Ποίημα του Αλέξανδρου Προκόπιου Παπουτσή
Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί
μαζί με τη γνώση των καθημερινών ανθρώπων.
Το ίδιο όμως και η αλαζονεία τους!
Ω! Σπουδαία η δεκαετία του 2020,
που ακόμα θρηνούμε χαμένα παιδιά και γονείς
σε δυστυχήματα, δολοφονίες και αρρώστιες.
Που ακόμα σε δολοφονούν
ή σε κρίνουν
μόνο και μόνο που γεννήθηκες έτσι όπως γεννήθηκες.
Που την ξακουστή παιδεία και τη γιατρειά
δύσκολα μπορείς να τις βρεις.
Που οι άνθρωποι πάνε στον Άρη
και σε άλλους κόσμους
προσπαθώντας να ξεφύγουν τις συνέπειες των πράξεών τους.
Που η Γη πεθαίνει σιγά
σιγά μόνο απ΄την απληστία των ανθρώπων.
Που μιλούμε για ποιητές
και αρχαίους φιλοσόφους
χωρίς να ξέρουμε τίποτα απ΄τις αρετές που εκείνοι δίδασκαν.
Που τα παιδιά δουλεύουν
απάνθρωπες και ατελείωτες ώρες
σε εργοστάσια.
Και που οι άνθρωποι
έχασαν την ανθρωπιά τους.
Καλώς ήρθατε στο 2023 μ.Χ!
