Η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως διεθνής ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος.
Με τον όρο Ολοκαύτωμα περιγράφεται ο συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών κοινωνικών και πολιτικών ομάδων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν αποδεδειγμένα υποκινούμενος από τη Ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της.
Οι Εβραίοι της Ευρώπης ήταν τα κύρια θύματα του Ολοκαυτώματος, μέσω αυτού που οι Ναζί ονόμαζαν «Τελική λύση του Εβραϊκού ζητήματος». Καθ’ όλη τη διάρκεια του ολοκαυτώματος γινόταν σημαντική προσπάθεια για να ανακαλυφθούν αποτελεσματικές μέθοδοι δολοφονίας ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Έτσι έχοντας αποφασίσει να εξοντώσουν τον Εβραϊκό πληθυσμό , Βερολίνο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ως μεθόδους δολοφονίας τα εκρηκτικά και τα δηλητήρια. Οι πρώτες μαζικές δολοφονίες χιλιάδων Εβραίων στην Πολωνία προκάλεσαν, σύμφωνα με πολλές στρατιωτικές αναφορές, πτώση του ηθικού και δυσάρεστα συναισθήματα στους στρατιώτες Ναζί. Οι διοικητές τους παραπονέθηκαν στους ανώτερους τους ότι οι “προσωπικές” δολοφονίες προκάλεσαν αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχολογία των στρατιωτών.
Ο αριθμός των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού συνήθως προσδιορίζεται στα έξι εκατομμύρια, αν και οι τυπικές εκτιμήσεις από τους ιστορικούς για το εύρος των θυμάτων κυμαίνονται από πέντε εκατομμύρια ως και πάνω από έξι εκατομμύρια. Εκτός από τους Εβραίους, περίπου 220.000 Ρομά και Σίντι θανατώθηκαν στο Ολοκαύτωμα.
Συντάκτριες του άρθρου :Κορωναίου Ιωάννα Γ2, Ντάκου Αναστασία Γ1.
