ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ

8

2 3 4 5

6 7

Ο Καζάς των Γενιτσών, ένας από τους 13 Καζάδες του Σαντζακίου Θεσσαλονίκης, περιλάμβανε την περιφέρεια Γενιτσών και την περιφέρεια Γουμενίσσης και είχε πρωτεύουσα τα Γενιτσά. Yenije-i Vardar ή Vardar Yenijesi  κατά τους Τούρκους, Παζάρ κατά τους σλαβόφωνους.

Η μετονομασία της πόλης σε Γιαννιτσά έγινε στις 2 Μαρτίου 1926, ΦΕΚ 97.

Ο καθηγητής Β. Δημητριάδης αναφέρει ότι στα Γιαννιτσά, το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, υπήρχαν δέκα μου­σουλμανικές συνοικίες, με 1.483 σπίτια και τέσσερις χριστιανικές συνοικίες, με 925 σπίτια. Με βάση τα στοιχεία αυτά υπολογίζει περίπου σε 7.500 τους μουσουλμάνους και σε 5.600 τους χριστιανούς κατοίκους των Γενιτσών. Παρατηρεί, επίσης μια αύξηση του πληθυσμού, κατά τα τέλη του αιώνα, που οφείλεται στην εγκατάσταση μουσουλμάνων προσφύγων στην πόλη. Γι’ αυτό ίσως κάποιοι αναφέρουν ότι στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν 11 μουσουλμανικές και 5 χριστιανικές συνοικίες.

Οι Τουρκικοί Συνοικισμοί βρισκόντουσαν στο Νότιο μέρος της πόλης, κυρίως βόρεια της Εγνατίας και καταστράφηκαν από φωτιά, το 1912 όταν μπήκε στην πόλη ο Ελληνικός Στρατός. Το 1914 στους κατεστραμμένους τουρκομαχαλάδες  εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τη Μάδυτο και τη Στράντζα.

 Οι Χριστιανικές συνοικίες ήταν: Ο Κάτω Μαχαλάς που βρισκόταν ανα­τολικά από την κεντρική πλατεία, είχε 99 σπίτια και ήταν μάλλον αραιοκατοικημένος. Η συνοικία Τζουμρά,( Αγίου Κων/νου) στη βορειανατολική πλευρά της πόλης, είχε 131 σπίτια. Η Μπουτσάβα, βορινά από τη συνοικία Τζουμρά, που είχε 228 σπίτια  και έμεναν οι πιο ευκατάστατοι χριστιανοί. Η τελευταία χριστιανική συνοικία, η μεγαλύτερη με 449 σπίτια ήταν ο Επάνω Μαχαλάς ή Βαρόσι.

Στις αρχές του 20 αιώνα αναφέρεται και το Πορόϊ, που βρισκόταν πέρα  από το Βαρόσι.

Η πόλη  δέχτηκε, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών, πρόσφυγες και  δημιουργήθηκαν οι νέοι συνοικισμοί: των Καρυωτών, της Νέας Τραπεζούντας (Τσαλί) και της Μπάφρας.

Η πόλη κάηκε για δεύτερη φορά, το Σεπτέμβρη του 1944. Παρόλες τις ιστορικές περιπέτειες και τη μετανάστευση, η αύξηση του πληθυσμού ήταν σταθερή και η πόλη επεκτάθηκε με βάση το πολεοδομικό σχέδιο του 1932, που εκπονήθηκε επί Δημαρχίας Τηλέμαχου Κοσμίδη. Από τα παλιά σπίτια των Γιαννιτσών, που ήταν χτισμένα κατά τη Μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, καθώς και από τα νεοκλασσικά της περιοχής του Αγίου Γεωργίου ελάχιστα σώζονται, αφού τα περισσότερα κατεδαφίστηκαν λόγω της αντιπαροχής.

Πηγή:Γιαννιτσά Ιστορικό Φωτογραφικό Λεύκωμα-Δήμος Γιαννιτσών

Σχολιάστε

Top