Ένα από τα πιο σημαντικά έθιμα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι ξεκάθαρα σύμβολο της ευτυχίας των ανθρώπων και της φύσεως με τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Αλλά από πού άρχισε αυτήν η παράδοση που διαρκεί εδώ και χρόνια;
Όλα άρχισαν στην Γερμανία το 1953 και τα πρώτα στολίδια ήταν συσκευασμένα φαγητά ή είδη ρουχισμού ή άλλα χρήσιμα είδη, που στο πέρασμα των χρόνων και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εξελίχθηκαν μόνο σε διακοσμητικά αντικείμενα. Το 1882, το πρώτο ηλεκτρικά φωτισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο του κόσμου στολίστηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης. Κατά την παράδοση ο πρώτος που στόλισε δέντρο ήταν ο Μαρτίνος Λούθηρος. Έχει εκφραστεί όμως και η άποψη ότι το έθιμο έχει ανατολίτικη προέλευση. Σύμφωνα με αυτή, ο Αναστάσιος Α” το 512 έχτισε στη Συρία έναν ναό με δύο ορειχάλκινα δέντρα Όμως σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές η παράδοση να στολίζονται δέντρα ή κομμάτια δέντρων υπήρχε σε όλες τις θρησκείες από την αρχαιότητα. Στη χριστιανική θρησκεία τον 4ο αιώνα καθιερώθηκε η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της Γέννησης του Χριστού και τον 8ο αιώνα στολίστηκε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που ήταν έλατο. Μάλιστα η επιλογή του έλατου έγινε από τον γιο Βονιφάντιο, για να σβήσει την ιερότητα που απέδιδε ο κόσμος μέχρι τη στιγμή εκείνη (κατάλοιπο της ειδωλολατρίας) στη δρυ. Έτσι το έλατο έγινε σύμβολο χριστιανικό και ειδικότερα των Χριστουγέννων.
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον ελλαδικό χώρο το 1833. Το έφεραν ο Όθωνας και η Βαυαρική δυναστεία ως Γερμανικό έθιμο και το πρώτο έλατο στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν. Ωστόσο, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο άρχισε να καθιερώνεται σε όλα τα ελληνικά σπίτια από το 1950 και μετά. Όμως στην Ελλάδα συνηθίζεται σε κάποιες περιοχές, κυρίως στις παραθαλάσσιες, να στολίζεται το καραβάκι. Αυτό το έθιμο κρατάει εδώ και πολλά χρόνια όταν σε κάθε ελληνική οικογένεια ή ο πατέρας ή ο γιος ήταν ναυτικός ώστε να θρέψει την οικογένεια του. Τα παιδάκια της οικογένειας που έμεναν πίσω έφτιαχναν τα δικά τους παιχνίδια και συνήθως έφτιαχναν καραβάκια. Έτσι έβγαιναν και έλεγαν τα κάλαντα με το καραβάκι. Το καραβάκι ενδεχομένως να συμβόλιζε, όχι μόνο την προσμονή των παιδιών για αντάμωση με τους συγγενείς τους, αλλά και τη δική τους αγάπη για τη θάλασσα. Παράλληλα, μικρά καραβάκια είχαν τον ρόλο και ενός τιμητικού καλωσορίσματος για τους Έλληνες θαλασσοπόρους που επέστρεφαν στα σπίτια και τις οικογένειές τους, καθώς και τάματος για να είναι ασφαλείς στα άγρια κύματα. Σιγά σιγά πολλά σπίτια άρχισαν να στολίζουν το καραβάκι. Το καραβάκι όμως ήταν συχνά, συνυφασμένο με την αίσθηση του αποχωρισμού και με δυσάρεστες αναμνήσεις και δεν μπόρεσε να εδραιωθεί ως γιορτινό σύμβολο. Έτσι για τον λόγο αυτό, ήταν εύκολο να αντικατασταθεί, αργότερα, από το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
{ΠΗΓΕΣ}
https://www.alexpolisonline.com/2011/12/blog-post_3244.html
http://www.zoumeomorfa.gr/christougenniatiko-karavi-istoria/
