Η ιστορία της Israa είναι πολυδιαβασμένη και χιλιοειπωμένη. Κάθε φορά από διαφορετικό παιδί με διαφορετικό τόπο καταγωγής. Η ιστορία της μας συγκίνησε γι” αυτό αποφασίσαμε να σας την παρουσιάσουμε.
Η Israa είναι η μεγαλύτερη από τα 6 παιδιά της οικογένειάς της. Ζούσαν στην Συρία, αλλά αναγκάστηκαν να αφήσουν το σπίτι τους και να πάνε στην Ιορδανία γιατί τα πράγματα είχαν γίνει πολύ επικίνδυνα. Εξαιτίας του πολέμου φοβόντουσαν για τη ζωή τους.
|
Δε μου άρεσε καθόλου όταν κατεβαίναμε εκεί. Δεν υπήρχαν φώτα και είχαμε μόνο τα κεριά. Μερικές φορές μέναμε εκεί λίγες ώρες άλλες φορές ολόκληρες μέρες. Την νύχτα ακούγαμε φωνές από τις συμπλοκές και πυροβολισμούς. Η μητέρα μου μας είχε φτιάξει μια μικρή γωνίτσα να καθόμαστε.»
«Πριν ξεκινήσει ο πόλεμος είχαμε κανονικές ζωές. Πηγαίναμε στο σχολείο και τα απογεύματα παίζαμε με τους φίλους μας έξω από το σπίτι. Αλλά όταν άρχισαν οι συμπλοκές όλα αυτά άλλαξαν. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος έπρεπε να μένουμε στο σπίτι όλη την ημέρα. Χάναμε πάρα πολλά μαθήματα, καμιά φορά πηγαίναμε μόνο μια μέρα την εβδομάδα.»
Σήμερα η Israa με την οικογένεια της ζουν σε ένα τροχόσπιτο που δεν κινείται στο κέντρο προσφύγων Zaatari. Δεν έχει μαζί της τα παιχνίδια της. Πήραν μαζί τους μόνο μια αλλαξιά ρούχα και ένα ζευγάρι παπούτσια ο καθένας. Όλα τα άλλα τα αφήσαμε πίσω και η μητέρα της είπε ότι χάθηκαν. Το σπίτι τους καταστράφηκε.
Η Israa δεν θα ξεχάσει ποτέ τη θέα των πληγωμένων ανθρώπων και τα πιο όμορφα τριαντάφυλλα στον κήπο της μαμάς της.
Με αφορμή τα λουλούδια που δεν θέλει η Israa να ξεχάσει φτιάξαμε τον παρακάτω πίνακα.
Τα χρυσά Μολύβια του 9ου Δημοτικού Σχολείου Καστοριάς
Ναταλία Γ., Παρασκευή Ζ., Χριστίνα Τ., Θανάσης Λ., Γιάννης Τ. και Γιώργος Π.