Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία πριγκίπισσα.

Την έλεγαν Σίσσυ. Η Σίσσυ ήθελε να αποκτήσει μια γάτα, αλλά για κάποιον λόγο δεν την συμπαθούσαν οι γάτες. Προσπαθούσε, προσπαθούσε, αλλά τίποτα. Ξαφνικά της ήρθε μια ιδέα και είπε: «Το βρήκα, θα τους δώσω γατοτροφή!». Πάει λοιπόν και παίρνει γατοτροφή. Τότε βλέπει μια γάτα κρυμμένη πίσω από έναν θάμνο. Πλησιάζει αργά και της δίνει τη γατοτροφή.

-          Ψι, ψι, ψι, ψι, έλα γατούλα μου.

Η γάτα πηγαίνει και την τρώει. Η πριγκίπισσα χάρηκε πολύ. Η γάτα την συμπάθησε και είπε: «Ευχαριστώ πολύ για το φαγητό. Κανείς δε μου έχει δώσει τροφή από τότε που η μάνα μου πέθανε». Η πριγκίπισσα τη λυπήθηκε και της είπε: «Θέλεις να η γάτα μου;».

-          Ναι, είπε.

Η πριγκίπισσα επιτέλους είχε βρει κατοικίδιο και ήταν πάντα χαρούμενη κι ευτυχισμένη.

Από τότε έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα.

Βγενοπούλου Κωνσταντίνα, Παχνέλα Νεφέλη, Τζόγια Φωτεινή