Μια μαρτυρία για τη Μικρασιατική καταστροφή

Γράφει η Ευαγγελία Κατσίμπρα (Β3)

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες αναφέρουν πως ζούσαν μια όμορφη ζωή στη Σμύρνη. Χάρηκαν τις στιγμές της λευτεριάς με τις ανέσεις τους. Όμως έχασαν τα πάντα σε λίγες μόνο στιγμές.

Μαρτυρίες αναφέρουν μια πυρακτωμένη Σμύρνη, ενώ στην προκυμαία βρίσκονταν αναστατωμένα πλήθη, που είχαν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους. 1,5 εκατομμύρια Μικρασιάτες εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Ο Σμυρνιώτης Παναγιώτης Μαρασέλος αναφέρει:

«Είχαμε ξεριζωθεί από τα σπίτια μας με τη βία, νιώσαμε όλοι μετέωροι πάνω στη γη, καθώς όλοι μας είχαμε χάσει αγαπημένα πρόσωπα. Ζούσαμε μέσα στις ανέσεις μας και ξαφνικά δεν είχαμε ούτε νερό να πιούμε. Έβλεπες την ταλαιπωρία των ανθρώπων αποτυπωμένη στα άρρωστα πεινασμένα και διψασμένα πρόσωπά τους.

Αρκετοί από εμάς, αφού ήμασταν στα πρόθυρα της αφυδάτωσης, πήγαμε στη βρύση με σκοπό να ξεδιψάσουμε. Ήταν όμως εκεί στημένοι οι Τούρκοι με πολυβόλο, έτοιμοι να τερματίσουν τις ζωές των ανθρώπων. Εγώ όμως μέσα στην απελπισία μου, θέλοντας απλά να βρέξω τα χείλη μου, κατευθύνθηκα προς το ποτάμι, σε μια γουβίτσα γεμάτη νερό. Δυστυχώς όμως, εκτός από νερό είχε μέσα ένα σάπιο και πρησμένο ελληνικό πτώμα. Όμως, η δίψα ήταν ανυπόφορη και παρά το τραγικό θέαμα ήπια από το νερό και γέμισα λίγο και για τον εξίσου διψασμένο αδελφό μου. Ήπιαμε από το νερό και νιώθαμε τα λίπη από τον νεκρό να κολλάνε στα χείλη μας.

Μέχρι και σήμερα, όταν πίνω νερό, νιώθω αυτή την αναγούλα, σκεφτόμενος την αδικοχαμένη ψυχή στο νερό μου».

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης