Μια σοκαριστική μαρτυρία αποτελεί εκείνη του οδηγού του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε, το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 1973, στο Πολυτεχνείο. Στην μαρτυρία αυτή ο οδηγός εξιστορεί την συγκλονιστική νύχτα που στιγμάτισε την σύγχρονη ελληνική ιστορία όπως και τη ζωή του.
Σε μια συνέντευξή του, αναφέρει πως θεωρούσε τους ανώτερούς του, τους αδίστακτους στρατιωτικούς, όπως τους χαρακτήριζε, πως ήταν ‘’πατριώτες’’. Τους έλεγαν ψέματα ,ότι οι ‘’κακοήθεις’’ φοιτητές έκαιγαν την Αθήνα. Αφού τον εξόργισαν και με άλλα ‘’επιχειρήματα’’ ότι οι φοιτητές είχαν στραφεί με λάθος τρόπο εναντίον της κυβέρνησης, ενεργώντας ανήθικα, καθώς κατέστρεφαν τους δρόμους της Αθήνας, ήταν πια αποφασισμένος να μη φερθεί με κανέναν οίκτο προς τους φοιτητές.
Όταν τελικά εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, θυμάται με πόση ευτυχία και χαρά αντίκριζε τον πόνο των φοιτητών μετά την απάνθρωπη πράξη του. Έντονα έχει χαραχθεί στη μνήμη του η φράση που του φώναζαν οι φοιτητές “Είμαστε αδέρφια” αλλά εκείνος τους έβλεπε σαν παράσιτα. Ακόμα θυμάται τη φράση που του φώναξε ο αρχηγός εδάφους του άρματος, ’’Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!’’. Επίσης παράξενες του είχαν φανεί οι αντιδράσεις των φοιτητών προς το πρόσωπό του. Εκείνοι του προσέφεραν προμήθειες ,καθώς έτρεχαν για να ξεφύγουν, ενώ εκείνος τους είχε τραυματίσει τη ζωή. Επιπροσθέτως θυμάται την φράση που ειρωνικά και επιθετικά του είχε φωνάξει ένας από αυτούς, “Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;” και την οργή που του είχε δημιουργήσει.
Τέλος χαρακτηριστικά ήταν τα δικά του λόγια, όταν πια είχε συνειδητοποιήσει την αδιανόητη πράξη που είχε κάνει,
“Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα’’.
Ιντζέ Αθηνά & Ζαφείρη Παναγιώτα - Α2
