Τα Γιαννιτσά_Τοπική Πολιτιστική Κληρονομιά – Γεσθημανή Αποστολίδου

To Σερέντιον ή Στράντζα Περιοχή της  Ανατολικής Θράκης στην Επαρχία Catalca(Μετρών). Το νέο της τουρκικό όνομα Binkilis. Βρίσκεται βόρεια της Κωνσταντινούπολης. Οι Έλληνες κάτοικοι της Στράντζας υπολογίζονταν πριν από τους διωγμούς του 1914 σε 7000(περίπου 1500 οικογένειες). Υπήρχαν επίσης και 15 οικογένειες Τούρκων. Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την υλοτομία, την κτηνοτροφία και τη γεωργία.

Στις 14 Απριλίου του 1914 οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν κινητή και ακίνητη περιουσία και με ατμόπλοια να μεταφερθούν στη Θεσσαλονίκη και στην Καβάλα, από όπου  διασκορπίσθηκαν στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία. Στη Νάουσα σχημάτισαν τη Νέα Στράντζα.

  Μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων το 1913, η κατάσταση στα Βαλκάνια εξακολουθούσε να είναι τεταμένη. Η Θράκη βρέθηκε εξ ημισείας στη Βουλγαρία και στην Τουρκία. Στα εδάφη της Ανατολικής Θράκης, τα οποία αποτελούσαν κομμάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατοικούσαν περίπου 300.000 Έλληνες. Το γεγονός αυτό ενοχλούσε τους Τούρκους που επιθυμούσαν τον πλήρη εκτουρκισμό των περιοχών και την ομογενοποίηση   του πληθυσμού. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφάλιζαν τον πλήρη έλεγχο της επικράτειας, εξαλείφοντας τον κίνδυνο μελλοντικών αναταραχών και εξεγέρσεων.

  Την Κυριακή του Πάσχα 6 Απριλίου του 1914 ξεκίνησε στη Θράκη ένας από τους μαζικότερους διωγμούς Ελλήνων του 20^ου αιώνα.

Αποτέλεσε τον πρώτο κύκλο αίματος και διωγμών. Μετά ακολούθησαν οι γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων. Συγκεκριμένα από την περιοχή της Στράντζας ή Στρέντζιο, μια μικρή κωμόπολη 20χλμ. Βόρεια της Κωνσταντινούπολης, η οποία ήταν και έδρα Επισκόπου, με πληθυσμό 7.000 κατοίκους, εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατροπαράδοτες εστίες τους και να οδηγηθούν στην προσφυγιά. Αφού ξυλοκοπήθηκαν και τους αφαιρέθηκαν τα είδη αξίας καθώς και τεράστια χρηματικά ποσά, Τούρκοι στρατιωτικοί και χωροφύλακες, τους εξανάγκασαν να φύγουν. Οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν όλων των ειδών τις τακτικές για να εκδιώξουν τους Ελληνορθόδοξους κατοίκους.

  Οι συνθήκες εγκατάστασης και διαβίωσης στους τόπους που κατέφυγαν, ήταν πρωτόγονες. Η κρατική βοήθεια ελάχιστη, έως ανύπαρκτη. Αφού περιπλανήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε διάφορες περιοχές, οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα, Δράμα Χαλκίδα και στα Γιαννιτσά.