν.
ΕΡΕΥΝΑ
Η 3η Δεκεμβρίου έχει οριστεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως η «παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία». Με αφορμή λοιπόν την ημέρα αυτή κάναμε μια έρευνα. Το δείγμα μας ήταν τα 89 κορίτσια του σχολείου μας. Ο στόχος μας να διαπιστώσουμε αν τα κορίτσια θα έπαιζαν με κούκλες που έχουν κινητικά προβλήματα.
Στα κορίτσια της Α’, Β” και Γ” τάξεις δώσαμε τις παρακάτω φωτογραφίες:
Ενώ στα κορίτσια της Δ’, Ε” και Στ” δώσαμε
Η ερώτηση που κάναμε απλή:
|
Θα παίζατε με αυτές τις κούκλες ;
Ναι ή όχι ;
Αν όχι γιατί;
|
Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάζονται ανά τάξη στους παρακάτω πίνακες
Πίνακας 1- Α” τάξη
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 10 | 66,6% |
| Όχι | 5 | 33,3% |
| Σύνολο | 15 | 100% |
Πίνακας 2- Β” τάξη
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 7 | 87,5% |
| Όχι | 1 | 12,5% |
| Σύνολο | 8 | 100% |
Πίνακας 3- Γ” τάξη
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 7 | 53,8% |
| Όχι | 5 | 46,1% |
| Σύνολο | 12 | 100% |
Πίνακας 4- Δ” τάξη
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 11 | 78,,5% |
| Όχι | 3 | 21,5% |
| Σύνολο | 14 | 100% |
Πίνακας 5 – Ε” τάξη
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 17 | 74% |
| Όχι | 6 | 26% |
| Σύνολο | 23 | 100% |
Πίνακας 6 – Στ” τάξη
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 9 | 60% |
| Όχι | 6 | 40% |
| Σύνολο | 15 | 100% |
Πίνακας 7 – Συγκεντρωτικός πίνακας όλων των τάξεων
| Αριθμός κοριτσιών | Ποσοστό | |
| Ναι | 61 | 70% |
| Όχι | 26 | 30% |
| Σύνολο | 87 | 100% |
Πίνακας 8- Συγκεντρωτικός πίνακας του «όχι».
Δεν θα έπαιζα γιατί:
| Είναι άσχημες και χαλασμένες | Δεν παίζω με κούκλες | Δεν απάντησαν | Σύνολο | |
| Α” τάξη | 5* | 5 | ||
| Β” τάξη | 1 | 1 | ||
| Γ” τάξη | 4 | 1 | 5 | |
| Δ” τάξη | 3 | 3 | ||
| Ε” τάξη | 4 | 2 | 6 | |
| Στ” τάξη | 4 | 2 | 6 | |
| Σύνολο | 16 | 5 | 5 | 26 |
*Οι μαθήτριες της Α” δεν απάντησαν το γιατί αφού δεν μπορούν να γράψουν.
Στη συνέχεια αναρτήσαμε τα αποτελέσματα της έρευνας στο διάδρομο του σχολείου μας.
Τα Χρυσά μολύβια του 9ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς
Π., Γ., Θ., Κ., Χ., Ν.
Οι σοφές κουκουβάγιες του Τμήματος Ένταξης του 22ου Δ.Σ. Καβάλας, προσκάλεσαν τα παιδιά από την «Αγία Μαρίνα» για να παίξουν όλοι μαζί το παιχνίδι: «βόλεϊ με μπαλόνια»!! Η «Αγία Μαρίνα», είναι ένα Εξειδικευμένο Κέντρο Κοινωνικής και Επαγγελματικής Ένταξης Ατόμων με Αναπηρίες. Για να μπορέσουν όμως να αντιληφθούν καλύτερα τους κανονισμούς του παιχνιδιού οι καινούργιοι τους φίλοι, οι σοφές κουκουβάγιες είχαν την ιδέα να φτιάξουν μόνοι τους ένα βιβλίο κανονισμών, ζωγραφίζοντας ένα ένα τα βήματα του παιχνιδιού!! Στη συνέχεια, έγραψαν κάτω από κάθε ζωγραφιά τον αντίστοιχο κανονισμό!! Σας παρουσιάζουν λοιπόν παρακάτω το «Βιβλίο των κανονισμών»!!
ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ: δένω το σχοινί στις μπασκέτες
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ: χωριζόμαστε σε δυο ομάδες
ΤΡΙΤΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ: παίρνουμε μισά μπαλόνια η μια ομάδα και μισά η άλλη
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: μόλις ξεκινήσει η μουσική χτυπάμε τα μπαλόνια και προσπαθούμε να τα στείλουμε στην απέναντι πλευρά
ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: μόλις σταματήσει η μουσική μετράμε τα μπαλόνια σε κάθε ομάδα .
ΕΚΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ: κερδίζει η ομάδα με τα λιγότερα μπαλόνια.
Οι σοφές κουκουβάγιες, μετά από το παιχνίδι τους με τους καινούργιους τους φίλους από την «Αγία Μαρίνα», αποφάσισαν να σας μιλήσουν για αυτό που τους άρεσε πιο πολύ από τη συγκεκριμένη μέρα!! Για να σας το δείξουν λοιπόν, έκαναν όλοι μαζί την παρακάτω χειροτεχνία:
Οι σοφές κουκουβάγιες θέλησαν να μπουν για λίγο στην θέση των ατόμων με αναπηρία. Έτσι, χωρίστηκαν σε ομάδες κι έκαναν τα παρακάτω πειράματα!!
1η ομάδα!!!!!
Περιγραφή: δέσαμε με το μαύρο μαντήλι το ένα χέρι της μαθήτριας της 1ης ομάδας με τις σοφές κουκουβάγιες και της ζητήσαμε να ανοίξει το βαζάκι της μερέντας καθώς και να φορέσει το μπουφάν! Από τον μαθητής της συγκεκριμένης ομάδας, ζητήσαμε να στέκεται στο ένα του πόδι και να κινηθεί στον χώρο ενώ τον προτρέψαμε να παίξει και μπάλα. Σκοπός μας ήταν να μπούμε και εμείς για λίγο στην θέση των ατόμων που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα προκειμένου να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
1η περίπτωση: Η μαθήτρια της ομάδας καλείται αρχικά με δεμένο το αριστερό της χέρι να ανοίξει το βαζάκι με την μερέντα. Στη συνέχεια της ζητάμε να φορέσει το μπουφάν. Η μαθήτρια ανταποκρίθηκε άμεσα και παρακάτω μας δίνει συνέντευξη για αυτή την εμπειρία της:
Ερώτηση 1η:
Πώς ένιωσες όταν δέσαμε το χέρι σου με το μαντήλι;
Απάντηση:
Λυπημένη, γιατί είχα μόνο ένα χέρι.
Ερώτηση 2η:
Τι χρησιμοποίησες για να ανοίξεις το βαζάκι με τη μερέντα;;
Απάντηση:
Το έβαλα ανάμεσα στα πόδια μου και το άνοιξα
Ερώτηση 3η:
Ήταν δύσκολο ή εύκολο να φορέσεις το μπουφάν μόνη σου;
Απάντηση:
Πολύ δύσκολο, δεν μπόρεσα να το βάλω μόνη μου
Ερώτηση 4η:
Είναι εύκολη η ζωή για τα άτομα που δεν έχουν χέρι;
Απάντηση:
Όχι, γιατί έχουν μόνο ένα χέρι και πρέπει να προσπαθήσουν πιο πολύ για να βάλουν τα ρούχα τους, για να φάνε, για να κάνουν μπάνιο, για να πάνε τουαλέτα
2η περίπτωση: Ο μαθητής της ομάδας καλείται να κινηθεί στον χώρο και να παίξει μπάλα πάνω στο ένα του πόδι. Ο μαθητής παρακάτω μας δίνει συνέντευξη για αυτή την εμπειρία του:
Ερώτηση 1η:
Πώς ένιωσες όταν έπρεπε να περπατάς πάνω στο ένα σου πόδι;
Απάντηση:
Ένιωσα άσχημα, γιατί έπρεπε κάπου να πιάνω για να μην πέσω και χτυπήσω.
Ερώτηση 2η:
Ήταν εύκολο ή δύσκολο για σένα να στηρίζεσαι στο ένα σου πόδι;
Απάντηση:
Δεν μπορούσα να κρατήσω πολύ ώρα την ισορροπία μου. Ήταν πολύ δύσκολο
Ερώτηση 3η:
Είναι εύκολη ή δύσκολη η ζωή για τα άτομα που δεν έχουν πόδι; Τι πιστεύεις;
Απάντηση:
Νομίζω πολύ δύσκολη, γιατί δεν μπορούν να τρέξουν με τους φίλους τους, να οδηγήσουνε, να περπατήσουν εύκολα.
3η ομάδα!!!!!!
Περιγραφή: κλείσαμε τα μάτια με ένα μαύρο μαντήλι στις σοφές κουκουβάγιες της τρίτης ομάδας και τους δώσαμε να δοκιμάσουν διάφορα υλικά προκειμένου να μπορέσουν να καταλάβουν τι είναι το κάθε ένα από αυτά! Σκοπός μας ήταν να μπούμε και εμείς για λίγο στην θέση των ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης προκειμένου να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
1η περίπτωση: Η μαθήτρια της ομάδας καλείται αρχικά να ετοιμάσει ένα τοστ. Στη συνέχεια, της δίνω δυο διαφορετικά αντικείμενα και της ζητώ να μου τα κατονομάσει (ένα γλυκό, λίγο αλάτι). Τέλος, της ζητώ να αναγνωρίσει το άτομο που έχει δίπλα της. Η μαθήτρια ανταποκρίθηκε άμεσα και παρακάτω μας δίνει συνέντευξη για αυτή την εμπειρία της:
Ερώτηση 1η:
Πώς ένιωσες όταν κλείσαμε τα μάτια σου με το μαντήλι;
Απάντηση:
Λίγο φόβο γιατί δεν μπορούσα να δω τι συμβαίνει γύρω μου.
Ερώτηση 2η:
Τι χρησιμοποίησες για να μπορέσεις να καταλάβεις τα αντικείμενα που σου έδωσα;
Απάντηση:
Αφή, γεύση και μυρωδιά
Ερώτηση 3η:
Ήταν δύσκολο ή εύκολο να κινείσαι στον χώρο με τα μάτια κλειστά;
Απάντηση:
Ήταν αρκετά δύσκολο γιατί δεν ήξερα τι υπάρχει γύρω μου
Ερώτηση 4η:
Από πού μπόρεσες να αναγνωρίσεις το κοριτσάκι;
Απάντηση:
Από τα χέρια της και τα μαλλιά της, όταν τα έπιασα
Ερώτηση 5η:
Πώς ένιωσες όταν βγάλαμε το μαντήλι από τα μάτια σου;
Απάντηση:
Λίγο περίεργα γιατί δεν έβλεπα τα χρώματα γύρω μου
Ερώτηση 6η:
Είναι εύκολη ή δύσκολη η ζωή των ατόμων με τύφλωση στην κοινωνία μας; Τι πιστεύεις; Και γιατί;
Απάντηση:
Είναι δύσκολη γιατί όλα γύρω μας είναι φτιαγμένα για αυτούς που βλέπουν
2η περίπτωση: Ο μαθητής της ομάδας καλείται αρχικά να ετοιμάσει ένα φλιτζάνι με τσάι. Στη συνέχεια, του δίνω δυο διαφορετικά αντικείμενα και του ζητώ να μου τα κατονομάσει (μία κουταλιά μέλι, λίγο ρίγανη). Ο μαθητής ανταποκρίθηκε άμεσα και παρακάτω μας δίνει συνέντευξη για αυτή την εμπειρία του:
Ερώτηση 1η:
Πώς ένιωσες όταν κλείσαμε τα μάτια σου με το μαντήλι;
Απάντηση:
Τα έβλεπα όλα μαύρα και ένιωσα πανικό γιατί δεν έβλεπα τίποτα
Ερώτηση 2η:
Τι χρησιμοποίησες για να μπορέσεις να καταλάβεις τα αντικείμενα που σου έδωσα;
Απάντηση:
Το χέρι μου ή τα μύρισα
Ερώτηση 3η:
Ήταν δύσκολο ή εύκολο να κινείσαι στον χώρο με τα μάτια κλειστά;
Απάντηση:
Ήταν δύσκολο γιατί μπορούσα να χτυπήσω κάπου
Ερώτηση 4η:
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έκανες ως τυφλός;
Απάντηση:
Το τσάι , γιατί δεν ήξερα πώς να ρίξω το νερό από τον βραστήρα στο ποτήρι χωρίς να χυθεί
Ερώτηση 5η:
Πώς το κατάφερες;
Απάντηση:
Έπιασα τον βραστήρα και το ποτήρι, έβαλα τα δάχτυλά μου εκεί που βάζουμε το στόμα μας στο ποτήρι και όταν ένιωσα το νερό κατάλαβα πόσο έπρεπε να βάλω
Ερώτηση 6η:
Πώς ένιωσες όταν βγάλαμε το μαντήλι από τα μάτια σου;
Απάντηση:
Τα έβλεπα όλα θολά και πονούσαν τα μάτια μου
Ερώτηση 7η:
Είναι εύκολη ή δύσκολη η ζωή των ατόμων με τύφλωση στην κοινωνία μας; Τι πιστεύεις; Και γιατί;
Απάντηση:
Είναι δύσκολο, γιατί εμείς που βλέπουμε δεν σεβόμαστε τα τυφλά άτομα, όπως για παράδειγμα όταν παρκάρουμε πάνω στο πεζοδρόμιο και κλείνουμε τον δρόμο για αυτούς.
Στα Τμήματα Ένταξης του 1ου και 14ου Δημοτικού Σχολείου Ευόσμου μιλήσαμε για τα άτομα με τύφλωση ή προβλήματα όρασης.
Τα παιδιά γνώρισαν τη γραφή Μπράιγ που χρησιμοποιούν τα άτομα με προβλήματα όρασης και ψηλάφισαν τον κώδικα ενώ είδαν σε φωτογραφία πως μοιάζει η γραφομηχανή της Μπράιγ.
Γραφομηχανή Μπράιγ
Άρθρα που έγραψαν οι μαθητές μας…
Η γραφή Μπράιγ
Ο εφευρέτης της γραφής των τυφλών είναι ο Λουδοβίκος Μπράιγ. Ο ίδιος την ανακάλυψε και την τελειοποίησε. Τυφλός και ο ίδιος έπειτα από ένα ατύχημα έδωσε τη δυνατότητα σε όλους τους τυφλούς του κόσμου να μπορούν να διαβάζουν και να επικοινωνούν.
Το σύστημα Μπράιγ είναι ένα σύστημα κουκίδων που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις γλώσσες. Η γραφή διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω όπως ακριβώς η γραφή των βλεπόντων. Χρησιμοποιούν τα δάχτυλα και μέσα από την αφή διαβάζουν τις ανάγλυφες κουκίδες.
(άρθρο από τον μαθητή Α.Μ.)
Δραστηριότητα!
Χρησιμοποιήστε τον παρακάτω πίνακα και προσπαθήστε να γράψετε το όνομά σας στη γραφή Μπράιγ!
Άρθρο από τον μαθητή Θ.Κ.
Οι τυφλοί για να περπατήσουν χρησιμοποιούν ένα λευκό μπαστούνι. Στις 15 Οκτωβρίου κάθε χρόνο είναι η ημέρα γιορτής του λευκού μπαστουνιού για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος. Το λευκό μπαστούνι είναι το σύμβολο της τυφλότητας. Είναι ένα τεχνικό βοήθημα για να κινηθεί ένας τυφλός με άνεση, ασφάλεια και ανεξαρτησία!
Άρθρο από την μαθήτρια Κ.Ζ.
Το ελληνικό μουσείο αφής!
Το ελληνικό Μουσείο Αφής είναι ένα από τα 5 Μουσεία του είδους στον κόσμο! Η ιδιαιτερότητα του είναι στο γεγονός ότι οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να αγγίζουν τα αγάλματα, τα αγγεία, τα γλυπτά και τα χρηστικά αντικείμενα είναι αντίγραφα των πρωτότυπων. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να τα αγγίξουν και να ψηλαφίσουν αγάλματα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής!
ζωγραφιά από την μαθήτρια Κ.Ζ. φωτογραφία από το διαδίκτυο
Διαβάσαμε το βιβλίο από τις εκδόσεις Πατάκη «Φένια, η αγαπημένη των ήχων» της συγγραφέα Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου και εικονογραφημένο από την Έφη Λαδά.
Βιβλιοπαρουσίαση από τον μαθητή Δ.Μπ.
Το βιβλίο μας μιλάει για ένα τυφλό κοριτσάκι που το λένε Φένια. Είναι πολύ ευγενική και με πολύ καλή καρδιά. Της αρέσει πολύ η θάλασσα και τα παιχνίδια. Μερικές φορές οι συμμαθητές της την κοροϊδεύουν αλλά ποτέ δεν το λέει στην κυρία της γιατί είναι πολύ καλή. Μια μέρα όμως ένα παιδάκι δεν άντεξε και το είπε στην κυρία τους. Τότε η κυρία έβαλε όλα τα παιδιά να κλείσουν τα μάτια. Έπρεπε με κλειστά μάτια να περπατήσουν, να πιάσουν, να μυρίσουν και να ακούσουν. Τότε κατάλαβαν τα παιδιά πως είναι ο κόσμος της Φένιας.
Και τώρα είστε έτοιμοι για ένα κουίζ; Βρείτε τη σωστή απάντηση στις παρακάτω ερωτήσεις!
1) Ποιος ήταν ο εφευρέτης την γραφής των τυφλών;
α. Ο Τζορτζ Μπράιγ
β. Ο Λουδοβικός Μπράιγ
γ. Ο Τζον Μπράιγ
2) Οι τυφλοί περπατούν…
α. με τη βοήθεια του λευκού μπαστουνιού ή ενός σκύλου οδηγού
β. χωρίς καμία βοήθεια
3) Τι συμβολίζει η διπλανή εικόνα;
α. τα άτομα που είναι ηλικιωμένα
β. τα άτομα που έχουν προβλήματα όρασης
Στα πλαίσια της παγκόσμιας μέρας ατόμων με αναπηρία, δύο δημοσιογράφοι των χρυσών μολυβιών, κατέγραφαν καρέ-καρέ εικόνες από τις δράσεις που ακολουθήσαμε και σας τις παρουσιάζουμε παρακάτω.
Τα παιδιά προσπαθούν να μετακινηθούν με αναπηρικό αμαξίδιο
Τα παιδιά προσανατολίζονται στο χώρο με τη χρήση ενός μπαστουνιού
Τα παιδιά φτιάχνουν το δέντρο της διαφορετικότητας
Τα παιδιά σχηματίζουν το όνομά τους και λύνουν γρίφους με τη μέθοδο Μπράιγ
