Αυτοβιογραφικό

Γράφει η Χλόη Τσακομίδη

Είμαι γεννημένη το 2008, που σημαίνει πως είμαι 14 προς 15 χρονών. Η ηλικία αυτή, θεωρείται πως είναι η «καρδιά» της εφηβείας, καθώς η παιδική μου ηλικία έχει, ουσιαστικά, τελειώσει. Η παιδική ηλικία του καθενός, προφανώς και διαφέρει. Προσωπικά, η δική μου παιδική ηλικία δεν ήταν τρομερά ιδιαίτερη, ούτε είχα πάθει ποτέ κάτι αρκετά τρομερό, το οποίο να με «στιγμάτισε». Θα μπορούσε να πει κανείς, πως τα παιδικά μου χρόνια δεν είχαν κάτι το ασυνήθιστο. Παρ΄όλα αυτά, υπήρξαν αρκετές στιγμές, οι οποίες θα μου μείνουν για πάντα αξέχαστες. Η κλασική μουσική που έβαζε ο πατέρας μου στο στερεοφωνικό, οι βόλτες που έβγαινα με τη μητέρα μου και τις φίλες μου, τα επιτραπέζια που έπαιζα με τον αδελφό μου… Πιο λεπτομερώς, θυμάμαι πολύ καλά τα παιδικά πάρτι που οργανώναμε για τα γενέθλια τα δικά μου και του αδελφού μου, κάθε χρόνο, σε ένα συγκεκριμένο σημείο στον Εθνικό Κήπο. Πολύχρωμα, πλαστικά ποτηράκια, χάρτινα καπελάκια και πολλές σακούλες γεμάτες φαγητό και αναψυκτικά. Κάτι άλλο που θυμάμαι έντονα, είναι οι φορές που έρχονταν φίλοι και φίλες σπίτι. «Μην φύγεις, πέντε λεπτά ακόμα!», «Δεν μπορώ! Ο μπαμπάς μου είναι ήδη στον δρόμο για να με πάρει και έχουμε σχολείο αύριο, πρέπει να κοιμηθώ νωρίς». Χαρακτηριστικά, θυμάμαι επίσης τις νύχτες που περνούσα στο νοσοκομείο για εξετάσεις καρδιάς. Ποτέ δεν μου άρεσε. Πάλι καλά όμως που είχα πάντα τη μητέρα μου να μου κάνει παρέα. Και ξαφνικά, βρίσκομαι στο σήμερα. Οι καιροί χωρίς έγνοιες, στρες, ευθύνες τελείωσαν. Δεν στενοχωριέμαι όμως, γιατί, κατά τη διάρκεια όλης της παιδικής μου ηλικίας, εξελίχτηκα, έμαθα και απέκτησα πολλές αναμνήσεις, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Γι΄αυτό είμαι ευγνώμων.

ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ:

«Δεν μπορώ να ελέγχω τα πάντα γύρω μου ∙ είναι σημαντικό κανείς να είναι ευέλικτος».

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης