Ιωάννα Κορωναίου ,Γ2
Ο Κλωντ Μονέτ γεννήθηκε το 1840 στο Παρίσι. Σπούδασε στην Ελβετική Ακαδημία στο Παρίσι. Για περίπου δύο χρόνια παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο ατελιέ του Σαρλ Γκλαιρ όπου συνδέθηκε φιλικά και με τους Ρενουάρ, Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλευ. Πέρα από τη φιλία τους όμως μοιράζονταν και ιδέες για τη ζωγραφική που αργότερα θα ενσωματώνονταν στο κίνημα του Ιμπρεσιονισμού.
Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των Ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι, με τον πίνακα του Impression, soleil levant .Ο τίτλος του πίνακα του Μονέ ενέπνευσε τον κριτικό τέχνης Λουί Λερουά στη χρήση όρου Ιμπρεσιονισμός για πρώτη φορά. Στις δεκαετίες του 1880 και του 1890 , ο Μονέ ξεκίνησε να ζωγραφίζει σειρές πινάκων, όλων βασισμένων σε ένα κοινό θέμα, το οποίο όμως απέδιδε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο ή με διαφορετική τεχνοτροπία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πίνακες του, που απεικονίζουν τον προσωπικό του κήπο, στην οικία του στο Ζιβερνύ. Το 1908, άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την όρασή του δεδομένου ότι έπασχε από καταρράκτη. Τελικά υποβλήθηκε επιτυχώς σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις το 1923, γεγονός που του επέτρεψε να συνεχίσει να ζωγραφίζει. Πέθανε τρία χρόνια αργότερα, το 1926, σε ηλικία 86 ετών στο Ζιβερνύ, ως πλούσιος και αναγνωρισμένος ζωγράφος.
Impression, soleil levant
Τον Νοέμβριο του 1872, στη διάρκεια μόλις μίας ημέρας, ο Κλωντ Μονέτ δημιούργησε το έργο ‘’Impression, soleil levant’’ (Εντύπωση, ανατολή ηλίου), ένα έργο που αναγορεύτηκε σε έμβλημα του πιο ανατρεπτικού κινήματος της μοντέρνας τέχνης, αυτό του ιμπρεσιονισμού, στο οποίο έδωσε και το όνομά του.
Στο έργο καταγράφεται ζωγραφικά η φευγαλέα στιγμή του ήλιου που ανατέλλει μέσα στην πρωινή ομίχλη. Τα στοιχεία της σύνθεσης δεν είναι σαφή και συμπαγή, δεν έχουν σχήμα ή φόρμα, αλλά είναι αισθήσεις φωτός και χρώματος. Το σχέδιο απουσιάζει. Τα περιγράμματα σχεδόν εξαφανίζονται. Τα πάντα έχουν σχεδιαστεί χωρίς λεπτομέρειες, ενώ είναι εμφανείς οι μικρές, κοφτές πινελιές του ζωγράφου, ιδιαίτερα στις μεγάλες επιφάνειες του ουρανού και της θάλασσας, οι οποίες αλληλεπιδρούν η μία στην απόχρωση της άλλης. Η σύνθεση είναι βυθισμένη στη γαλαζωπή ομίχλη του πρωινού, μέσα στην οποία μετά βίας διακρίνονται οι φόρμες των πλοίων στο βάθος. Η καταχνιά του πρωινού και η υγρασία της ατμόσφαιρας θαμπώνει το έργο και τα περιγράμματα, με αποτέλεσμα οι μικροσκοπικές μορφές των ανθρώπων στις βάρκες να μη γίνονται εύκολα αντιληπτές. Τα χρώματα είναι φωτεινά και χαρούμενα, μεταδίδουν φρεσκάδα, ζωντάνια και αυθορμητισμό. Στο πρώτο πλάνο υπάρχουν έντονες αντιθέσεις φωτεινών και σκούρων αποχρώσεων, ενώ στο πίσω πλάνο, ο πορτοκαλί ήλιος έρχεται σε αντίθεση με τον γαλάζιο-γκρίζο ουρανό. Παρόλο που η βάρκα είναι τοποθετημένη χαμηλά, βρίσκεται πάνω στον νοητό κατακόρυφο κεντρικό άξονα. Μπορεί ο ορίζοντας να είναι θολός και ασαφής, όμως υπάρχει προοπτική και βάθος.
